Ο Αρης πέτυχε τον στόχο του απέναντι στον ΟΦΗ αλλά στη συνολική εικόνα του χθεσινού αγώνα το 1-0 αδικεί σίγουρα την προσπάθεια που έγινε από τους ποδοσφαιριστές του Άκη Μάντζιου, στην… κρύα ατμόσφαιρα του Κλεάνθης Βικελίδης. Γιατί εκτός από το νικητήριο γκολ του Νταρίντα και το δοκάρι του Μορόν, ο Αρης ήταν η ομάδα που δημιούργησε και έχασε τις σπουδαιότερες ευκαιρίες. Τελικά ξεχώρισε μόνο ο Τσέχος από μια… ντουζίνα παικτών που έφτασαν στην τελική προσπάθεια αλλά δεν βρήκαν στόχο.
Οι Κιτρινόμαυροι ολοκλήρωσαν το ματς με 17 τελικές προσπάθειες, εκ των οποίων οι 7 στην εστία, ενώ ο αντίπαλος έκανε μόλις μία εντός της εστίας του Κουέστα. Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικές “στιγμές” στη διάρκεια του αγώνα επίσης που αναδεικνύουν τον προβληματισμό που δημιούργησε η αναποτελεσματικότητα των Κιτρινόμαυρων. Ή τον εκνευρισμό αν προτιμάτε καλύτερα. Η πρώτη είναι οι φωνές του Μάντζιου κάποια στιγμή στο β’ ημίχρονο προς τους παίκτες του για τις χαμένες ευκαιρίες και τα εύκολα λάθη. Και η δεύτερη τέτοια στιγμή ανήκει στον Μορόν, ο οποίος βγαίνοντας από το γήπεδο φάνηκε αγανακτισμένος και ο λόγος – όπως έλεγε μετά στα αποδυτήρια – είναι ότι δεν κατάφεραν αυτός και οι συμπαίκτες του να καθαρίσουν το ματς.
Στο ντεμπούτο του Μελ ο ΟΦΗ παρουσιάστηκε μεν με επιθετικές διαθέσεις, αλλά μέχρι εκεί. Η πίεση που άσκησε ήταν χωρίς ουσία, ειδικά στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και στην πραγματικότητα οι Κρητικοί δεν δυσκόλεψαν τον αντίπαλό τους. Μόνοι τους οι παίκτες του Αρη έκαναν τα εύκολα να φαίνονται δύσκολα και έδωσαν δικαιώματα. Η ουσία όμως είναι ότι έστω κι έτσι ο Αρης πήρε αυτό που ήθελε (και άξιζε) από το χθεσινό παιχνίδι κάνοντας το πρώτο από τα δύο βήματα που χρειάζεται – πριν την αλλαγή του έτους – για το 2Χ2 και την περαιτέρω αναρρίχηση της ομάδας στη βαθμολογία, έχοντας εντός έδρας και τον αγώνα με τη Λαμία την ερχόμενη Τετάρτη.
Και είναι πολύ σημαντικό αν κοιτάξουμε λίγο πίσω και θυμηθούμε τους αγώνες με ομάδες που βρίσκονται κάτω από την 6η θέση (βλ. Κηφισιά, Ατρόμητο) στους οποίους ο Αρης γκέλαρε στην έδρα του, αν και καλύτερος. Ή και με τον Πανσερραϊκό ακόμα, που ίδρωσε μέχρι να βρει το νικητήριο γκολ. Σε ατομικό επίπεδο, για άλλο ένα παιχνίδι ο Οντουμπάτζο ήταν παντού μέσα στο γήπεδο και έδωσε τρομερές βοήθειες ανασταλτικά και επιθετικά με τα ανεβάσματά του, ο Ζουλ πρόσθεσε ακόμη ένα καλό παιχνίδι, ενώ ο Πάρντο πήρε ευκαιρία αλλά φάνηκε και πάλι ότι είναι ένας πολύ soft μέσος.
Είναι φανερό επίσης ότι αν η ομάδα θέλει να αλλάξει τα δεδομένα τότε πρέπει να ενισχυθεί άμεσα και σε συγκεκριμένες θέσεις. Όπως για παράδειγμα στα “φτερά” καθώς ο Μενέντες είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλά και στην κορυφή αφού ο Μορόν έκανε καλό πρώτο ημίχρονο αλλά στο δεύτερο κάποια στιγμή ξέμεινε από δυνάμεις.