Με τη μεταγραφή του Μπίργκερ Βερστράτε ο Αρης ενισχύθηκε στη μεσαία γραμμή, σε μία θέση που παρουσιάστηκε αναγκαιότητα για μία ουσιαστική προσθήκη. Στο συνολικό ταμείο της θερινής μεταγραφικής περιόδου, η οποία ολοκληρώθηκε το βράδυ της Δευτέρας, έφθασε τις 18 προσθήκες και το εντυπωσιακό είναι ότι παρά την ποσότητα έμειναν ξανά κενά, με το πιο βασικό ότι δεν κατάφερε να προσθέσει ένα δεύτερο φορ πίσω από τον Λορέν Μορόν. Θα προσπαθήσει να το καλύψει στο περιθώριο που έχει μέχρι τις 30/9 με τους ελεύθερους, με ό,τι ρίσκο συνεπάγεται κάτι τέτοιο σχετικά με τον βαθμό ετοιμότητας και του αγωνιστικού ρυθμού που μπορεί να έχει μια τέτοια επιλογή.
Για άλλο ένα καλοκαίρι ο Αρης αποδείχθηκε αρκετά δραστήριος στο μεταγραφικό παζάρι και δεν άλλαξε λογική από τα προηγούμενα χρόνια. Προχώρησε ξανά σε ολικό λιφτινγκ του ρόστερ, γεγονός που φανερώνει έμμεσα ότι τελικά η περσινή μεταγραφική περίοδος δεν του βγήκε, με το βάρος πλέον να πέφτει στον Άκη Μάντζιο ο οποίος έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να παραλάβει ένα εντελώς νέο ρόστερ και να πρέπει τώρα, εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων, να το κάνει ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης “ομάδα”. Εξάλλου και τα προηγούμενα χρόνια το πρόβλημα δεν ήταν η ποσότητα, αφού συνηθίζει να “ψωνίζει” διψήφιο αριθμό παικτών, αλλά το γεγονός ότι ο Αρης χρειαζόταν χρόνο για να βρει ταυτότητα και προσανατολισμό ως σύνολο. Το αν οι επιλογές που έγιναν είναι και ορθές, είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία. Ωστόσο, στο παρελθόν έχει αποδειχθεί και μας έχει διδάξει ότι όσο περισσότερους παίκτες παίρνεις τόσο μειώνεις το επίπεδο της επιτυχίας σε ποσοστό ευστοχίας στις μεταγραφές.
Με εξαίρεση την κορυφή της επίθεσης, όπου ο Μορόν… απολαμβάνει τη μοναξιά του, και τη θέση του τερματοφύλακα (έχει μόνο δυο), στο ρόστερ υπάρχει μια πληρότητα ενώ σε κάποιες θέσεις όπως στα οκτάρια και στα εξτρέμ εμφανίζεται… υπεραριθμία, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι είναι και λειτουργικό. Παράλληλα, ήρθαν παίκτες σε ίδιες θέσεις με τα ίδια αγωνιστικά χαρακτηριστικά (βλ. Κάρσλον, Σουλεϊμάνοφ ή τα “8άρια”).
Στην άμυνα, παρά την αδικαιολόγητη καθυστέρηση, που αν μη τι άλλο επηρέασε την προσπάθεια στην Ευρώπη, η προσθήκη του Βέλεθ δημιουργεί μια δυνατά τριάδα στα στόπερ. Ο Αηδόνης είναι μια συμπληρωματική επιλογή, ενώ πληρότητα υπάρχει στα μπακ μετά τις μεταγραφές των Μοντόγια, Φατότε, Ματαρίτα και Φεράρι. Στον άξονα ο Αρης είναι γεμάτος, με τη σημείωση ότι πήρε τρία δημιουργικά χαφ (Πάβιτσιτς, Τζούρασεκ, Πάρντο), έχοντας ήδη στο ρόστερ τους Νταρίντα, Πάρντο, ενώ σταδιακά θα έχει ξανά και τον Μάνου και πρόσθεσε δύο κλασσικά ανασταλτικά χαφ, τον Ζουλ και τον Βερστράτε στο...90 της μεταγραφικής περιόδου. Δεδομένα στον άξονα δημιουργείται συνωστισμός, ομοίως και στις δύο πλευρές της επίθεσης.
Με τη μεταγραφή του Λουίς Πάλμα στη Σέλτικ και τη λύση συμβολαίου τού Γκρέι, ο Αρης άλλαξε όλη την επιθετική του γραμμή, πλην του Χριστοδουλόπουλου, προχωρώντας συνολικά σε έξι προσθήκες εκ των οποίων μόνο ο Μορόν μπορεί να καλύψει τη θέση του κλασσικού φορ. Οι Κάρσλον, Σουλεϊμάνοφ, Σαβέριο, Σαμόρα και Μενέντες συμπεριλαμβάνονται στους εξτρέμ. Να σημειωθεί ότι από το περσινό ρόστερ οι περισσότερες αποχωρήσεις αφορούν στην επίθεση. Συνολικά έφυγαν 21 ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων τρεις (Πάλμα, Μαζικού, Εμπακατά) με μεταγραφή.