Η ανεξάρτητη επιτροπή CIASE, που διερευνούσε την παιδεραστική δράση ιερωμένων και λαϊκών της Καθολικής Εκκλησίας στην Γαλλία παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας της.
Τα συμπεράσματα είναι:
Για δεκαετίες, στην Γαλλία, και δεν είναι η μόνη χώρα , η καθολική εκκλησία αντιμέτωπη με αυτήν τη μάστιγα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, βίας και παιδεραστίας, προτίμησε να προστατευτεί ως θεσμός επιδείχνοντας ταυτόχρονα, πλήρη και ακόμη και σκληρή αδιαφορία για τα παιδιά που ήταν θύματα.
Πάνω από 3.200 ιερείς και λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες, διέπραξαν το έγκλημα της παιδεραστίας, τόσο σε αγόρια όσο και σε κορίτσια.
Η τυπολογία της παιδεραστικής δραστηριότητας που εντοπίστηκαν διαπράχθηκαν με τους εξής έξι τρόπους:
Η "ενοχική κατάχρηση, προκαλώντας ενοχές στο θύμα" που διαπράχθηκε από τον ενορίτη ή εφημέριο που θεωρείται αξιοπρεπής στο χωριό,
Η "σχολική κατάχρηση, χρησιμοποιώντας την θέση του δασκάλου" που διαπράχθηκε από τον ιερέα ή τον θρησκευτικό δάσκαλο ή τον πρόεδρο η διευθυντή του οικοτροφείου,
Η "οικογενειακή κακοποίηση" που διαπράχθηκε από μέλος της οικογένειας ή συγγενή που ήταν ιερέας η λαϊκός εφημέριος,
Η «εκπαιδευτική κατάχρηση» που διαπράχθηκε στο πλαίσιο Καθολικών οργανώσεων νεολαίας,
Η «θεραπευτική κατάχρηση» που διαπράχθηκε από ιερέα που παρίσταται ή προσποιείται ότι είναι ψυχοθεραπευτής,
Ο αριθμός των ανήλικων παιδιών θυμάτων και αφορά παιδιά από όλες της κοινωνικές τάξεις, σε αυτές τις δεκαετίες και που σαν φαινόμενο αναζωπυρώθηκε και πάλι στο χρονικό διάστημα 1990 με 2020, είναι πάνω από 330.000.
Προκύπτει επίσης ότι το 3,7% του πληθυσμού της Γαλλίας άνω των 18 ετών στην είναι θύματα σεξουαλικής επίθεσης, παρενόχλησης η θύματα παιδεραστίες, ως ανήλικοι. Δηλαδή περισσότερα από, 2.000.000 άνθρωποι.
Η έκθεση δεν περιλαμβάνει τον αριθμών των θυμάτων που δέχτηκαν τέτοιες επιθέσεις σεξουαλικής βίας που διαπράττεται σε ανήλικους μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών κύκλων όπως τον οικογενειακό κύκλο, το φιλικό κύκλο, το δημόσιο σχολείο κ.λπ. καλοκαιρινές κατασκηνώσεις, αθλητικούς συλλόγους και δομές πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
Η Καθολική εκκλησία σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, προτιμούσε και ασκούσε την πολιτική και επιδίωξε αντί να αποδώσει δικαιοσύνη, να προστατευθεί από το σκάνδαλο ενώ προσπαθούσε να "σώσει" τους παιδεραστές ιερείς και λαϊκούς, όπως και επιδίωξε την απόκρυψη της μοίρας των θυμάτων, που καλούνταν να σωπάσουν.
Η παιδεραστική δραστηριότητα της Καθολικής εκκλησίας έχει μακρά προϊστορία. Το 1046, ο Βενεδικτίνος ιερέας Πέτρος Δαμιανός ( Peter Demian), συνέγραψε την Βίβλο των Γόμορρα, όπου κατέγραφε και κατακεραύνωνε τους ιερείς και την ηγεσία της Καθολικής εκκλησίας, για την άσκηση του σοδομισμού και της παιδεραστίας επάνω το ποίμνιο της Καθολικής εκκλησίας, εκμεταλλευόμενοι την θέση πνευματικής και υλικής εξουσίας που τους έδινε η ιδιότητα τους, ως υπηρέτες τους Θεού και ως ενδιάμεσοι κανονιστές στα θέματα πίστης και ψυχής, ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό.
Η Μαύρη αυτή Βίβλος δεν αφορούσε μόνο την σύγχρονη εποχή του αλλά ένα σαράκι που υποκριτικά σκεπαζόταν κάτω από την απάτη της αγιοσύνης για αιώνες.
Η επόμενη ιστορική αναφορά γίνεται από τον Λούθηρο, τον ιδρυτή του Γερμανικού Προτεσταντισμού αρχικά και που απλώθηκε σαν Δόγμα και στις υπόλοιπες όμορες χώρες γύρω από τα Γερμανικά κρατίδια, το 1531 που κατηγόρησε και τον Πάπα Λέοντα τον 10ο και τους καρδινάλιους, ότι διατηρούσαν στην αυλή τους νεαρά αγόρια για της ερωτικές τους απολαύσεις.
Το 1587, ο Πάπας Σίξτος ο 5ος με παπική απόφαση, απαγορεύει την συμμετοχή των γυναικών στις χορωδίες και τα πολιτιστικά δρώμενα της Καθολικής Χριστιανοσύνης, αποφασίζει και επικυρώνει με ίνδικτο του, τον ευνουχισμό παιδιών πριν φτάσουν στην εφηβεία, για να διατηρήσουν την «Αγγελική Φωνή» τους, επισημοποιώντας έτσι την δημιουργία ανθρώπων που θα ονομαστούν Castrati, ευνουχισμένοι δηλαδή, για την απόλαυση των ώτων των Καθολικών, Πάπα, Καρδιναλίων, ιερέων, λαϊκών και ποιμνίου.
Τα ορατόρια και οι όπερες εκτελούνται πλέον από τέτοια πλάσματα, όπου ο ευνουχισμός των όρχεων τους, ενώ τους διατηρεί την ικανότητα της στύσης, τους θηλυκοποιεί τα σώματα από την στιγμή που διακόπτεται η λειτουργία μιας σειρά από ορμόνες. Η έλλειψη τεστοστερόνης του σήμαινε ότι οι οστικές αρθρώσεις δεν σκληραίνουν με τον φυσιολογικό τρόπο. Έτσι τα μέλη του Καστράτι, μεγάλωναν συχνά ασυνήθιστα μακριά, όπως και τα πλευρά τους.
Αυτά τα αμφίφυλα πλάσματα με τις θεικές φωνές, αποτέλεσαν αντικείμενο λατρείας ανάλογο των σύγχρονων σταρ της μουσικής και περιώνυμοι εραστές κυριών, γυναικών και ανδρών της Αριστοκρατίας της εποχής. Ο πιο διάσημος εξ όλων είναι ο Ferinelli που η ζωή του έγινε και ταινία.
Ήταν τόσο σημαντικό για την πιθανή εξέλιξη ενός φτωχού παιδιού ως ευνοούμενο κάποιου ιερέα η τοπικού επισκόπου η ιερέα, που μέσα στην φτώχια τους μαζικά οι γονείς πλήρωναν τον χασάπη της γειτονιάς για να τους αφαιρέσει τους δίδυμους γενετικούς αδένες.
Μόνο στην Ιταλία, όλους αυτούς τους αιώνες, μέχρι την πτώση της φήμης των Καστράτων, κάθε χρόνο 5000 με 6000 παιδιά ευνουχίζονταν από τους γονείς τους. Θέλετε ένα αριθμητικό αποτέλεσμα φρίκης; 300 χρόνια από τις αρχές του 17ου αιώνα (1600) μέχρι το 1903 που απαγόρευσε ο Πάπας τους ευνουχισμούς, μόνο στην Ιταλία ευνουχίστηκαν πάνω από ενάμιση εκατομμύρια παιδιά, μόνο στην Ιταλία! Από αυτά μόνο το 80% επιβίωνε.
Στην Ολλανδία αποκαλύφτηκε ότι η Καθολική εκκλησία ευνούχιζε παιδιά ακόμα και στην δεκαετία του 1950.
Ο προαναφερόμενος Βενεδικτίνος ιερέας Πέτρος Δαμιανός του 11ου αιώνα, είναι και ο πρώτος που συνδέει την ομοφυλοφιλία των Καθολικών ιερέων με την παιδεραστία. Ένα θέμα που σήμερα είναι ταμπού, με την δεδομένη πολιτική δύναμη που έχει αποκτήσει το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ σε όλη τον Δυτικό κόσμο!!
Στην περιγραφή του για τα αφύσικα πάθη που κυριαρχούν στον σοδομίτη, ο Δαμιανός αποκαλύπτει έναν εξαιρετικό βαθμό αντίληψης σχετικά με τις ναρκισσιστικές, ανήθικες και ψυχαναγκαστικές ψυχοσεξουαλικές πτυχές της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς.
«Πες μας, ανθρωπάκο και θηλυκό, τι ψάχνεις σε ένα άλλο αρσενικό που δεν βρίσκεις στον εαυτό σου;» ρωτάει.
«Ποια η διαφορά στο φύλο, ποια τα διαφορετικά χαρακτηριστικά του σώματος;»
Στη συνέχεια εξηγεί τον νόμο της ζωής.
«Γιατί είναι η λειτουργία της φυσικής όρεξης να αναζητά ο καθένας έξω από τον εαυτό του αυτό που δεν μπορεί να βρει με την ιδιότητά του. Επομένως, εάν το άγγιγμα της αρσενικής σάρκας σε ευχαριστεί, άπλωσε τα χέρια σου πάνω σου και να είσαι σίγουρος ότι ό, τι δεν βρίσκεις στον εαυτό σου, το ψάχνεις μάταια στο σώμα ενός άλλου »
Η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών από ιερείς έχει λάβει, περιοδικά, σημαντική προσοχή από τα ΜΜΕ με σκάνδαλα που αποκαλύφτηκαν, στις Ηνωμένες Πολιτείες , τον Καναδά , την Ιρλανδία , το Ηνωμένο Βασίλειο, τις Φιλιππίνες, την Τανζανία, το Βέλγιο , τη Γαλλία , τη Γερμανία και την Αυστραλία. Κρούσματα έχουν επίσης αναφερθεί σε όλο τον κόσμο. Πολλές από τις περιπτώσεις καλύπτουν αρκετές δεκαετίες και παρουσιάζονται χρόνια μετά, με την άσκηση πίεσης από την Καθολική εκκλησία και τον Παπισμό.
Για τον παιδεραστή ιερέα είναι μια Χριστιανική τελετή, που ανταποκρίνεται στην σχέση αγάπης του Πατέρα με τον Υιό.
Αφορά δεκάδες χιλιάδες ιερέων και εκατομμύρια τελικά παιδιά και δηλώνει ότι δεν είναι απλά ένα χούι απόκλισης, ορισμένων ιερέων αλλά μια ενδημική παθογόνα κατάσταση και συμπεριφορά από μεριά της Εκκλησίας που χρήζει όχι μόνο ψυχανάλυσης, μα και ψυχανάλυσης των ίδιων των κοινωνιών.
Των κοινωνιών που σιωπηλά αποδέχονται από θρησκευτικούς η άλλους πιο χαμερπείς λόγους το κουκούλωμα και την σιωπή, στην οποία συμμετέχουν όπως έχει αποδειχθεί κυβερνητικών θεσμών, δικαιοσύνης.
Οι θέσεις Καθολικών ιερέων και επισκόπων που έχουν εκφραστεί γραπτώς αλλά και του Καθολικισμού στην σύγχρονη εποχή, μάλλον θα σοκάρουν τον ανίδεο αναγνώστη.
Μεταφέρουμε μερικές:
Η Καθολική Εκκλησία καταδικάζει τις Ομοφυλοφιλικές πράξεις και όχι την Ομοφυλοφιλική παρέκκλιση του ανθρώπου, που ότι να είσαι γκέη δεν αποτελεί εμπόδιο στο να είσαι ιερέας.
Ο καθολικός ιερέας Goergen, στο βιβλίο του βασισμένο σε σημειώσεις από διαλέξεις που δόθηκαν σε Δομινικανούς ιερείς με τίτλο η, Σεξουαλική Αγάπη το 1974, παραθέτει :
«Η ομοφυλοφιλία είναι υγιής», κατακρίνει την «ασθένεια» της «ομοφοβίας», ορίζει την ομοφυλοφιλία όπως το Gay Manifesto «η ικανότητα να αγαπάς κάποιον του ίδιου φύλου», ανοίγει την πόρτα για ομοφυλοφιλικές «ενώσεις» δηλώνοντας ότι «η γεννητική δραστηριότητα πρέπει να είναι η έκφραση μιας μόνιμης σχέσης που περιλαμβάνει πιστότητα», δηλώνει ότι «οι λεγόμενοι παραδοσιακοί χριστιανοί και οι στάσεις απέναντι στην ομοφυλοφιλία έχουν αρχίσει να αλλάζουν» και ισχυρίζεται ότι« η ομοφυλοφιλία μπορεί να υπάρχει σε υγιείς, χριστιανικές και χαριτωμένες μορφές ». Υπερασπίζεται τον αυνανισμό ως γεννητική δραστηριότητα που δεν είναι« κακή, όχι ανθυγιεινή, όχι επιβλαβής, όχι ανήθικη, και στη συνέχεια δίνει στο σοδομισμό συγχωροχάρτι.
Τα σκάνδαλα παιδεραστίας της Καθολικής εκκλησίας διασυνδέονται με τις αποκλίνουσες συμπεριφορές βουλευτών, αξιωματούχων, ανθρώπων υπεράνω υποψίας, καλλιτεχνών και ανθρώπων του πλούτου, δημιουργώντας μια ευθεία διασύνδεση ηθικής κατάπτωσης και πρακτικών ανάμεσα σε όλο αυτό το σύστημα που έχει πλανητικές διαστάσεις.
Πλανητική διάσταση έχουν και οι μέθοδοι σιωπής, συγκάλυψης και κατάχρησης εξουσίας.
Ο τωρινός πάπας Φραγκίσκος, το 2018 κατηγόρησε πως όλα αυτά τα χιλιάδες παιδιά σε όλο τον Καθολικό κόσμο, λένε ψέματα και πως είναι αποκυήματα της φαντασίας τους και εμπρός στο σκάνδαλο αυτών των δηλώσεων του, με τις αποκαλύψεις στις ΗΠΑ, Αυστραλία και Λατινική Αμερική που ήρθαν και με δικαστικές αποφάσεις αναγκάστηκε να ανακαλέσει.