Πολλές φορές οι νίκες επισκιάζουν ποδοσφαιριστές μετριότητες κι αυτό συνέβη στην πρεμιέρα των Playoffs. Αν μπει κανείς σε διαδικασία καταγραφής του συνολικού καλού διαστήματος του Αρη, ζήτημα αν θα βρει περισσότερα από 25-26 αγωνιστικά λεπτά. Είναι όμως αυτή η «ρημάδα» η ποδοσφαιρική ποιότητα κι αυτό που λένε «μάθε τέχνη κι άστηνε».
Στην περίπτωση του Αρη, αυτή αντανακλά σε δύο-τρία πρόσωπα. Στον αγέραστο Μπρούνο Γκάμα του οποίου η φετινή επιθετική παραγωγικότητα συνιστά ρεκόρ καριέρας καθώς είναι η πρώτη φορά που σημειώνει διψήφιο αριθμό τερμάτων, του Γιάννη Φετφατζίδη ο οποίος με 1-2 ενέργειες αλλάζει ολόκληρο παιχνίδι αλλά και του Χαβιέρ Ματίγια.
Αυτός ήταν ο λόγος της νίκης επί του ΟΦΗ. Ο Αρης δεν ήταν καλύτερος, πλέον όμως έμαθε τον τρόπο μετουσίωσης του καλού διαστήματός του. Για παράδειγμα, ο Μιχάι Κόρχουτ έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του με τη φανέλα του Αρη, αλλά η ιστορία έγραψε ότι υπέγραψε τη νίκη της ομάδας του σκοράροντας έπειτα από 398 ημέρες. Βέβαια, η εικόνα του αγώνα άλλαξε από τη στιγμή που ο Μίκαελ Ένινγκ απέσυρε τον αρνητικό Μπράουν Ιντέγε και χρησιμοποίησε τρίτο παίκτη στον άξονα. Η δουλειά του Ντάνιελ Μαντσίνι δεν φάνηκε στις φάσεις που ο Άρης άλλαξε την εικόνα του αγώνα, αλλά ο Αργεντίνος συνέβαλε στην ανατροπή.
Πιο ευχάριστο όλων είναι η απόφαση επιβολής κανόνων εντός της ομάδας. Οι φίλαθλοι έχουν κάθε δικαίωμα να γκρινιάζουν, αλλά ο αποκλεισμός του Νικολάς Ντιγκινί από την αποστολή είναι 100% fair. Αγωνιστικά, ο Γάλλος προφανώς είναι χρήσιμος και κανείς δεν παραγνωρίζει ότι την περσινή σεζόν ήταν από τους πολυτιμότερους, αλλά μια ομάδα είναι υποχρεωμένη να αξιολογεί τη συνολική συμπεριφορά ενός αθλητή. Η σχέση σεβασμού απαιτείται να είναι αμφίδρομη. Για λόγους συμπεριφοράς «κόπηκε» και ο Ντάνιελ Σούντγκρεν. Δεν ενόχλησαν τόσο οι δηλώσεις του για το οικονομικό, όσο οι τοποθετήσεις του για την ομάδα και τον προπονητή του...