Γράφει ο ΘΑΝΟΣ ΜΠΟΥΖΑΣ
Αυτό που πέτυχε φέτος η ομάδα του ΠΑΟΚ εντάσσεται στη δημιουργία απίστευτων, πρωτόγνωρων συναισθημάτων, που κανείς φίλαθλος της ομάδας δεν έχει ξαναζήσει. Βλέπουμε κινηματογραφικές ταινίες που προσπαθούν να μας εξιτάρουν και να κλειδώσουν την σκέψη μας για το τι μπορεί να συμβεί ως το τέλος τους έτσι ώστε να μη μπορούμε να το προβλέψουμε.
Από την άλλη πλευρά όλοι όσοι παρακολουθούν τακτικά ποδοσφαιρικούς αγώνες πιστεύουν και δηλώνουν ότι ενίοτε στις προβλέψεις ενός νικητή αγώνα ή την διεκδίκηση με αξιώσεις ενός τίτλου , μπορούμε να πέσουμε αρκετές φορές πολύ έξω. Όλα τα παραπάνω αγγίζουν σε ελάχιστο βαθμό την καταγεγραμμένη, πλέον, ιστορία της κατάκτησης του πρωταθλήματος από τον Δικέφαλο του Βορρά. Στατιστικά κατά την έναρξη τοποθετήθηκε τέταρτος στην πιθανότητα να γίνει πρωταθλητής, με πολύ μεγάλη διαφορά από τον πρώτο. Ακόμη κι όταν διαπιστώθηκε ότι η ομάδα αντέχει, πάλι ο φίλαθλος και δημοσιογραφικός κόσμος θεωρούσε ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι παρά μια σύντομη ποδοσφαιρική έξαρση της ομάδος και του προπονητή.
Με παίκτες που αγωνίστηκαν ακόμη και στην συντριπτική πλειοψηφία των 62 αγώνων, η ομάδα απέδειξε ότι ο απίστευτος αυτός αριθμός δεν στάθηκε ικανός να την κάμψει σωματικά κυρίως αλλά και ψυχολογικά. Ο ΠΑΟΚ ανέτρεψε τη λογική και δημιούργησε τη δική του ανεπανάληπτη και πάνω από την κάθε θετική φαντασία, ασπρόμαυρη πραγματικότητα, που ούτε και οι φανατικοί του φίλαθλοι στην αρχή της χρονιάς δεν πίστεψαν ότι μπορεί να εντάσσεται σε έναν προσδοκώμενο στόχο. Δυο και τρεις μέρες μετά τη νίκη στο Χαριλάου, οι περισσότεροι από μας διατηρούμε τις μνήμες σ’ ένα καινούργιο μέρος της ψυχοσύνθεσής μας το οποίο δημιουργήθηκε αυτόματα μόλις ο «στημένος» κατά τη γνώμη μας Ισραηλινός αναγκάστηκε να σφυρίξει τη λήξη. Ξυπνάμε το πρωί , οδηγούμε, δουλεύουμε και συνεχώς έρχεται στο μυαλό μας η μεταποίηση της απίστευτης, σχεδόν παράλογης επιθυμίας μας σε πραγματικότητα. Αυτή η χρονιά όμως δεν είναι μόνο το κάτι ξεχωριστό και ανεπανάληπτο.
Αποτελεί απόδειξη του ότι αν πιστεύεις και προσπαθείς μπορεί να μετατρέψεις το σχεδόν αδύνατο σε πραγματικότητα. Ότι μπορείς να διαψεύσεις τους πάντες, «εχθρούς και φίλους». Ότι ακόμη κι αν έχεις το άθλιο σύστημα εναντίον σου, με διαιτητές και ομάδες που επιθυμούν να σε κορνιτοποιήσουν, εσύ μπορείς ΟΛΟΥΣ να τους υπερνικήσεις. Οι παραπάνω σκέψεις και γεγονότα συνενώνονται και δημιουργούν σήμερα τη λέξη ΠΑΟΚ. Αυτό που ακολουθεί είναι το μονοπάτι της πορείας του Δικεφάλου. Πρέπει και επιβάλλεται να μείνει στο δρόμο της ποδοσφαιρικής πίστης για την επίτευξη νέων επιτυχιών. Η διοίκηση, εντός και εκτός Ελλάδος, χρειάζεται να ενισχύσει ποδοσφαιρικά και εξωαγωνιστικά την ομάδα. Ποδοσφαιρικά με παίκτες , όχι πολλούς, που θα την βοηθήσουν να διεκδικήσει την πρόκριση στους 36 του νέου συστήματος Champions League.
Εξωαγωνιστικά ώστε να μην επαναληφθούν διαιτησίες σαν αυτή του Χαριλάου ή να βλέπουμε ότι ακόμη και επαρχιακές ομάδες κέρδισαν περισσότερα πέναλτι από τον ΠΑΟΚ (14 ο πρώτος, 6 ο ΠΑΟΚ). Τέλος οι φίλαθλοι είναι απαραίτητο να γεμίζουν την Τούμπα σε κάθε ματς. Δυστυχώς η οικονομική μας κατάσταση εδώ στη Μακεδονία φαίνεται να είναι η χειρότερη εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Όμως οι θυσίες πρέπει να γίνουν απ’ όλους και σύμφωνα με την εικόνα που είδαμε στους 50.000 της Τούμπας, το βράδυ της Κυριακής, να πανηγυρίζουν το «ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ».