Έγραψα μετά την ήττα-στίγμα για την ιστορία του Άρη από τον ΠΑΣ ότι δεν αρκεί μια νίκη επί του ΠΑΟΚ για να επανορθώσει, για να ξεπλύνει τη ντροπή.
Ο Άρης πήγε στην Τούμπα, έπαιξε στα ίσια τον ΠΑΟΚ, ήταν εξαιρετικός και τον νίκησε με την μαγκιά του. Στην συνέχεια νίκησε και τον ΟΦΗ για το κύπελλο, νίκησε και τον Αστέρα Τρίπολης για το πρωτάθλημα.
Παρόλα αυτά, η ήττα-ντροπή θα τον ακολουθεί, δεν πρόκειται να σβηστεί εύκολα.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι και ένα θέμα που θα απασχολεί και θα ναρκοθετεί την καθημερινότητά του. Κάθε άλλο...
Η ζωή συνεχίζεται και ο Άρης είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει και να αποδεικνύει κάθε αγωνιστική, σε κάθε παιχνίδι, ότι ήταν βαρύ κι ασήκωτο το κάζο από τον ΠΑΣ αλλά δεν τελείωσαν τα πάντα εκείνο το βράδυ.
Σημασία για τον Άρη έχει ότι αντέδρασε, ότι έδειξε αντανακλαστικά, ότι δεν τον πήρε από κάτω το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, δεν τον αποσυντόνισε, δεν του προκάλεσε πανικό ο οποίος θα τον οδηγούσε σε ακόμη χειρότερα.
Κι αυτό είναι κάτι που, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να το πιστώσουμε στον Μάντζιο και στους παίκτες του.
Εσκυψαν το κεφάλι, παραδέχθηκαν την ευθύνη τους και... επέστρεψαν. Πέτυχαν στα επόμενα τρία παιχνίδια, ειδικά στο πρώτο εξ αυτών που ήταν στην Τούμπα, κάτι που δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ασχέτως του γεγονότος ότι ο ΠΑΟΚ είναι σε αυτή την κατάσταση.
Επί της ουσίας, λοιπόν, το συμπέρασμα για τον Άρη είναι ότι παρά τις όποιες μεταπτώσεις παρουσίασε ως τώρα από την αρχή της σεζόν, παρά τα όποια αρνητικά αποτελέσματα που έφεραν αναστάτωση, σκληρή κριτική, αμφισβήτηση του Μάντζιου, κυρίως, αλλά και παικτών, οι "κιτρινόμαυροι" όχι μόνο δεν εκτροχιάστηκαν αλλά επανήλθαν γρήγορα και έχουν έως τώρα μια συγκομιδή που, αν δεν υπήρχε το -6, θα τους είχε, βαθμολογικά, εκεί που στόχευαν να είναι.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Άρης βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Το θέμα είναι αυτό το status να το διατηρήσει ως το τέλος της σεζόν. Συμπεριλαμβανομένων και των play-off...