Αρνητικά απρόβλεπτοι σε αυτό το ευρωπαϊκό τους παιχνίδι κόουτς και παίκτες, δεν κατάφεραν ενώ τους δόθηκε η ευκαιρία, να πάρουν ένα αποτέλεσμα που θα τους επέτρεπε μέσα στην έδρα τους να επικυρώσουν την πρόκριση τους, η οποία θα τους οδηγούσε σε έναν από τους τρεις στόχους της χρονιάς. Στην κυριολεξία χάρισαν το προβάδισμα στους αντιπάλους, διαπράττοντας ασυγχώρητα λάθη, σε ένα παιχνίδι που έγερνε προς το μέρος τους, στο μεγαλύτερο διάστημα του.
Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τον ΠΑΟΚ για μια ακόμη φορά ιδανικό αυτόχειρα σε αυτό το σημαντικό παιχνίδι και να κλείσει έτσι το «κεφάλαιο» της πρώτης σύγκρουσης με τους Κροάτες, αν δεν ενοχλούσε ιδιαίτερα το γεγονός της επανάληψης παρόμοιων αυτοκτονικών τάσεων και σε άλλα παιχνίδια, εξίσου κομβικά με το προχθεσινό.
Πάμε όμως με δυο λόγια να προσεγγίσουμε την ζημιά, διατηρώντας την όποια αισιοδοξία επιτρέπει το 2-0. Σκορ το οποίο βρίσκεται εντός των δυνατοτήτων εξισορρόπησης και ανατροπής, από έναν σοβαρό όμως ΠΑΟΚ.
Η προχθεσινή εμφάνιση ήταν μετριότατη, για να μην την χαρακτηρίσουμε και κακή. Ενδεικτικό της «πτώσης» η εικόνα που παρουσίασαν οι δύο πλέον φορμαρισμένοι παίκτες των τελευταίων αγώνων (Μεϊτέ, Μπάμπα) και το για μια ακόμη φορά ασύμβατο δίδυμο στο κέντρο, με δύο αργά χαφ. Άλλος επιβάλλεται έστω και κατά περίσταση να είναι ο ένας εκ των δύο και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο παρτενέρ του Μεϊτέ (ένας πιο ταχύς και διεισδυτικός παίκτης).
Μόνιμο άλλωστε το πρόβλημα στη θέση του σέντερ φορ, με συνέπεια η ομάδα να αγωνίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα με δέκα παίκτες, από τη στιγμή που ο φιλότιμος Μπράντον Τόμας δεν έχει καμία σχέση με αυτή τη θέση και ο Τανζανός Σαμάτα, για τον οποιοδήποτε λόγο (προσαρμογής ή ψυχολογίας), δεν πείθει ότι τη συγκεκριμένη στιγμή μπορεί να αλλάξει τίποτα.
Ο Ραζβάν προσπαθώντας να διορθώσει τα πράγματα, επιμένοντας σε αυτό το δίδυμο, διαπράττει προφανώς δύο λάθη. Το ένα να μην δοκιμάζει μια λύση εξόφθαλμα ποδοσφαιρικά ορθόδοξη όπως είναι η τοποθέτηση του Ντεσπόντοφ, αποδεδειγμένα ικανότατου σε αυτή την θέση, από τη στιγμή που ο Βούλγαρος έχει παίξει φορ με την εθνική του ομάδα σε 25 αγώνες. Ο Ραζβάν το έκανε προχθές για ένα 20λεπτο περίπου περιστασιακά και τον άλλαξε για να τον βάλει πάλι εκεί που τον χρησιμοποιούσε επί μονίμου βάσεως. Η αλλαγή ήταν περιστασιακή και για ένα 20λεπτο και είχε λόγο να φορτώσει την άμυνα με έναν ακόμη φορ τον νεαρό Τζίμα, μήπως και αλλάξει τίποτα στο τελευταίο 10λεπτο της αναμέτρησης. Αυτή η τελευταία κίνηση έδωσε την αφορμή σε κάποιους αφελείς και άμπαλους να ισχυριστούν το απίστευτο: «έλα μωρέ να τον έβαλε σε αυτή την θέση και τι έκανε;».
Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι που αυτό το 20λεπτο και την κίνηση της… μετακίνησης εν συνεχεία, να το θεωρούν σαν απόδειξη ότι αυτός ο παικταράς δεν είναι ικανός και απέτυχε στο νέο ρόλο που του έδωσε ο προπονητής του. Είπαμε παραπάνω ότι σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα ο κόουτς έσφαλλε και μάλιστα δύο φορές. Η μία αφορά το γεγονός της καθυστέρησης του να τοποθετήσει στη «νεκρή» θέση του φορ έναν κίλερ, αφήνοντας τον επί μονίμου βάσεως στον πάγκο ως εφεδρικό για ένα ολόκληρο ημίχρονο και η άλλη να μην περισσέψει χρόνος ώστε να «ψηθεί» ο νεαρός Τζίμας που το έχει, αλλά με τα 5λεπτα και τα 7λεπτα δεν πήρε τις εμπειρίες που χρειαζόταν. Αυτά για το προχθεσινό παιχνίδι, με την υποσημείωση ότι κάποιες στιγμές επιβάλλεται ανάλογα με την εξέλιξη να αλλάζεις και τακτική.
Το να είσαι «στερεότυπος» καταλήγει μοιραία να γίνεσαι προβλέψιμος. Με ότι σημαίνει αυτό το τελευταίο. Καταλήγοντας κι επειδή η ομάδα αύριο έχει ένα εξίσου με το προχθεσινό κομβικό παιχνίδι, εκείνο που έχει σημασία και το έχει επισημάνει με πολλούς τρόπους ο Λουτσέσκου στους παίκτες του, είναι να μετρήσουν και να ζυγίσουν σωστά το πόσο σημαντικό είναι το τρίβαθμο, απέναντι στον συμπολίτη αντίπαλο τους.
ΥΓ: Αν θέλετε υστερόγραφο για να έχετε μια ακριβή γνώση του… χώρου και το τι μπορεί να ακούσουμε ότι θα συμβεί αργότερα, σας λέμε τούτο μόνο: Συνήγορος υπεράσπισης του Αχιλλέα Μπέου ανακοινώθηκε πως είναι ο Αλέξης Κούγιας. Όλα τα άλλα περιττεύουν και μπαίνουν στο περιθώριο. Ευτυχώς που δεν θα πλήξουμε ποτέ.