«Να τα έχεις όλα και να νιώθεις αδύναμος. Αυτό είναι φόβος; Να έχει φως και να νιώθεις ότι ζεις στο σκοτάδι; Να ανατρέπονται όλα ενώ έχεις όλα τα καλά του κόσμου, που έλεγαν και οι γιαγιάδες μας;
Να τα έχεις δίπλα σου , τα πάντα, και να φοβάσαι να τα αγγίξεις; Να έχεις πρόσβαση στη γνώση και να έρχεται η στιγμή που νιώθεις ότι δεν ξέρεις τίποτα, ότι έχουν ανατραπεί αυτά που ήξερες, όπως τα ήξερες. Αυτό είναι φόβος; Να έχεις δρόμους μπροστά σου, γνωστούς και άγνωστους, αλλά να μην ξέρεις που να πας, τι να προσέξεις, τι να αποφύγεις.
Να προσπαθείς, αλλά να μην καταφέρνεις να εξηγήσεις επαρκώς στο παιδί σου τι συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και πότε θα ξαναβγεί έξω να παίξει και να τρέξει όπως έπαιζε, να πάει στο σχολείο, να κάνει όλα αυτά που αγαπούσε.
Να έχεις τόση τεχνολογία, να είσαι online παντού και με όποιον θέλεις, όπου θέλεις, αλλά να αισθάνεσαι ότι δε σου φτάνει, ότι δεν αρκεί. Το κοντά γίνεται μακριά, πολύ μακριά. Ακόμη και αν είναι στο διπλανό σπίτι. Είναι ελάχιστο μπροστά σε αυτό που συμβαίνει .. Να βάζεις τον υπολογιστή σου να…σκέφτεται για σένα, αλλά…
Να έχεις τη διάθεση να κάνεις πολλά, αυτά που σου αρέσουν, ακόμη και αυτά που δε θες, αλλά να μην μπορείς. Αυτό είναι ο φόβος; Να βλέπεις τους ανθρώπους σου, τα παιδιά σου, τους φίλους, τους γονείς σου και να αγωνιάς.
Και να έχεις και τον άλλον φόβο. Να έχεις τον επιπόλαιο απέναντί σου, τον ανεύθυνο, τον... τζάμπα μάγκα, τον δήθεν, τον… ταξέρωολα, τον… δενμενοιάζει, τον αυτόκλητο ‘’γιατρό’’, που μέσα στο απέραντο σύμπαν της βλακείας του επιδεινώνει την κατάσταση. ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ για όλους τους υπόλοιπους. Αυτό είναι φόβος;
Ναι, όλα αυτά είναι από τη στιγμή που μπήκε απρόκλητος και σαν τυφώνας στη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων ο φονικός ιός, που λέγεται κορωνοϊός. Αλλά δεν είναι μόνο φόβος, είναι από τις ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ που μας έχουν απομείνει να παραμείνουμε άνθρωποι. Από τις ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ.
Γιατί πολύ απλά, αν δεν είναι ιός την επόμενη φορά θα είναι η απανθρωπιά μας, η ανευθυνότητα μας και όλα αυτά που καταστρέφουν αυτό που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ. Το πηγάδι της ζωής, δυστυχώς, δεν είναι ανεξάντλητο, είτε θα στερέψει, είτε θα ρίχνει ακόμη λιγότερες σταγόνες, που δε θα φτάνουν για όλους μας. Απλά δε θα φτάνουν…
Υ.Γ. Όταν με το καλό ( είθε και όσο πιο γρήγορα γίνεται) βγούμε από αυτή την τρέλα που ζούμε, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για ΟΛΟΥΣ και κυρίως για αυτούς που ελέγχουν και κρατάνε τα λεγόμενα οικονομικά ηνία.
Ας μην ξεφτιλιστούν, ας σεβαστούν τον άνθρωπο, ας μην αποδείξουν ότι τα λόγια δεν έχουν αξία, ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ. Δε θα κερδίζουν απολύτως τίποτα αν ο φτωχός γίνει φτωχότερος, διότι πολύ απλά δεν θα υπάρχει τίποτα».