Η στιγμή του μεγάλου τελικού του Europa Conference League ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Φιορεντίνα (29/05, 22:00) έφτασε, ωστόσο οι αστυνομικές αρχές της χώρας προετοιμάζονται εδώ και μήνες για την σημερινή βραδιά, ώστε η αναμέτρηση να αποτελέσει μια πραγματική ποδοσφαιρική γιορτή και να αποφευχθούν οποιαδήποτε περιστατικά μπορούν να την επισκιάσουν. Βέβαια, το «άγχος» των αρχών δεν θα έπρεπε να είναι σε τέτοιο βαθμό υπαρκτό, αφού η χώρα μας έχει φιλοξενήσει ακόμη 7 φορές τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Μπορεί η Ελλάδα να μην είναι από τα πιο προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όμως όποτε κλήθηκε να φιλοξενήσει μια μεγάλη διοργάνωση, την έφερε με απόλυτη επιτυχία εις πέρας.
Πιο συγκεκριμένα, η χώρα μας «έβαλε τα καλά» της 7 φορές και πάει σήμερα για την 8ης, σε τρία διαφορετικά γήπεδα (ΟΑΚΑ, Γ. Καραϊσκάκης, Καυτανζόγλειο), για τις διοργανώσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League, του Κυπέλλου Κυπελλούχων και του Super Cup.
ΤΣΕΛΣΙ-ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (19/5/1971 – ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΩΝ)
Ο πρώτος τελικός στην Ελλάδα έγινε στις 19 Μαΐου 1971, με τις Τσέλσι και Ρεάλ Μαδρίτης να διεκδικούν το παρθενικό τους Κύπελλο Κυπελλούχων και μάλιστα για την Τσέλσι θα ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο γενικά, εν αντιθέσει με την «Βασίλισσα». Εντέλει, το τρόπαιο κρίθηκε σε επαναληπτικό, αφού δεν υπήρχε η παράταση και τα πέναλτι.
Πάνω από 42.000 θεατές βρέθηκαν στο Στάδιο Καραϊσκάκη, με τον Πίτερ Όσγκουντ να ανοίγει το σκορ στο 56′ και τον Ιγκνάθιο Θόκο να ισοφαρίζει στο 90′ και να στέλνει το ζευγάρι σε δεύτερο ματς, το οποίο διεξήχθη στις 21 Μαΐου στο ίδιο γήπεδο. Εκεί, οι Λονδρέζοι ήταν καλύτεροι και επικράτησαν 2-1 με τέρματα των Ντέμπσι (32′) και Όσγκουντ και τη Ρεάλ να μειώνει με τον Φλέιτας στο 75′. Ο κόσμος στο δεύτερο ματς ήταν σαφώς λιγότερος σε σχέση με εκείνο δυο ημέρες πριν και δεν έφτασε καν τις 20.000.
ΜΙΛΑΝ-ΛΙΝΤΣ (16/5/1973 – ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΩΝ)
Μόλις δύο χρόνια μετά, ορίστηκε εκ νέου τελικός στην Ελλάδα, αλλά αυτή την φορά διεξήχθη στο Καυτανζόγλειο Στάδιο της Θεσσαλονίκης, με τη Μίλαν να αντιμετωπίζει στις 16 Μαΐου 1973 την -πολύ δυνατή τότε- Λιντς για τον τελικό του Κυπελλούχων.
Πάνω από 40.000 βρέθηκαν στις εξέδρες και παρακολούθησαν εκείνον τον αγώνα, που κρίθηκε με τέρμα του Κιαρούτζι μόλις στο 5′ για τους «ροσονέρι» και έχοντας για αρνητικό πρωταγωνιστή
τον διαιτητή, Χρήστο Μίχα, ο οποίος άφησε με φρικτά παράπονα τους Άγγλους. Ο πρώτος Έλληνας που σφύριξε σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης και η εμπειρία αποδείχτηκε τραυματική.
ΑΜΒΟΥΡΓΟ-ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ (25/5/1983 – ΚΥΠΕΛΛΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ)
Έπρεπε να περάσουν δέκα χρόνια για να οριστεί και πάλι τελικός στην Ελλάδα και για πρώτη φορά ήταν για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Στις 25 Μαΐου 1983, το Αμβούργο και η Γιουβέντους προκρίθηκαν στον τελικό και ο αγώνας έγινε στο ΟΑΚΑ.
Οι Γερμανοί δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν την πρωτεύουσά μας, αφού εδώ κατέκτησαν το πρώτο και μοναδικό Πρωταθλητριών της ιστορίας τους, νικώντας 1-0 τη «Βέκια Σινιόρα» με τέρμα του Φέλιξ Μάγκατ μόλις στο 9ο λεπτό του τελικού μπροστά σε 73.500 θεατές. Εκείνη την σεζόν, να θυμίσουμε πως η ομάδα του γερμανικού Βορρά είχε αποκλείσει στον δεύτερο γύρο τον Ολυμπιακό.
ΑΓΙΑΞ-ΛΟΚΟΜΟΤΙΒ ΛΕΙΨΙΑΣ (13/5/1987, ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΩΝ)
Τέσσερα χρόνια αργότερα, είχαμε και πάλι τελικό για το Κύπελλο Κυπελλούχων στο ίδιο Στάδιο, με τον Άγιαξ να αναμετράται με τη Λοκοκομοτίβ Λειψίας. Η ομάδα του Γιόχαν Κρόιφ κατάφερε να νικήσει τους Γερμανούς με 1-0 χάρη σε γκολ του 23χρονου τότε, Μάρκο Φαν Μπάστεν, ο οποίος έκανε… σεφτέ στα ευρωπαϊκά τρόπαια. Ακολούθησε η εθνική του και η Μίλαν, κάνοντας πολύ πιο πλούσιο το παλμαρέ του.
Κοντά στις 35.000 φίλαθλοι βρίσκονταν στο γήπεδο, αλλά μόνο μια χούφτα φίλοι της Λειψίας, ομάδας της Ανατολικής Γερμανίας. Βλέπετε, το τείχος του Βερολίνου δεν είχε πέσει ακόμα. Για την ιστορία, ο «Αίαντας» είχε αφήσει εκτός στον δεύτερο γύρο τον Ολυμπιακό, νικώντας 4-0 στο Άμστερνταμ και φέρνοντας 1-1 στην Αθήνα.
ΜΙΛΑΝ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ (18/5/1994 – CHAMPIONS LEAGUE)
Αν μη τι άλλο, ο τελικός που έχει μείνει περισσότερο χαραγμένος στο μυαλό των περισσοτέρων, ήταν αυτός της 18ης Μαΐου 1994 ανάμεσα σε Μίλαν και Μπαρτσελόνα. Από τη μια ο Φάμπιο Καπέλο και από την άλλη ο Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος αυτή την φορά έφυγε ηττημένος και μάλιστα με βαρύ σκορ. Μια Μίλαν βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα των φίλων της, σκόρπισε τους Καταλανούς και τους διέλυσαν με το εμφατικό 4-0.
Τα δυο πρώτα γκολ σημειώθηκαν από τον Μασάρο, μια γκολάρα με λόμπα από τον Σαβίτσεβιτς και άλλο ένα από τον Ντεσαγί. Η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα εκείνο το βράδυ και παραδόθηκε στις άγριες ιταλικές ορέξεις.
ΜΙΛΑΝ-ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ (18/5/2007 – CHAMPIONS LEAGUE)
Δύο χρόνια μετά τον τελικό της Πόλης και την επική ανατροπή της Λίβερπουλ, οι δυο ομάδες αντάμωσαν και πάλι με φόντο το «Άγιο Δισκοπότηρο» της διοργάνωσης, αλλά τώρα ήταν στην… πόλη της Μίλαν. Στην αγαπημένη της Αθήναμ έκανε το «3 στα 3» σε τελικούς διασυλλογικής διοργάνωσης, επικρατώντας εκείνο το βράδυ της 18ης Μαΐου 2007 με 2-1 των ρεντς.
Ο Πίπο Ιντσάγκι ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της «εκδίκησης» των Μιλανέζων του Κάρλο Αντσελότι, σκοράροντας στο 45′ και στο 82′, για να μειώσει απλά ο Ντιρκ Κάουτ για την ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ, που δεν κατάφερε να φέρει πάλι τούμπα τα εις βάρος της δεδομένα. Εκπληκτική η ατμόσφαιρα στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, στις εξέδρες του οποίου βρέθηκαν 74.000 θεατές. Εκείνη την σεζόν, η Μίλαν είχε παίξει στους ομίλους με την ΑΕΚ, νικώντας 3-0 εντός έδρας και χάνοντας 1-0 στο ΟΑΚΑ με το φάουλ του Σέζαρ.
ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ- ΣΕΒΙΛΛΗ (16/8 2023- UEFA SUPER CUP)
Ο τελευταίος χρονικά τελικός πριν από αυτόν της OPAP Arena ήταν αυτός του Super Cup που έγινε στο Γεώργιος Καραϊσκάκης ανάμεσα στην Μάντσεστερ Σίτι και την Σεβίλλη. Έληξε ισοπαλία 1-1 και ο νικητής κρίθηκε στα πέναλτι με 5-4 υπέρ της Σίτι. Τα γκολ στην κανονική διάρκεια πέτυχαν ο Κόουλ Πάλμερ στο 63′ που είχε ισοφαρίσει αυτό του Εν Νεσίρι, που είχε ανοίξει το σκορ στο 25′. Σημαντική υποσημείωση είναι ότι στον πάγκο της Σεβίλλης καθόταν ο σημερινός καθοδηγητής του Ολυμπιακού, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.