Αυτή η ιστορία με τις επιλογές και τους ορισμούς των διαιτητών στους αγώνες του πρωταθλήματος της Super League 1 έχει αρχίσει να γίνεται πολύ κουραστική. Οι τακτικοί αναγνώστες αυτής της στήλης θα θυμόσαστε βέβαια πόσο καιρό πριν είχα προβλέψει ότι δεν θα αργήσει να έρθει η ώρα που θα αρχίσουμε να αμφισβητούμε και τους ξένους διαιτητές, να τους απαξιώνουμε, να γινόμαστε μάρτυρες «επιθέσεων» εναντίον τους με δηλώσεις, ακόμη και να διαβάζουμε για... μπούκες παραγόντων στα αποδυτήρια τους ή... μπούκες σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση.
Προσωπικά δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα συμβεί κι αυτό, ότι θα έχουν... ημερομηνία λήξης οι αγάπες και τα λουλούδια για τους ξένους, οι ύμνοι για την χρήση της τεχνολογίας και πόσο διασφαλίζεται η δικαιοσύνη με τη χρήση του VAR. Θα μου επιτρέψετε να πω... τρίχες. Όλα αυτά ήταν για μια πρώτη, πολύ σύντομη, περίοδο και μετά επιστρέψαμε στα... συνήθη που είχαμε και με τους Έλληνες διαιτητές.
Η κατάσταση δεν άλλαξε με τους ξένους διαιτητές επειδή δεν άλλαξε η νοοτροπία που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όσο θα υποπτευόμαστε τους πάντες, όσο θα αναλύουμε τις φάσεις και θα προσπαθούμε να βγάλουμε από τη μύγα... ξύγκι, όσο δεν θα έχουμε σε άμεση προτεραιότητα να απολαύσουμε το σπορ, όσο το ενδιαφέρον μας θα επικεντρώνεται στο ποιος είναι με ποιον, ποιος ελέγχει ποιον, ότι η ΕΠΟ καθοδηγεί την διαιτησία, ότι οι πρόεδροι των Ενώσεων είναι ένα παρεάκι που «χρησιμοποιείται» από τους ισχυρούς του ποδοσφαίρου, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει.
Και δεν θα αλλάξει, κυρίως, τίποτε όσο οι ισχυροί του ποδοσφαίρου μας δεν αφήνουν σε ησυχία τους διαιτητές, όσο προσπαθούν (με δηλώσεις, με επιστολές, με ανακοινώσεις, ακόμη και με χαρακτηρισμούς και ύβρεις) να τους επηρεάσουν. Κανένας διαιτητής που καλείται να λειτουργήσει μέσα σε αυτό το περιβάλλον, υπό αυτή την πίεση, δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του.
Ο καλύτερος Έλληνας να είναι, ο καλύτερος ξένος, όταν δεν τον αφήνεις με την ησυχία του να αποδώσει δικαιοσύνη, αλλά τον έχεις με το «μαχαίρι στο λαιμό», έτοιμο να τον στείλεις στο «εκτελεστικό απόσπασμα», αυτά θα συμβαίνουν. Κι αν ορισμένοι βιαστούν να πουν ότι υπερασπίζομαι τους διαιτητές, καμία τέτοια διάθεση δεν έχω. Περιγράφω μια πραγματικότητα, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει...