Όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοίνωνε την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020 ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πανδημία του κορωνοϊού SARS-Cov-2, σίγουρα λίγοι πίστευαν τότε ότι 12 μήνες αργότερα θα ήμασταν ακόμα αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη υγειονομική πρόκληση των τελευταίων δεκαετιών, επισημαίνει η Έλενα Ριζά, MPH, MSc, PhD, DLSHTM, Επιδημιολόγος-Υγιεινολόγος, στο Εργαστήριο Υγιεινής, Επιδημιολογίας & Ιατρικής Στατιστικής της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ.
«Η πρόσφατη εμπειρία μας με τους κορονοϊούς SARS το 2003 και MERS το 2012 που περιορίστηκαν σύντομα χωρίς σοβαρές επιπτώσεις δείχνει πως ο νέος SARS-CoV-2 διαφέρει από τους άλλους κορονοϊούς.
Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με καινούργιες προκλήσεις όπως η μακρά περίοδος μολυσματικότητας και το υψηλό ποσοστό ασυμπτωματικών φορέων που αν και δε νοσούν οι ίδιοι, μπορούν να μεταδώσουν τον ιό σε άλλους. Στις συνθήκες αυτές προστέθηκε η έλλειψη ετοιμότητας των συστημάτων υγείας να αντιμετωπίσουν το νέο-εμφανιζόμενο νόσημα» τονίζει η κα Ρίζα η οποία αναφέρει πως όσο και εάν διαθέτουμε εργαλεία και τεχνογνωσία να προβλέψουμε την εξέλιξη κάποιων γεγονότων, οι πανδημίες όπως άλλωστε και όλες οι κρίσεις, εκδηλώνονται αιφνίδια, αποτελούν απειλή, δημιουργούν αποσταθεροποίηση και απαιτούν γρήγορη απόκριση. Ωστόσο τονίζει πως τα βήματα που έχουν γίνει μέσα στον τελευταίο χρόνο είναι πάρα πολλά και σημαντικά.
«Είναι γεγονός ότι η πανδημία δεν θα σταματήσει σύντομα να μας απασχολεί, καθώς για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να εξαφανιστεί ο ιός, κάτι μάλλον απίθανο δεδομένης της πολύ εκτεταμένης διάδοσης και των χαρακτηριστικών μεταδοτικότητας που έχει. Εάν δεχθούμε ότι 55-80% του πληθυσμού θα αποκτήσει σύντομα ανοσία είτε λόγω μόλυνσης είτε λόγω εμβολιασμού, τότε η πανδημία θα μετατραπεί σε ένα φαινόμενο με εποχική διακύμανση όπως ισχύει και με τον ιό της γρίπης», εξηγεί η κα Ριζά στο ΑΠΕ- ΜΠΕ και τον Μιχάλη Κεφαλογιάννη.
Η ίδια τονίζει πως η ανοσοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού ενάντια στην Covid 19 σε ποσοστό της τάξης 70-80% θα οδηγήσει σε διακοπή της μετάδοσης τη μόλυνσης και θα φέρει το τέλος της παρούσας πανδημίας.
Ωστόσο λέει ότι είναι κρίσιμο σημείο η διάρκεια της ανοσίας που θα καθορίσει την πιθανότητα για νέα μόλυνση με τον SARS-CoV-2. «Στην περίπτωση που θεωρούμε ότι η ανοσία διαρκεί έως 40 εβδομάδες προβλέπεται να υπάρχει έξαρση κρουσμάτων σε ετήσια βάση κατά τη χειμερινή περίοδο σε ετήσια βάση. Εάν θεωρήσουμε ότι η ανοσία διαρκεί περίπου 100 εβδομάδες, τότε υπάρχει πρόβλεψη για επιδημική έκρηξη κάθε δεύτερο χρόνο. Ο μόνος τρόπος για να απαντηθεί το ερώτημα διάρκειας της ανοσίας μετά από μόλυνση ή εμβολιασμό για τον κορωνοιό είναι η διαχρονική παρατήρηση μεγάλων ομάδων πληθυσμού» καταλήγει.
Σε ερώτηση για το αν θα πρέπει στο μέλλον να μάθουμε να ζούμε με νέους ιούς που επιμένουν απαντά πως «το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι υπαρκτό και οι επιπτώσεις της γίνονται ολοένα και πιο εμφανείς. Από τα καιρικά φαινόμενα έως την εμφάνιση βακτηρίων, ιών και ξενιστών όπως τα κουνούπια, σε περιοχές και σε εποχές όπου παλαιότερα δεν ήταν συνηθισμένη η εμφάνιση τους» και επισημαίνει πως πέρα από τις δράσεις που θα αναλάβει η Πολιτεία ή όχι, οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν σε επίπεδο κοινότητας και να συμβάλλουν θετικά. «Η περιβαλλοντική εκπαίδευση ειδικά των παιδιών είναι πολύ σημαντική και ελπιδοφόρα» αναφέρει.
Αναφορικά με το πως θα αντιδράσουν οι άνθρωποι όσον αφορά στην κοινωνική τους συμπεριφορά, μετά την επιστροφή σε μια κάποια κανονικότητα, η εκτίμηση της κας Ριζά με βάση παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν, είναι ότι «θα διέλθουμε μια αρχική περίοδο όπου θα υπάρξει χαλάρωση των μέτρων προφύλαξης και επαναφορά στις συνθήκες συμπεριφοράς προ πανδημίας, ιδιαίτερα σε όσους υπάρχει η πεποίθηση ότι είναι προστατευμένοι από τη μόλυνση. Αυτό , αν και επικίνδυνο, είναι αναμενόμενο δεδομένου ότι η ανθρώπινη φύση τείνει να επιστρέψει σε προηγούμενες συνήθειες και συμπεριφορές μετά από περιόδους πίεσης».
Ωστόσο, η αξία της ατομικής υγείας είναι αδιαμφησβήτητη, αλλά η εκτίμηση της πρόληψης και του καλού επιπέδου δημόσιας υγείας είναι εξίσου σημαντικά από την εμπειρία που αποκομίσαμε από την πανδημία τονίζει. «Στις περιόδους απομόνωσης όπου όλοι βρεθήκαμε, μας δόθηκε η ευκαιρία για περισυλλογή και επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων μας. Η αξία της ανθρώπινης επαφής, η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, ιδιαίτερα τον πάσχοντα και τον ευάλωτο, η εθελοντική προσφορά είναι οι άξονες που φτιάχνουν κοινότητες με ενσυναίσθηση και ανθεκτικότητα και θα είναι ωφέλιμο να τους διατηρήσουμε».
ΑΠΕ-ΜΠΕ