Οι ήρωες της
μιας βραδιάς και κάθε βραδιάς πάντα
χρειάζονται στο ποδόσφαιρο. Αποτρέπουν
ήττες, ή παίρνουν νίκες. Ενίοτε ήρωας
μπορεί να είναι και η τύχη, ή το λάθος
του διαιτητή, ή μια γκάφα του αντιπάλου.
Αλλά ούτε την τύχη, ούτε το λάθος του
διαιτητή, ούτε την γκάφα του αντιπάλου
μπορεί κανείς να την ελέγξει. Μπορεί να
ελέγξει, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, μόνο
την απόδοση της ομάδας του. Ωστε να μη
χρειάζεται σε κάθε ματς να εμφανίζονται
ένας ή περισσότεροι ήρωες.
Οι ήρωες του
ΠΑΟΚ στην Ιερουσαλήμ, κόντρα στην
Μπειτάρ, ήταν δύο. Το απίθανο πρώτο
αυτογκόλ και ο Κωνσταντέλιας. Στο Σπλιτ
επίσης. Η τύχη με τα δύο δοκάρια και ο
Εκόνγκ. Στην Τούμπα προχθές, στη ρεβάνς
με τη Χάιντουκ, ήταν περισσότεροι. Στο
πρώτο ημίχρονο ο Κωνσταντέλιας και ο
Κουλιεράκης. Στο δεύτερο ο Ζίβκοβιτς
και ο Κοτάρσκι, με τη βοήθεια και του
Μπράντον. Τέσσερα ματς (μαζί με το άνευ
ηρώων 0-0 της Τούμπας με την Μπεϊτάρ), δύο
ισοπαλίες, δύο νίκες, δύο προκρίσεις,
γκολ 8-1. Θαυμάσιος απολογισμός. Φαινομενικά,
δείγμα ομάδας που “πετάει”. Που βρίσκεται
ήδη σε φόρμα, Αυγουστιάτικα. Είναι έτσι,
όμως; Οχι. Το ξέρουμε όλοι.
Ο ΠΑΟΚ είναι
ακόμη ελλιπής και θα μείνει μέχρι και
τη λήξη της σεζόν, όσον αφορά την πληρότητα
του ρόστερ του σε ποιότητα. Πάντως, το
γκρουπ δεν συμπληρώθηκε ακόμη. Ο ίδιος
ο Λουτσέσκου προανήγγειλε άλλες δύο
μεταγραφές, ενώ δύο από τους παίκτες
που απέκτησε για να παίξουν κομβικό
ρόλο, ο Σαμάτα και ο Οζντόεφ, ήρθαν αργά
και είναι ανέτοιμοι. Δεν βλέπουμε μέχρι
τώρα τον ΠΑΟΚ που πρόκειται να δούμε
στη διάρκεια της σεζόν.
Ούτε σε
στελέχωση, ούτε και σε ετοιμότητα. Ομως,
ο χρόνος κυλάει και από την Κυριακή
προστίθεται και το Πρωτάθλημα στο
καλεντάρι των αγωνιστικών υποχρεώσεων.
Περιμένει ο Αστέρας Τρίπολης αύριο,
περιμένει η Χαρτς 24 και 31 Αυγούστου,
περιμένει η συνέχεια του Πρωταθλήματος,
περιμένει και ο όμιλος του Κόνφερενς
Λιγκ, εάν ο ΠΑΟΚ περάσει και από τα πλέι.
Αρα, καλοί και άγιοι οι ήρωες, αλλά η
ομάδα, με όσα και όποια όπλα διαθέτει
αυτή τη στιγμή, πρέπει να βελτιωθεί για
να προχωρήσει στους στόχους της.
Τα ζητήματα
που πρέπει να λυθούν τα βλέπει όλος ο
κόσμος. Γιατί πρέπει ο ΠΑΟΚ να κινδυνεύει
σε κάθε κόρνερ, φάουλ και σέντρα του
αντιπάλου; Γιατί χάνονται τόσες μάχες
στον αέρα; Γιατί η άμυνα σαστίζει; Γιατί
η ομάδα δέχεται τόσες αντεπιθέσεις;
Γιατί χάνεται πολλές φορές η μπάλα με
λανθασμένα κοντρόλ και λανθασμένες
πάσες ακόμη και χωρίς πίεση; Γιατί η
ανάπτυξη σε σετ παιχνίδι είναι μονότονη
και προβλέψιμη, όταν η μπάλα δεν είναι
στα πόδια του Κωνσταντέλια; Γιατί δεν
μπορεί να δημιουργήσει πολλές ευκαιρίες
με συνδυασμούς;
Δείτε δύο παραδείγματα:
Το πρώτο: Ο
ΠΑΟΚ υποφέρει με το ξεκίνημα του
προχθεσινού αγώνα. Η Χάιντουκ στα πρώτα
οκτώ λεπτά χάνει τρεις πολύ καλές
ευκαιρίες. Στην τρίτη ο Κουλιεράκης
αποσοβεί σίγουρο γκολ. Μετά, κλέβει ο
Κωνσταντέλιας την μπάλα, κερδίζει το
πέναλτι και, από το πουθενά, χωρίς καν
να δημιουργήσει φάση, ο ΠΑΟΚ μπαίνει
μπροστά στο σκορ. Ηρωας ο Ντέλιας, αλλά
αν το σκορ γινόταν μέχρι τότε 0-2 ή 0-3, θα
μιλούσαμε τώρα για άλλο ματς.
Το δεύτερο:
Ο Ζίβκοβιτς, όπως και ο Νάρει, παρά τη
φιλοτιμία τους και τα τρεξίματά τους,
δεν υπάρχουν στο πρώτο ημίχρονο, περίπου
αφανείς μένουν και στο δεύτερο. Ξαφνικά,
κάνει το λάθος ο αντίπαλος, κλέβει ο
Μπράντον, δίνει στον Ζίβκοβιτς κι εκείνος
σκοράρει από τα τρία μέτρα. Λίγο μετά,
εκτελεί το φάουλ που κέρδισε ο Οζντόεφ,
η μπάλα χτυπάει στο τείχος, αλλάζει
πορεία, πάει στα δίχτυα, ο ΠΑΟΚ θριαμβεύει
και ο Ζίβκοβιτς γίνεται ο σούπερ ήρωας
του δεύτερου ημιχρόνου. Μαζί με τον
Κοτάρσκι, φυσικά, που, στο μεταξύ, έχει
κρατήσει το 1-0.
Ναι, ως ένα βαθμό η νίκη οφείλεται τελικά στο πρεσάρισμα του αντιπάλου και στην αξιοποίηση των λαθών που έκανε, ενώ εκείνος δεν αξιοποίησε τα λάθη του ΠΑΟΚ, όπως έγινε και στο Σπλιτ. Κατά κύριο λόγο, όμως, οφείλεται στις ευνοϊκές συγκυρίες. Και οι συγκυρίες δεν γίνεται πάντα να σε ευνοούν, αναδεικνύοντας ήρωες της (κάθε) βραδιάς. Η «παραγωγή» ποδοσφαίρου είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς την επιτυχία. Και ο ΠΑΟΚ είναι ολοφάνερο ότι δυσκολεύεται πολύ να «παράγει» ποδόσφαιρο. Και επιθετικά, αλλά και αμυντικά.