Με ένα μήνυμά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Λευτέρης Δούκας, έπλεξε το εγκώμιο του Μάκη Γκαγκάτση με αφορμή την υποψηφιότητα του στη εκλογές για την ανάδειξή του στην προεδρία της ΕΠΟ.
«Με τον Μάκη συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ενώ θέλουμε όλοι να τον καμαρώσουμε ως τον νέο πρόεδρο της ΕΠΟ, από μέσα μας ευχόμασταν να στραβώσει κάτι και να κάτσει στ΄ αυγά του.
Μια λύση θα ήταν να τον κόβαμε στην μέση, να κρατούσαμε τον μισό εδώ και να στέλναμε τον άλλο μισό στην ΕΠΟ. Ούτε αυτό θα αρκούσε όμως, εμείς τον θέλαμε ολόκληρο.
Ακόμα κι αν γνωρίζουμε πως η καρδιά και η ψυχή του ήταν και θα παραμείνουν για πάντα στην Τούμπα… Με αυτόν σε πρώτο πλάνο, είναι η καλύτερη ευκαιρία να αποκατασταθεί ένα από τα πιο παρεξηγημένα πρόσωπα στα…μέρη μας. Ο πατέρας και «δημιουργός» του, από κάθε άποψη.
Αν όλοι οι άνθρωποι ξεκινούν μια σταδιοδρομία στην καλύτερη με θετικό πρόσημο και στην χειρότερη από το μηδέν, ο Μάκης ξεκίνησε με αρνητικό, μια και το επίθετο του τον έκανε να νοιώθει επικηρυγμένος, χωρίς να έχει φταίξει κάπου.
Εκείνος έκλεισε τα αυτιά του, με την προσπάθεια, την συμπεριφορά και τις επιδόσεις του κέρδισε τους πάντες. Από τους προϊσταμένους, τους συνεργάτες και τους υφισταμένους του, μέχρι τους πολέμιους του…επιθέτου.
Προσωπικότητα που σε καθήλωνε εξ΄ αρχής, εξαιρετική αντιληπτική ικανότητα, μοναδική ευφυΐα, μυαλό που θα ζήλευε και σκληρός δίσκος.
Ότι ήθελε να σου πει, στο έλεγε κοιτώντας σε στα μάτια.
Απαιτητικός και συνάμα δίκαιος, προτιμούσε να γίνει δυσάρεστος αλλά χρήσιμος, παρά ευχάριστος και αδιάφορος. Στην χώρα που διάλογος σημαίνει ΄΄μιλάμε ταυτόχρονα όλοι μαζί΄΄ αντί του ορθού ΄΄μιλάει ένας για να τον ακούνε οι υπόλοιποι΄΄, ο Μάκης άκουγε τους πάντες.
Κι όταν αποφάσιζε να μιλήσει οι υπόλοιποι σιωπούσαν χωρίς να τους ζητήσει να κάνουν ησυχία, επειδή απλά ήξεραν ότι σχεδόν πάντα, θα πει το πιο ορθό και σοφό από όλους.
Κι αν το έλεγε άλλος, το αναγνώριζε πρώτος απ΄ όλους. Αυτό είναι dna Βασίλη Γκαγκάτση, έτσι ήταν κι εκείνος όταν μεσουρανούσε παραγοντικά.
Ο Μάκης πάντα σου εξηγούσε για να καταλάβεις, ουδέποτε αποφάσιζε ερήμην σου για να σε διατάξει μετά. Εργασιομανής και ακούραστος, πήγαινε στο γραφείο όταν ξημέρωνε και έφευγε τελευταίος.
Δεν χρειαζόταν να σου εξηγήσει πως πρέπει να είσαι, όταν έδινε ο ίδιος το παράδειγμα. Όντας ο αντί-Σαββίδης μέσα στα γραφεία, κατάφερνε να είναι με όλους και φίλος και προϊστάμενος, ισορροπώντας μαεστρικά και χωρίς να παρεκκλίνει.
Η συμπεριφορά και ο χαρακτήρας του ανέδειξαν την ανατροφή που πήρε από την οικογένεια του, όλοι μας άλλωστε διαμορφώνουμε το «είναι» μας βασισμένοι σε εφόδια, ερεθίσματα και παραστάσεις που λάβαμε στα παιδικά μας χρόνια.
Ο Μάκης Γκαγκάτσης είναι κάτι παραπάνω από κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Βασίλη Γκαγκάτση, που πέτυχε όσα δεν μπόρεσαν όλοι οι διάδοχοί του μαζί.
Για τα λάθη του ούτε λόγος, ποιος δεν κάνει λάθη; Tα παραδέχτηκε και ο ίδιος άλλωστε, κάτι σπάνιο για προσωπικότητα της δικής του εμβέλειας…
Η αρνητική συγκυρία για εκείνον ήταν πως στον αγαπημένο του ΠΑΟΚ εκείνων των εποχών υπήρχαν ανίσχυροι ιδιοκτήτες, που είχαν ως μέλημα να επιβιώσουν επιχειρηματικά μέσω του ΠΑΟΚ και όχι να τον ισχυροποιήσουν.
Και κάπως έτσι ο Βασίλης Γκαγκάτσης έγινε το βολικό άλλοθι, αφού για τον τοπικό Τύπο της εποχής οι μεγαλομέτοχοι δεν έπρεπε να φταίνε ποτέ.
Ακουγόταν πειστικό και αληθοφανές εκείνα τα χρόνια, με την έλευση του Ιβάν Σαββίδη όμως το διαπιστώσαμε και στην πράξη πως ο ισχυρός μπαίνει στο ρινγκ και μάχεται.
Δεν κάθεται σε μια γωνιά ρίχνοντας κροκοδείλια δάκρυα αφενός, χρεώνοντας σε εύκολα θύματα τη δική του ανεπάρκεια και υστεροβουλία αφετέρου.
Η ιδέα έλευσης ξένων διαιτητών ανήκει στον Βασίλη Γκαγκάτση πολλά χρόνια πριν γίνει πράξη και σε πολύ πιο εξελιγμένη μορφή από αυτήν που εφαρμόζεται σήμερα.
Δυστυχώς για εκείνον τα χρόνια που ήταν ενεργός παραγοντικά -όπως και όλα τα προηγούμενα άλλωστε-, το ποδόσφαιρο λειτουργούσε υπό το καθεστώς της «παντοκρατορίας του ενός».
Κάθε ιδέα προόδου και αναβάθμισης, ήταν καταδικασμένη να παραμείνει ιδέα..
Σήμερα υπάρχουν οι big 4, οπότε όποιος επιμένει να αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο ως τσιφλίκι του, τιμωρείται…
Και στις 22/7 θα το εμπεδώσουν για τα καλά, ακόμα και τα απομεινάρια των ξεπερασμένων καθεστώτων που συνέχιζαν να νομίζουν πως είναι οι αφέντες του ποδοσφαίρου και οι υπόλοιποι υπάλληλοι…
Αν κάποτε λοιπόν αντιπαθούσες τον γιό επειδή σε είχαν εκπαιδεύσει να μισείς τον πατέρα, τώρα που κατάλαβες τι εστί Μάκης οφείλεις να αναθεωρήσεις και για τον Βασίλη…
ΥΓ. Το χαρακτηριστικό του Μάκη πάνω στο οποίο ευδοκίμησαν όλα τα υπόλοιπα χαρίσματά του, είναι πως είναι αδύνατον να τον κοροϊδέψεις.
Βασικά είναι αδύνατον να περάσει από το μυαλό σου να το προσπαθήσεις έστω, γιατί θα το καταλάβει πριν προλάβεις να το σκεφτείς.
Το κουσούρι του είναι πως ξυπνούσε πριν χαράξει και σε χρόνο dt διάβαζε πρωτοσέλιδα, ρεπορτάζ εφημερίδων, ιστοσελίδων, τα πάντα όλα, έχοντας αναλύσει και δρομολογήσει όλα τα δεδομένα της ημέρας.
Στο μυαλό του είχε καταστρώσει το πλάνο πριν καλά καλά ανατείλει ο ήλιος κι έπρεπε να το μοιραστεί με τους υπόλοιπους «νορμάλ» ανθρώπους, που τέτοιες ώρες έμοιαζαν με zomby και παλεύαν με το ξυπνητήρι.
ΥΓ. 1 Όταν όλες οι ΠΑΕ λειτουργούν προσωποκεντρικά με επίκεντρο τον ιδιοκτήτη που πρέπει να αποφασίσει για κάθε λεπτομέρεια, ο Μάκης επί μια 10ετία κουβαλούσε στην πλάτη του την δύσκολη καθημερινότητα -και όχι μόνο- της μεγαλύτερης βιομηχανίας της Β. Ελλάδας.
Τα κατάφερε με το παραπάνω, καταρρίπτοντας τον μύθο της παραγοντικής ανεπάρκειας στην Θεσσαλονίκη, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα στην πράξη πως η παραγωγικότητα των…ακαδημιών του ΠΑΟΚ δεν περιορίζεται στην Ν. Μεσήμβρια».