Συνεχίζουμε σήμερα από εκεί που σταματήσαμε χθες. Έχουν … Έχουμε, για να είμαστε αληθείς, βάλει στον τοίχο προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ. Τους αναθεματίζουν… Τους αναθεματίζουμε, για να είμαστε – επιμένουμε – ακριβείς, ενώ πριν λίγες ημέρες τούς αποθέωναν… Εντάξει, εντάξει. Τους αποθεώναμε. Για να είμαστε φυσικά, ακριβείς.
Έτσι είναι (και) το ποδόσφαιρο. Ωσαννά όσο κρατούν κι αυξάνονται οι κρίκοι στην αλυσίδα της επιτυχίας,. Ανάθεμα μόλις δεν κρατήσει ένας και σπάσει η αλυσίδα. Στην περίπτωση του ΠΑΟΚ βέβαια, δεν πρόκειται για έναν κρίκο. Για πολλούς πρόκειται. Ως εκ τούτου εξηγείται και το θεόρατο κύμα οργής του κόσμου του ΠΑΟΚ. Οργής με αγανάκτηση για τις αμαχητί (κυρίως) ήττες και με ανησυχία για το Κύπελλο και την δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα.
Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε αδιέξοδο. Και δη την ώρα κατά την οποία μαίνονται οι μάχες στο «μέτωπο» για την δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα. Και πλησιάζει η πιο μεγάλη ημέρα του πολέμου στο Κύπελλο…
Διέξοδο όμως, για τον ΠΑΟΚ φυσικά, δεν είναι το θεόρατο κύμα οργής, αγανάκτησης κι ανησυχίας του κόσμου του. Η αρνητική ενέργεια – το είπαμε και το λέμε , πάλι – δεν αμβλύνει την αγωνιστική του κατάσταση. Την οξύνει! Δεν ωφελεί, Βλάπτει.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει δίκιο βουνό. Ζητά αγωνιστικότητα από την ομάδα του. Κι η ομάδα του αδυνατεί, επί του παρόντος, να αγωνιστεί. Το ελλιπές ρόστερ της ήταν εξ αρχής ανάχωμα στην πορεία της κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Δεν ωφελεί, να κολλάμε σε αυτό. Εξάλλου με αυτό το ελλιπές – με ευθύνη και της διοικητικής και της τεχνικής ηγεσίας – ο ΠΑΟΚ έκανε την θαυμαστή πορεία την Ευρώπη. Έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου. Κι είναι ακόμη – έστω σοβαρά πλέον, απειλούμενος - στην δεύτερη θέση του Πρωταθλήματος.
Κι εδώ ο κόσμος του ΠΑΟΚ οφείλει, να γίνει φτερά της ομάδας του για να πετάξει. Όπως με δικά της φτερά της πετούσε μέχρι πρόσφατα αυτός. Θυμούνται οι παλαιότεροι… Οι φονταμενταλιστές ΠΑΟΚτσήδες κυρίως, το σύνθημα: «Ο ΠΑΟΚ είναι αετός κι ο κόσμος τα φτερά του». Ε, αυτό ακριβώς είναι η ουσία σήμερα. Ο ΠΑΟΚ είναι αετός δίχως φτερά. Κι ο κόσμος καλείται, για μία ακόμη φορά, να του δώσει φτερά…
Είναι, δίχως δεύτερη κουβέντα, μία δύσκολη περίοδος για τον Κυπελλούχο. Καθώς σε δυο εβδομάδες παίζει στον τελικό του Κυπέλλου, δεν έχει τα περιθώρια – με μια ενδεκάδα βασικών στα pits - να ρισκάρει στο Πρωτάθλημα.
Δεν κάνουμε το συνήγορο του Ραζβάν Λουτσέσκου. Δεν δικαιολογούμε τις εννέα αγωνιστικές δίχως νίκη. Δεν τις αιτιολογούμε καν. Δεν δικαιολογούνται. Δεν αιτιολογούνται. Είναι πρωτοφανής – πέρα από το απαράδεκτα, ελλιπές ρόστερ – η λαίλαπα τραυματισμών. Εν τούτοις ο ΠΑΟΚ έφθασε σε κορυφαία ευρωπαϊκή πορεία. Σε κορυφαία πορεία στο Κύπελλο. Και στις παρυφές της κορυφής (για …παρηγοριά) στο Πρωτάθλημα.
Κινδυνεύει όμως, και δη άμεσα να μείνει με τις εντυπώσεις. Να χάσει την ουσία. Να πάει τζάμπα ο κόπος για να φθάσει εδώ. Για να αναστρέψει την κατάσταση η ομάδα του ΠΑΟΚ χρειάζεται την χείρα βοηθείας του κόσμου. Τη θετική του ενέργεια.
Θα λέγαμε… Και το λέμε… Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται εδώ και τώρα το «φιλί της ζωής» από τον κόσμο του! Δώστε το φίλοι του «δικέφαλου»! Μόνον εσείς μπορείτε…
ΥΓ 1: Βάλαμε το μυαλό μας κάτω. Το κτυπήσαμε από τη μία. Το κτυπήσαμε από την άλλη… Το τραβήξαμε από εδώ. Το τραβήξαμε από εκεί. Τιραμόλα το κάναμε. Δε θυμηθήκαμε – καθώς προσεγγίσαμε την έβδομη δεκαετία της ζωής μας – παρά μόνον το 1964-65 ανάλογη περίοδο με ήττες και ισοπαλίες. Τότε ο ΠΑΟΚ είχε 5 ήττες κι 6 ισοπαλίες. Έχει ακόμη δρόμο για να τις φθάσει…
ΥΓ 2: Και βέβαια, το μυαλό μας δίχως την υποστήριξη του ενός και μοναδικού Σταύρου Πετρακόπουλου, του πρύτανη της στατιστικής, θα άπλωνε μεν, σαν χταπόδι αλλά … Τέτοια στοιχεία δεν θα έβρισκε, δε!