Χαρακτηρίζει τον εαυτό της στρατιώτη, είναι προσηλωμένη στους στόχους της και νιώθει ότι είναι μεγάλη ευλογία η σχέση μπαμπάς-προπονητής & παιδί-αθλητής.
Η Παναγιώτη Δόση μίλησε στο Metrosport.gr για τους αγώνες της σε Γερμανία και Σέρρες, το μεγάλο στόχο του Ευρωπαϊκού Κ23 ενώ έκανε και τον απολογισμό της παρουσία της στον φετινό κλειστό. Ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής της μιλώντας για τα πρώτα της βήματα στο στίβο, τις δοκιμές σε αγωνίσματα και τους αγώνες που ξεχωρίζει.
Ακόμη, εξήγησε τους λόγους που την οδήγησαν στο άλμα εις ύψος και τη συμβολή του Θοδωρή Δόση, που είναι ο πατέρας και ο προπονητής της, στην εξέλιξη της. Αναφέρθηκε στις εγκαταστάσεις, στη βοήθεια του ΟΠΑΠ και στα επόμενα βήματα της σε πανεπιστημιακό επίπεδο.
«Να σταθεροποιηθώ στις υψηλές επιδόσεις – Δεν το πίστεψα»
Ο πήχης δεν σου έκανε το χατήρι στο Σιν. Τι κρατάς από την παρουσία σου στον αγώνα;
«Ήταν ένας πολύ ωραίος αγώνας. Έγινε σε ένα μικρό χωριό που γίνεται μόνο ύψος. Αγαπάνε πολύ το άθλημα στην περιοχή. Ήταν πολύ καλά οργανωμένο όλο το σκηνικό. Έχει ένα πολύ καλό ταρτάν και οι κάθετες είναι ιδανικές για ψηλά άλματα. Τα άλματα μου ήταν πολύ καλά και ψηλά τόσο στα 80 όσο και στα 82 και στα 84. Το ίδιο συνέβη και στα 88 αλλά στο τελευταίο άλμα ενώ έπεσα στο στρώμα, ο πήχης έπεσε και αυτός τελευταία στιγμή. Θα το περιμένω όταν έρθει και ευχομαι να ειναι ευλογημένο! Δεν το πίστεψα στα πρώτα άλματα και σαν να φοβήθηκα. Επιστρέφουμε στην προπόνηση και δουλεύουμε την τεχνική στα ψηλά άλματα και όταν είναι να έρθει, θα το περιμένω με χαρά !».
Βρέθηκες στο μίτινγκ της Γερμανίας και νωρίτερα στους Εαρινούς Αγώνες των Σερρών. Είσαι ικανοποιημένη από την παρουσία σου;
«Ο αγώνας στη Γερμανία δεν ήταν στόχος μου. Δυσκολεύτηκα και λόγω του κακού καιρού αλλά και των διαστάσεων του γηπέδου που βάση του κανονισμού ήταν μικρότερες και δεν χώραγε η φόρα μου. Ο αγώνας ήταν καλός και είμαι ικανοποιημένη. Στις Σέρρες ήταν αγώνας κριτήριο για την επιλογή στην Εθνική Ομάδα αλλά λόγω του κακού καιρού και των συνθηκών του γηπέδου την ώρα του αγώνα, δεν μπορέσαμε να αγωνιστούμε και απλά προσπαθήσαμε να μην τραυματιστούμε. Δηλαδή, πρακτικά δεν έγινε αγώνας».
Τι γεύση σου άφησε φέτος ο κλειστός στίβος;
«Δεν είμαι ευχαριστημένη. Υπήρχαν ελλείψεις στην προπόνηση, δεν είχαμε στρώμα και αλλάζαμε γήπεδο συχνά. Αλλάξαμε κάποια πράγματα για τον ανοιχτό και πάμε καλύτερα».
Ποιοι οι επόμενοι στόχοι σου στον ανοιχτό;
«Θα ήθελα μια καλή παρουσία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 και να σταθεροποιηθώ σε υψηλές επιδόσεις».
«Αξέχαστη εμπειρία το Βαλκανικό στην Πόλη–Δεν ήθελα να πάω στη Γυμνασιάδα–Χάρηκα που ξεκόλλησα στην Καλαμάτα»
Ποιο ήταν το ερέθισμα για να αρχίσεις το στίβο;
«Ο μπαμπάς μου. Ήθελα πάντα να κάνω στίβο αλλά στην αρχή δεν μας άφηνε ούτε εμένα ούτε τον αδερφό μου. Πίστευε ότι όταν αρχίζεις από τις ακαδημίες, μπορεί και να βαρεθείς γιατί υπάρχει διαφορά με τον αγωνιστικό αθλητισμό, και δεν ήθελε να συμβεί αυτό. Προτιμούσε να δοκιμάσουμε και να γνωρίσουμε και άλλα πράγματα. Για αυτό άρχισα στην Πέμπτη δημοτικού».
Γιατί επέλεξες το ύψος;
«Μου άρεσε το άθλημα, ήμουν καλή και ταίριαζε και στα σωματικά μου χαρακτηριστικά».
Δοκίμασες και άλλα αγωνίσματα;
«Ναι, μέχρι την Α’ Λυκείου έκανα εμπόδια και μήκος και συνεχίζω και τώρα και τα κάνω».
Τι σκέφτεσαι κάθε φορά που περνάς τον πήχη;
«Εξαρτάται το ύψος του πήχη. Αν κάνω ένα άλμα που δεν αποτελεί πρόκληση για εμένα, νιώθω απλά μια ικανοποίηση. Αντίθετα, αν το άλμα συνδυαστεί και με την επίτευξη ενός στόχου, είναι διαφορετικό το συναίσθημα».
Το 2018 ανέβηκες στο πρώτο σκαλί του βάθρου στην Παγκόσμια Γυμνασιάδα. Ποια τα συναισθήματα σου;
«Δεν ήθελα να πάω. Δεν έκανα προπόνηση, πονούσα και δεν μπορούσα να τρέξω. Είχα ένα οστικό οίδημα στη μέση, πονούσα και δεν σκέφτηκα να κάνω τη βαλίτσα μου για να πάω. Ευτυχώς, καταφέραμε και το αντιμετωπίσαμε και ο μπαμπάς μου μού έκανε τη βαλίτσα και με έστειλε στον αγώνα. Αγωνίσθηκα και κατάφερα να πάρω το χρυσό μετάλλιο και να εξασφαλίσω μια θέση στο Πανεπιστήμιο. Ήταν μια τρομερή εμπειρία. Βρέθηκα εκεί γιατί ο πατέρας μου πίστεψε σε εμένα ενώ εγώ όχι. Έδωσα την ψυχή μου για να τα καταφέρω».
Την ίδια χρονιά συμμετείχες στο Βαλκανικό Α/Γ στην Πόλη. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
«Ήταν μια χρονιά δύσκολη. Είχα πρόβλημα με τη μέση αλλά ήμουν καλά σωματικά και ψυχολογικά, οπότε αποφασίσαμε να αγωνισθώ. Έκανα έναν καλό αγώνα και ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Μου έκανε εντύπωση ότι μπορούσα να συμμετάσχω με τους μεγάλους όντας τόσο μικρή».
Ποιες οι εντυπώσεις σου από τη συμμετοχή σου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Μπορός & Ταλίν);
«Στο Ταλίν αγωνίσθηκα με θλάση στο πόδι. Ο τραυματισμός αυτός με κράτησε εκτός για 2.5 μήνες και απλά ταξίδεψα για τη συμμετοχή. Έκανα μια μίνι προετοιμασία και πήγα απλά για την εμπειρία. Για το Μπορός προετοιμάστηκα πολύ καλά, έκανα ένα καλό αγώνα και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να κάνω το ρεκόρ που έκανα μια εβδομάδα αργότερα στην Πάτρα. Είχα καλά άλματα και ήξερα ότι μπορούσα να πάω ψηλότερα».
Σημείωσες ρεκόρ (1.87μ) φέτος στα Παπαφλέσσεια. Είσαι ικανοποιημένη;
«Ναι, με ικανοποιεί η επίδοση μου. Βέβαια, κάθε αθλητής θέλει το κάτι παραπάνω, θα βελτιωθώ και θα το πετύχω».
Ξεχωρίζεις κάποιον αγώνα σου;
«Το Βαλκανικό στην Πόλη ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Ήμουν μικρή και συμμετείχα στους αγώνες ανδρών – γυναικών. Χάρηκα και με την παρουσία μου στην Καλαμάτα γιατί ξεκόλλησα, επιτέλους, από ένα σημείο».
«Η σχέση με τον πατέρα – προπονητή μου είναι όμορφη και ευλογημένη»
Πόσες ώρες κάνεις προπόνηση; Τι περιλαμβάνει η προπόνηση σου;
«Κάθε μέρα αφιερώνω ένα τρίωρο και αν είναι διπλές οι προπονήσεις, τότε μίνιμουμ είναι πέντε ώρες. Κάνουμε άλματα, ταχύτητες, βάρη, αλτικές ασκήσεις και αλτικό ασκησιολόγιο».
Πού προπονείσαι; Είσαι ικανοποιημένη με τις εγκαταστάσεις;
«Κάνω προπόνηση στο Καυτανζόγλειο. Σε σύγκριση με τις εγκαταστάσεις στην Κέρκυρα, όπου μεγάλωσα, είναι καλύτερες στη Θεσσαλονίκη αλλά σίγουρα χρειάζονται κάποιες βελτιώσεις. Το ταρτάν έχει σκάσει για παράδειγμα».
Η χρηματοδότηση είναι επαρκής;
«Δεν υπάρχει καμία χρηματοδότηση. Στίβο κάνεις γιατί τον αγαπάς. Θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στην οικογένεια του ΟΠΑΠ που με στηρίζει εδώ και έξι χρόνια. Χωρίς την αγκαλιά του ΟΠΑΠ δεν θα είχα καταφέρει να φτάσω σε αυτό το επίπεδο που είμαι τώρα και να έχω αυτές τις αγωνιστικές ευκαιρίες».
Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή σου; Είναι εύκολο να συνδυαστεί η σχέση κόρη – πατέρας και αθλήτρια – προπονητής;
«Είναι 101% καθοριστικός ο ρόλος του. Έχουμε ένα κοινό όνειρο, κερδίζουμε πολλά κάνοντας προπόνηση μαζί και πιστεύω ότι θα καταφέρουμε πολλά περισσότερα τα επόμενα χρόνια. Η σχέση αυτή είναι όμορφη και ευλογημένη. Στο χώρο του αθλητισμού η οικογένεια είναι κάτι που λείπει λόγω των προπονήσεων και των αγώνων. Έχοντας τον πατέρα μου στο πλευρό μου, δεν μου λείπει αυτό».
Ποια η σημαντικότερη συμβουλή που σου έχει δώσει;
«Γενικά με συμβουλεύει καθημερινά. Μου έχει μάθει να μην τα παρατάω και να προσπαθώ κάθε μέρα. Δεν με έχει αφήσει ποτέ να παρατήσω κάτι που πιστεύουμε και οι δυο».
Πώς διαχειρίζεσαι ένα καλό και ένα μη επιθυμητό αποτέλεσμα;
«Μια καλή επίδοση, την ξεχνάω αμέσως μόλις την κάνω. Το ίδιο ισχύει και για μια κακή επίδοση. Φυσικά, αυτό δεν είναι εύκολο να το πετύχεις, χρειάζεται χρόνος και δουλειά για να το πετύχεις. Δεν μπορεί να σε χαρακτηρίσει μια επίδοση. Έξω από το γήπεδο είσαι ένας άλλος άνθρωπος».
«Σου γνωρίζει τον κόσμο ο αθλητισμός – Με ενδιαφέρει η προπονητική»
Ήταν εύκολη η μετάβαση από την Κέρκυρα στη Θεσσαλονίκη;
«Ήταν δύσκολα τα πρώτα χρόνια καθώς άλλαξα για λίγο προπονητή και έπρεπε να γίνουν και αλλαγές λόγω του Πανεπιστημίου. Για αυτό τα τελευταία χρόνια είχα μια βύθιση στις επιδόσεις μου αλλά βρέθηκε λύση. Τώρα, μάλιστα, που τελειώνω και το Πανεπιστήμιο, θέλω να κάνω στίβο».
Τι στάση κρατά η οικογένεια σου;
«Εκτός από τον μπαμπά μου, που είναι και ο προπονητής μου, υποστηρικτικοί είναι και η μαμά και ο αδερφός μου. Ζουν και υπάρχουν για να με βοηθούν. Πιστεύουν σε εμένα».
Τι σου έχει προσφέρει ο αθλητισμός;
«Έγινα μεθοδική και στρατιώτης. Ο αθλητισμός σου μαθαίνει αξίες και σου δείχνει τον κόσμο. Μαθαίνεις πολιτισμούς και ανθρώπους. Σου δίνει σχέσεις που μπορεί να μην είχες, απίστευτες φιλίες και βλέπεις πόσο διαφορετικά λειτουργούν οι κοινωνίες σε άλλα μέρη. Σου γνωρίζει τον κόσμο».
Τι θα ήθελες να αλλάξεις αγωνιστικά σε εσένα;
«Δουλεύω στην προπόνηση το τεχνικό κομμάτι. Για εμένα σημαντικό είναι και το πνευματικό – ψυχικό κομμάτι, το οποίο χτίζεται με την εμπιστοσύνη που χαρίζει η βεβαιότητα της προπόνησης και η αλληλένδετη σχέση της με τον προπονητή. Όταν οι δυο πιστεύουν και βλέπουν αποτελέσματα, ό,τι είναι ευλογημένο έρχεται!».
Εκτός ύψους, με τι ασχολείσαι;
«Σπουδάζω στα ΤΕΦΑΑ και έχω πάρει ειδικότητα στίβου και προπονητικής. Ορκίζομαι το καλοκαίρι. Θα ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική, θα κάνω και το μεταπτυχιακό μου πάνω σε αυτό το κομμάτι».
Γνωρίζοντας καλύτερα την Παναγιώτα
Πρότυπο: «Δεν θέλω να επιλέξω κάποιον γιατί θεωρώ ότι θα ταυτιζόμουν μόνο με το κομμάτι του στίβου ενώ είμαστε σαν άνθρωποι κάτι πολύ παραπάνω: κοινωνικά, ηθικά και πνευματικά. Αν έπρεπε να διαλέξω πρότυπο για ένα κομμάτι της καθημερινότητας μου που με καθορίζει και είναι ο στίβος, αυτό θα ήταν καθαρά για την εκτέλεση της αγωνιστικής κίνησης η Άννα Τσιτσεροβα»
Αγαπημένο φαγητό: «Μου αρέσει ότι είναι καλομαγειρεμένο και η αλήθεια είναι ότι το plan B είναι να γίνω σεφ (γέλια). Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω και να δοκιμάζω γεύσεις»
Αγαπημένο τραγούδι: «Ακούω τα πάντα αλλά εκτιμώ την ελληνική»
Αγαπημένη σειρά/ταινία: «Brigderton»
Αγαπημένο χρώμα: «Ροζ»
Κατοικίδιο: «Έχω ένα σκυλάκι»
Τατουάζ: «Όχι»
Γούρι: «Το σταυρουδάκι και το κομποσκοίνι μου. Πάντα τα έχω πάνω μου, θέλω να τα έχω»
Ελεύθερος Χρόνος: «Ξεκουράζομαι, πάω βόλτα και βλέπω τους ανθρώπους μου»
Μεγαλύτερη τρέλα: «Κάνω συχνά ταξίδια κυρίως στην Ιταλία, όπου είναι η μια φίλη μου. Μεγάλη τρέλα θεωρώ ότι έκανα πέρυσι που έδωσα 14 μαθήματα σε μια εξεταστική. Μέσα σε ένα εξάμηνο έδωσα όσα μαθήματα είχαν χαθεί από το Υπουργείο. Διάβαζα όλη μέρα και όλη νύχτα αλλά τα πέρασα»
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση: «Στρατιώτης».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news