Δεν το κρύβω ότι ένιωσα μεγάλη έκπληξη χθες το μεσημέρι, όταν διάβασα το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του metrosport.gr για την ομάδα της οποίας είναι μέλος ο Θοδωρής Ζαγοράκης και από την οποία έλαβε την βεβαίωση προκειμένου να την προσκομίσει στην ΕΠΟ και να αποκτήσει το δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές της ΕΠΟ.
Ούτε που είχε περάσει από το μυαλό μου ότι ο Ζαγοράκης θα μπορούσε να είναι μέλος οποιασδήποτε άλλης ομάδας εκτός από τον ΑΣ ΠΑΟΚ κι ότι δεν θα έπαιρνε τη βεβαίωση για να λάβει μέρος στις εκλογές της ομοσπονδίας ποδοσφαίρου από την ομάδα με την οποία ταυτίστηκε ποδοσφαιρικά και παραγοντικά, αλλά από κάποια άλλη.
Ηξερα, βεβαίως, την πολύ καλή σχέση που διατηρεί με τον ΑΟ Καρδίας, αλλά δεν γνώριζα ότι είναι μέλος του συλλόγου και με αυτή την ιδιότητα θα διεκδικήσει την προεδρία της ΕΠΟ.
Το επισημαίνω γιατί νομίζω ότι το ίδιο ακριβώς πράγμα σκέφτηκαν και οι 9 στους 10, για να μην πω και οι 10, που πληροφορήθηκαν το συγκεκριμένο γεγονός από το metrosport.gr
Ωστόσο, ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη μου προκάλεσε αυτό που συνέβη με τον Χαριστέα. Οπως είναι γνωστό, ο Άγγελος, όπως και ο Καφές, ο Σεϊταρίδης, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος και ο Ανατολάκης, αποφάσισε να συστρατευτεί με τον Ζαγοράκη και να διεκδικήσει, όπως και οι προαναφερθέντες, την εκλογή του στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ, ώστε να στηρίξει/ουν τον πρώην συμπαίκτη του/ους στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης εθνική ομάδα το 2004.
Προκειμένου να είναι υποψήφιος κάποιος για την Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ, πρέπει να προταθεί από μία Ενωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων. Ο Χαριστέας έκανε το αυτονόητο: απευθύνθηκε στην ΕΠΣ Μακεδονίας. Δεν έχει σημασία να δημοσιοποιηθούν και να αναλυθούν οι απαντήσεις που έλαβε. Σημασία έχει ότι βρήκε την πόρτα κλειστή.
Η ΕΠΣ Μακεδονίας, αντί να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά, να εκμεταλλευτεί την τεράστια ευκαιρία που της παρουσιαζόταν να προτείνει έναν πρώην ποδοσφαιριστή-σύμβολο, μια προσωπικότητα με ακτινοβολία, με διεθνή καριέρα, να στείλει προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι στηρίζει την παρουσία στα κοινά του ποδοσφαίρου ενός από τους κορυφαίους συντελεστές του ανεπανάληπτου θριάμβου του 2004, γύρισε την πλάτη στο Χαριστέα.
Τα ίδια και η Ένωση της γενέτειράς του, η ΕΠΣ Σερρών. Μετά την ΕΠΣΜ, ο Χαριστέας απευθύνθηκε εκεί για να ζητήσει το ίδιο, να τον προτείνουν ως υποψήφιο για την ΕΕ της ΕΠΟ. Βρήκε κι εκεί κλειστές πόρτες, με αποτέλεσμα να υποδειχθεί, τελικά, από την ΕΠΣ Κέρκυρας...
Δεν θέλω να είμαι άδικος με τους ανθρώπους της ΕΠΣΜ. Τους γνωρίζω χρόνια και τους εκτιμώ. Ομως, η στάση τους απέναντι στον Χαριστέα και το αίτημά του δείχνουν, έτσι τουλάχιστον, προσωπικά, το εκλαμβάνω, ότι επικρατεί, δυστυχώς, μια νοοτροπία όπου το μείζον δεν είναι η ευκαιρία για πρόοδο, εξέλιξη, αλλαγή, ανανέωση, αλλά οι συμμαχίες, οι ομαδοποιήσεις, οι συσχετισμοί, τα συμφέροντα.
Μου δίνουν την εντύπωση το τελευταίο διάστημα, πολλοί από τους παράγοντες των Ενώσεων, ότι δεν τους θέλουν τους Πρωταθλητές Ευρώπης στα πόδια τους...