Επαιξε σχεδόν σε όλα τα γήπεδα της Αγγλίας. Εζησε τελικό ανόδου με 50.000 κόσμο τόσο στο Κάρντιφ, όσο και στο Γουέμπλεϊ. Απέκτησε εμπειρίες και παραστάσεις, οι οποίες κυριολεκτικά μένουν για μία ζωή.
Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος ή αλλιώς “Dimi”, όπως τον “βάπτισαν” στην Αγγλία, έζησε – όπως υποστηρίζει στη “Μ” – ως ποδοσφαιριστής περισσότερα απ’ ότι ονειρευόταν μικρός.
Πλέον, μετά την αποχώρησή του από τα γήπεδα, έχει στραφεί προς την προπονητική. Ταυτόχρονα, αποφάσισε εδώ και κάποια χρόνια να ασχοληθεί και με τον χώρο της εστίασης.
Ο βετεράνος πλέον τερματοφύλακας μιλά στη “Metrosport” και στο metrosport.gr για το ποδόσφαιρο στην Αγγλία.
Τον Αγγλο ποδοσφαιριστή και οπαδό, τη νοοτροπία, αλλά παράλληλα ξετυλίγει το κουβάρι της καριέρας του, με στιγμές και εικόνες, οι οποίες έχουν μείνει αποτυπωμένες στο μυαλό του…
“Gr+eat...”
- Δημήτρη, πώς προέκυψε καταρχάς η ενασχόλησή σου με την εστίαση;
“Στην περιοχή του Μίντλεσμπρο δεν υπήρχε ελληνικό εστιατόριο. Πίστεψα, ότι θα ήταν καλό για τον κόσμο να μάθει την ελληνική κουζίνα, αλλά και τις ελληνικές γεύσεις. Ετσι και έγινε”.
- Πώς είναι η εστίαση τη δεδομένη περίοδο;
“Είναι ο τομέας, που έχει ‘χτυπηθεί’ περισσότερο. Πολλές είναι οι επιχειρήσεις, οι οποίες δεν θα ανοίξουν, επίσης κόσμος χωρίς δουλειά, γι’ αυτό όπως είπα, όλοι περιμένουν να κυλήσει ξανά η ζωή σε φυσιολογικούς ρυθμούς”.
- Το “Great” πώς σου ήρθε ως όνομα;
“Συνδυασμός… Από το Gr, που είναι τα αρχικά της Ελλάδας στα αγγλικά και το eat, που σημαίνει φαγητό επίσης στα αγγλικά”.
- Πώς είναι πλέον η κατάσταση στην Αγγλία με τον covid;
“Οπως είναι σε όλο τον κόσμο. Με lockdown. Είναι κακό για την κοινωνία. Ο κόσμος υποφέρει. Ελπίζω σύντομα να τελειώσει. Γενικά, για την κοινωνία, αλλά και για το ποδόσφαιρο ειδικότερα”.
“Οι ομάδες λειτουργούν ως επιχειρήσεις”
- Δεν
θα ασχοληθείς
περαιτέρω με το ποδόσφαιρο;
“Με το ποδόσφαιρο ασχολούμαι. Είναι η... ζωή μου. Τελειώνω πλέον με τα διπλώματα της προπονητικής. Εχω ήδη και το UEFA B. Κάποια στιγμή, θα συνεχίσω σε κάποιο άλλο πόστο, ίσως ως προπονητής, ίσως από κάποια άλλη θέση, σε κάποια ομάδα”.
- Γιατί αποφάσισες και έμεινες μόνιμα στην Αγγλία;
“Το ποδόσφαιρο στην Αγγλία έχει πολλές αλλαγές και διακυμάνσεις. Συν τοις άλλοις, η γυναίκα μου είναι από εδώ. Τα παιδιά πηγαίνουν εδώ σχολείο. Είναι η καλύτερη επιλογή, τη δεδομένη χρονική περίοδο”.
- Το αγγλικό ποδόσφαιρο εμπορικά είναι παγκοσμίως ισχυρό. Γιατί πιστεύεις;
“Είναι ισχυρό, λόγω της οργάνωσης. Φέρνει έσοδα. Οι ομάδες λειτουργούν ως επιχειρήσεις. Τα λεφτά, που υπάρχουν, το κάνουν πιο ελκυστικό για παίκτες παγκοσμίου φήμης και κλάσης, και αυτό ανεβάζει το επίπεδο και την ποιότητα”.
- Κόβεντρι, Σουόνσι, Νότιγχαμ Φόρεστ, Χάρτλπουλ και Μίντλεσμπρο. Πού ένιωσες καλύτερα;
“Από θέμα ατμόσφαιρας, αλλά και παικτικά, νομίζω στις Μίντλεσμπρο, Χάρτλπουλ και Σουόνσι ένιωσα καλύτερα. Το κλίμα ήταν ομολογουμένως καλό.
Οι ομάδες ήταν σε καλό σημείο ποδοσφαιρικά. Ηταν ευχάριστες εποχές, από θέμα αρμονίας μεταξύ παικτών και προπονητή”.
- Βίωσες κάποιον είδους ρατσισμό, όταν έπαιζες ποδόσφαιρο;
“Πάντα υπάρχουν και θα υπάρξουν σχόλια, αλλά και συγκεκριμένα περιστατικά. Οσο περνάει ο καιρός, νομίζω ότι και το ποδόσφαιρο γίνεται πλέον πιο ευαίσθητο σε τέτοια θέματα. Ο κόσμος πιάνεται από λέξεις, αλλά προσωπικά, δεν είχα κάτι το αξιοσημείωτο”.
- Εκανες παρέα έξω με συμπαίκτες σου;
“Οταν πας σε κάποια ομάδα, συνήθως βρίσκεις κάποιους συμπαίκτες, έναν-δύο φίλους. Σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, όταν η αρμονία είναι ιδανική μεταξύ των παικτών, εντός και εκτός γηπέδου, κι αυτό έζησα σε ορισμένες ομάδες είναι σαφώς ότι καλύτερο”.
- Ενιωσες μοναξιά ή λησμόνησες κάποια στιγμή την Ελλάδα;
“Μοναξιά όχι. Εκανα παρέα με τους συμπαίκτες μου. Συν τοις άλλοις, είχα και την οικογένεια, η οποία με στήριζε. Από την άλλη, φυσικά, μου έλειψε η Ελλάδα. Ακόμη μου λείπει.
Είναι η χώρα μου, εκεί γεννήθηκα, στην Ελλάδα είναι οι δικοί μου. Ωστόσο, όταν έχεις κάποιο σκοπό, δηλαδή να πετύχεις στο ποδόσφαιρο, όπως είχα εγώ, όταν ήρθα εδώ, επικεντρώνεσαι σε αυτό και δεν νιώθεις μοναξιά”.
- Τι σου έχει λείψει;
“Τα γήπεδα γεμάτα με κόσμο. Η επιστροφή στην κανονικότητα”.
“Ανοδος και Εθνική”
- Στα ποδοσφαιρικά…
Ποια στιγμή δεν πρόκειται να ξεχάσεις
ποτέ εντός γηπέδων;
“Εντός γηπέδων; Τη στιγμή, που ακούσαμε το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή στην αναμέτρηση με την Μπράιτον, όταν ήμουν στη Μίντλεσμπρο, που σήμαινε αυτόματα την άνοδο στην Premier League, αλλά και φυσικά την πρώτη εμφάνιση με την Εθνική ομάδα στο ματς με τη Μάλτα”.
- Ποδοσφαιρικό ίνδαλμα;
“Ημουν μεγάλος fan, από μικρός, του Πίτερ Σμάιχελ. Παρακολουθούσα πολύ το αγγλικό ποδόσφαιρο, εξαιτίας του. Προσπαθούσα να αναλύσω την τεχνική του και ήταν ένας από τους βασικούς λόγους, αν όχι ο βασικός, που ήθελα να έρθω και να παίξω στην Αγγλία”.
“Με
έκανε να τον… μισώ”
- Τον θεωρείς κορυφαίο γκολκίπερ όλων των εποχών;
“Ναι, είναι ο Πίτερ Σμάιχελ. Δεν ήταν μόνο θέμα ικανότητας και απόδοσης ή των σχέσεων με τους αμυντικούς. Ηταν τεράστια προσωπικότητα. Εξέπεμπε σεβασμό. Το έδειχνε στο γήπεδο και έξω απ’ αυτό. Ηταν τερματοφύλακας σύμβολο”.
- Καλύτερος συμπαίκτης; Πιο ποιοτικός;
“Ημουν τυχερός, διότι είχα αρκετούς συμπαίκτες με ποιότητα. Ο Εϊντούρ Γκούντιονσεν στην ΑΕΚ, ο οποίος είχε θητεία σε Μπαρτσελόνα και Τσέλσι, ήταν ένας εξ αυτών, αλλά σίγουρα και ο Νεγρέδο στην Μίντλεσμπρο, όπως και ο Γκαστόν Ραμίρες”.
- Επιθετικός ή αντίπαλος, που δεν τον ξέχασες;
“Μάικλ Βον. Επιθετικός. Τον πέτυχα αντίπαλο σε πολλές ομάδες. Με έκανε να τον μισώ, γιατί δεν σταματούσε να τρέχει, δεν σε άφηνε να ησυχάσεις, κυνηγούσε κάθε μπαλιά. Ηταν πολύ direct. Ακόμη και στις πάσες, πίσω στον τερματοφύλακα, τις κυνηγούσε πάντα”.
“Ξεχνώ τα ψέματα”
- Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής, με τον οποίο συνεργάστηκες;
“Τεχνικά, από μικρή ηλικία, ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης στην Αθλητική Ενωση Αμπελοκήπων με βοήθησε σημαντικά. Δούλεψα μαζί του πολύ και με στοιχεία ουκ ολίγα. Διδάχθηκα τότε απ’ αυτόν. Τα είχα μαζί μου σε όλη την καριέρα μου.
Από εκεί και πέρα, δούλεψα με αρκετούς καλούς προπονητές, όπως ο Αϊτόρ Καράνκα. Απαιτούσε πάντα κάτι παραπάνω απ’ όλους. Πρόσεχε τη λεπτομέρεια. Ηθελε όλα να γίνονται σωστά.
Επίσης, ο Ρομπέρτο Μαρτίνες, στη Σουόνσι. Τακτικά, ήταν από τους καλύτερους προπονητές. Απ’ όλους προσπάθησα να πάρω κάτι, τα οποία θα μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω στο μέλλον, ως προπονητής”.
- Τι σου έμεινε από την παρουσία σου στην ΑΕΚ;
“Ηταν κρίμα, αυτό που συνέβη, όσο ήμουν εκεί, ειδικά τον τελευταίο χρόνο. Δεν άξιζε η ομάδα να καταλήξει εκεί, που είχε βρεθεί τότε. Για τον κόσμο κυρίως. Ηταν, πάντως, εμπειρία, την οποία έζησα και με βοήθησε στο μέλλον”.
- Τι κρατάς από το πέρασμα στην ΑΕΚ; Τι ξεχνάς και δεν το σκέφτεσαι από την τότε παρουσία σου;
“Κρατώ την προσπάθεια των δύο χρόνων. Ηταν μεγάλη. Τόσο από τους παίκτες, όσο και από το προπονητικό τιμ. Προσπάθησα να ξεχάσω τα ψέματα της τότε διοίκησης και τις υποσχέσεις. Οπως και την έλλειψη οργάνωσης. Ηταν τραγική τότε η κατάσταση”.
- Είχες κάποιο απωθημένο ή στόχο, τον οποίο δεν εκπλήρωσες;
“Κάτι σαν απωθημένο είναι να κερδίσω έναν τελικό στα play off. Πήγα δύο φορές και δεν τα κατάφερα. Μία με τη Χάρτλπουλ και μία με τη Μίντλεσμπρο. Στο ‘Μιλένιουμ’ του Κάρντιφ την πρώτη φορά και την άλλη στο Γουέμπλεϊ. Και τις δύο φορές δεν καταφέραμε να κερδίσουμε. Είναι, πάντως, ξεχωριστή εμπειρία. Μοναδική. Ισως να τα καταφέρω στο μέλλον, ως προπονητής.
“Γήπεδα... ναοί”
- Εζησες ως ποδοσφαιριστής όσα ονειρευόσουν από μικρός;
“Περισσότερα απ’ αυτό που ονειρευόμουν. Επαιξα σχεδόν σε όλα τα γήπεδα της Αγγλίας. Ναι, σίγουρα ήμουν τυχερός. Γεύτηκα πολύ δυνατές στιγμές ανόδου, ξεχωριστές στιγμές, αλλά και σκληρές μάχες για την αποφυγή του υποβιβασμού. Επαιξα σε γήπεδα… ναούς, όπως το Ανφιλντ και το Ολντ Τράφορντ. Επίσης, το γεγονός ότι έχω παίξει συμπαίκτης και αντίπαλος με παίκτες από διαφορετικές χώρες, διότι γνωρίζεις διαφορετικές κουλτούρες είναι κάτι που αναμφίβολα... ανοίγει το μυαλό σου. Αυτό αποδεικνύει ότι είμαστε όλοι ίδιοι, ειδικά όταν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο”.
- Το ‘brexit’ απασχολεί τον μέσο Αγγλο ή και σε σένα; Σε επηρεάζει;
“Δεν απασχολεί τους Αγγλους ιδιαίτερα και άμεσα. Δεν έχει αλλάξει κάτι το ιδιαίτερο στην κοινωνία. Προσωπικά, απ’ ότι βλέπω έχει λίγο αλλάξει στο ποδόσφαιρο, με τους νέους κανονισμούς και με την έλευση νέων παικτών από το εξωτερικό στην Αγγλία. Τώρα, στο μέλλον, αν υπάρξουν αλλαγές και επηρεάσει την κοινωνία, ίσως να ασχοληθεί περισσότερο ο κόσμος”.
“Πάθος και άμεση επαφή με το ποδόσφαιρο”
- Χαρακτηριστικό
Αγγλου ποδοσφαιριστή.
Τι
σου αρέσει περισσότερο στη νοοτροπία
τους και τι όχι;
“Από θέμα νοοτροπίας, μου αρέσει ο επαγγελματισμός τους και η σχέση ομάδας και παίκτη. Οι ομάδες θεωρούν τους ποδοσφαιριστές επαγγελματίες. Κι αυτοί κάνουν το αντίστοιχο. Υπάρχει εμπιστοσύνη. Κακό θα έλεγα ότι είναι το γεγονός, ότι ως Αγγλοι, ως νοοτροπία, δεν προσαρμόζονται εύκολα σε άλλες κουλτούρες, δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα σε άλλες συνθήκες, εκτός της χώρας τους. Εχουν συνηθίσει σε διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού και ζωής μέσα στο ποδόσφαιρο”.
- Πως χαρακτηρίζεις την οπαδική τους κουλτούρα;
“Μου αρέσει το πάθος και άμεση επαφή με το ποδόσφαιρο. Ακόμη και κάτοικοι μικρών πόλεων, είναι οπαδοί μικρών ομάδων. Υποστηρίζουν πάντα την ομάδα τους, όσο χαμηλά κι αν είναι. Πρώτο τους μέλημα είναι να υποστηρίξουν αυτή την ομάδα, κι όχι να σκορπίζουν και να γίνονται οπαδοί σε μεγάλες ομάδες. Αυτό διατηρεί τα γήπεδα γεμάτα, τουλάχιστον πριν από τον covid”.
- Ποια θεωρείς καλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή; Ποια σου αρέσει να βλέπεις;
“Νομίζω, η Μπάγερν Μονάχου είναι ακόμη στην κορυφή της Ευρώπης. Το αποδεικνύει. Επειδή, όμως, παρακολουθώ κυρίως αγγλικό ποδόσφαιρο, νομίζω η Μάντσεστερ Σίτι με τον τρόπο, τον οποίο αγωνίζεται τελευταία αξίζει αναγνώρισης”.
- Ελλάδα; Παρακολουθείς ελληνικό ποδόσφαιρο;
“Οσο μπορώ παρακολουθώ. Υπάρχει ενδιαφέρον, φέτος, κυρίως για τις θέσεις από 2-5. Ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρο φαβορί για το Πρωτάθλημα, παρά την ήττα από τον Παναθηναϊκό. Είναι ευχάριστο, πάντως, να υπάρχει ανταγωνισμός για τις υπόλοιπες θέσεις και όπως φαίνεται θα πάει μέχρι τέλους για για τη 2η θέση, μεταξύ των τεσσάρων, ΠΑΟΚ, Αρη, ΑΕΚ και Παναθηναϊκού”.
“Το μικρόβιο του τερματοφύλακα”
- Dimi,
πώς
προέκυψε και έγινες εντέλει τερματοφύλακας;
“Από μικρός είχα τρέλα με τη θέση. Πριν ακόμη ενταχθώ σε ομάδα. Βέβαια, έπαιξα σε πολλές θέσεις, όπως πολλά παιδιά, αλλά πάντα είχα το μικρόβιο του τερματοφύλακα. Από οκτώ ετών, όμως, ερωτεύτηκα αυτή τη θέση. Οπως θα πει και οποιοσδήποτε άλλος τερματοφύλακας, είναι μικρόβιο, το οποίο δεν φεύγει ποτέ”.
- Ποιον θεωρείς τώρα καλύτερο αυτή την περίοδο;
“Είναι ο Εντερσον της Μάντσεστερ Σίτι. Πιστεύω ότι κάνει τη διαφορά. Είναι ολοκληρωμένος τερματοφύλακας. Είναι ο καλύτερος με την μπάλα στα πόδια και φαίνεται στα παιχνίδια η τεχνική του, πως χτυπάει την μπάλα και γενικά είναι ήρεμος ως χαρακτήρας, ως τερματοφύλακας. Το ίδιο στυλ, που ήμουν και εγώ στην καριέρα μου”.
- Ποια ιστορία, την οποία βίωσες, θα έχεις να διηγείσαι για καλό λόγο στο ποδόσφαιρο και ποια για κακό;
“Για καλό. Ηταν η άμεση επαφή της ομάδας, της Μίντλεσμπρο, με την πόλη. Τα έξι χρόνια ένιωσα το δέσιμο της πόλης με την ομάδα. Ηταν φοβερό. Θυμάμαι περιστατικό, όταν έκλεισε μεγάλο εργοστάσιο στο Μίντλεσμπρο, το οποίο έφτιαχνε ατσάλι. Εχασε πολύς κόσμος τη δουλειά του. Ως παίκτες, ως σύλλογος κάναμε διάφορα events για να υποστηρίξουμε τις οικογένειες. Μεγάλη υπόθεση. Για κακό, θα θυμάμαι σίγουρα την κατάσταση, την οποία βιώσαμε στην ΑΕΚ. Ηταν υπό κατάληψη το προπονητικό κέντρο, παίκτες απλήρωτοι, δεν τις ζεις εύκολα και συχνά στο ποδόσφαιρο. Βέβαια, τέτοιες καταστάσεις σε κάνουν πιο δυνατό”.
- Τι θα συμβούλευες στα νέα παιδιά, τα οποία θέλουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο;
“Η συμβουλή μου θα ήταν να πιστεύουν πάντα στον εαυτό τους. Οσο πιστεύεις στον εαυτό σου, μπορείς να κάνεις και τους άλλους να πιστέψουν σε σένα. Θα υπάρξουν σίγουρα σκαμπανεβάσματα στην καριέρα τους. Θα πρέπει πάντα να διατηρούν την ισορροπία. Να μην πετάνε στα σύννεφα, όταν τα πράγματα είναι καλά, ούτε να τους παίρνει από κάτω, όταν η κατάσταση δεν πάει καλά”.
- Πώς θα ήθελες να κλείσεις αυτή τη συνέντευξη;
“Εύχομαι σε όλους κουράγιο. Με ασφάλεια και υγεία. Ας ελπίσουμε να επιστρέψουμε γρήγορα στην κανονικότητα και όσον αφορά το ποδόσφαιρο να μπορεί ο κόσμος να απολαύσει σύντομα και πάλι το παιχνίδι μέσα στο γήπεδο”.