Διαβάζω το τελευταίο διάστημα τα σχόλια που γίνονται σε σχέση με τον τρόπο που ο Παναγιώτης Φασούλας θα ξεπεράσει το ασυμβίβαστο που είχε ώστε να μπορέσει να είναι υποψήφιος στις επικείμενες εκλογές της ομοσπονδίας του μπάσκετ.
Ασυμβίβαστο το οποίο, παρεμπιπτόντως, ξεπεράστηκε με τροπολογία την οποία κατέθεσε ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, σε νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης και σύμφωνα με την οποία έμμισθος υπάλληλος ομοσπονδίας δεν απαιτείται, πλέον, να παραιτηθεί, τουλάχιστον, ένα χρόνο πριν την ημερομηνία των εκλογών αν θέλει να είναι υποψήφιος, αλλά αρκεί να το πράξει δύο μήνες νωρίτερα.
Κατανοώ απολύτως τα σχόλια περί “φωτογραφικής διάταξης”. Οταν ένα πρόβλημα σαν αυτό που συζητάμε λύνεται 3-4 μήνες πριν από τις εκλογές και δεν λύνεται επειδή η πολιτική ηγεσία του Αθλητισμού κατανόησε ότι ήταν απολύτως άδικο αλλά για να διευκολύνει κάποιον (ους) που θέλει (ουν) να είναι υποψήφιος (οι), ο καθένας δικαιούται να λέει ό,τι θέλει, να σχολιάζει όπως σχολιάζουν οι περισσότεροι αυτές τις μέρες, να μέμφεται τον υφυπουργό για την παρέμβασή του.
Ομως, αυτή είναι η ουσία του ζητήματος; Οτι με μια “φωτογραφική διάταξη” εξυπηρετείται ένας ή περισσότεροι υποψήφιοι για τις εκλογές σε μια αθλητική ομοσπονδία, ή ότι με αφορμή μια διευκόλυνση μπαίνει τέλος σε μια καταφανώς άδικη διάταξη;
Σε ό,τι με αφορά δεν έχω καμία δυσκολία, κανέναν ενδοιασμό να απαντήσω ότι το μείζον είναι πως παύει να υπάρχει αυτή η απίστευτα άδικη διάταξη, που απορώ ποιος την σκέφτηκε και την επέβαλλε.
Διότι, είναι αδιανόητο να ζητάς από έναν υπάλληλο μιας Ενωσης Αθλητικών Σωματείων, ή Ομοσπονδίας ενός Αθλήματος, να παραιτηθεί ένα χρόνο πριν από τις εκλογές, αν θέλει να είναι υποψήφιος.
Και πώς θα ζήσει αυτός ο άνθρωπος ένα χρόνο χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό; Ποιος θα τον συντηρεί; Αφήστε που αν δεν εκλεγεί η διοίκηση με την οποία συστρατεύτηκε αλλά η αντίπαλή της, μπορεί να μην τον ξαναπροσλάβουν.
Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και απορώ πώς υπήρχαν μέχρι τώρα. Πώς δεν σκέφτηκε κάποιος από το αθλητικό κίνημα, κάποιος σύμβουλος υπουργού, ένας από τους υπουργούς Αθλητισμού που πέρασαν εδώ και δεκαετίες από αυτή την θέση, να καταργήσει αυτή την διάταξη.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, πάντως, έστω κι αν ο χρόνος κατά τον οποίο έγινε, δικαίως, έδωσε το δικαίωμα για αρνητικά σχόλια...