Ο ΠΑΟΚ χθες έπαιζε την μισή και παραπάνω χρονιά σε ένα ματς. Ας μη κρυβόμαστε αν ερχόταν η ήττα που θα σήμαινε αυτόματα και ευρωπαϊκό αποκλεισμό και σε συνδυασμό με το -7 από την κορυφή στο Πρωτάθλημα θα σηκωνόταν ένα τσουνάμι εσωστρέφειας, δικαιολογημένης απόλυτα γκρίνιας που σε συνδυασμό με την απαξίωση και τον μηδενισμό θα οδηγούσαν τον οργανισμό του ΠΑΟΚ σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Αυτή λοιπόν η ισοπαλία χθες που όλοι γνωρίζαμε ότι δεν θα ήταν καταστροφική για τον ΠΑΟΚ, προσωπικά τη θεωρώ θετικό αποτέλεσμα. Πρακτικά γιατί ο ΠΑΟΚ κερδίζοντας την Λίνκολν θα περάσει. Αυτό θα το κάνει αν η Σλόβαν δεν κερδίσει μέσα στην Κοπεγχάγη. Αλλά ακόμη και να συμβεί αυτό ο ΠΑΟΚ δεν νομίζω ότι δεν θα βρει πολλά γκολ απέναντι στην ομάδα του Γιβραλτάρ και πολύ περισσότερο στην Τούμπα.
Αρκεί τις ευκαιρίες να τις κάνει γκολ ότι δεν συνέβη χθες. Γιατί είχε και πάλι ο ΠΑΟΚ κλασσικές ευκαιρίες. Όπως είχε και τις… χαζές στιγμές στην άμυνα του που ευτυχώς δεν πλήρωσε. Η ουσία είναι πως αυτή η λευκή ισοπαλία του δίνει και την απαραίτητη ηρεμία για να προετοιμαστεί για το ματς με τον Άρη.
Εκεί που είναι δεδομένο ότι θα δούμε δίδυμο Ινγκασον-Μιχαηλίδη στην άμυνα. Ευχάριστη έκπληξη για μένα η πολύ καλή εμφάνιση χθες του Τέιλορ που ήταν αλάνθαστος. Φάνηκε επίσης γιατί ο Σφιντέρσκι πρέπει να έχει τη φανέλα βασικού ενώ έστω και στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε ο Μιτρίτσα φάνηκε πόσο σημαντική είναι η επιστροφή του.
Απλά προβληματίζομαι με το ντεφορμάρισμα κάποιων παικτών που θεωρώ ακόμη κολώνες στην ομάδα. Εύχομαι δηλαδή τόσο ο Κούρτιτς όσο και ο Σβάμπ να βρουν σύντομα τα πατήματα τους. Και να επιστρέψει και ο Αουγκούστο που επίσης λείπει από την ομάδα.