Στην πρώτη περίπτωση του Άρη, αυτό έγινε με τη σκέψη και μόνο ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν κάποιες ευθύνες υποτροπής για τους γηπεδούχους ή για τα αφεντικά τους που είχαν την ευθύνη της επιλογής των διαπιστευμένων κάφρων. Στη δε πρόσφατη με τον τραυματισμό του αστυνομικού με το ίδιο σκεπτικό και την ίδια πιθανότητα για μια ποινή – χάδι, αλλά και τον πρόσθετο λόγο να μην διαταράξουν το κλίμα των πανηγυρισμών για την κατάκτηση του τίτλου.
Άλλωστε δεν θα ήταν λίγοι από τους θεσμικούς και κρίνοντες που θα συμμετείχαν σε αυτά τα πανηγύρια. Θα μπορούσε κανείς να «ξεπεράσει» το πρώτο επεισόδιο, θεωρώντας ή υποθέτοντας πως οι οικοδεσπότες αιφνιδιάστηκαν γιατί δεν περίμεναν παρόμοια συπεριφορά από τους εκλεκτούς που επέλεξαν, δίνοντας τους το δικαίωμα και την διαπίστευση να παρίστανται στο παιχνίδι. Όμως κάτι τέτοιο καταρρίφθηκε άμεσα από το γεγονός της επανάληψης του φαινομένου με τον χουλιγκάνο που τραυμάτισε τον αστυνομικό στο προχθεσινό παιχνίδι του Φαληρικού σταδίου.
Ξέχωρα βέβαια και από τον τρόπο που προσπέρασαν χωρίς να ζητήσουν δημόσια συγνώμη για την πρώτη επίθεση στους ανθρώπους του Άρη και στο θύμα του ξυλοδαρμού. Η εικόνα λοιπόν που εισπράτττει η κοινή γνώμη χωρίς βέβαια να επηρεάζεται διόλου από τις χαρές και τα πανηγύρια του λιμανιού, είναι ότι οι αλλαζόνες και οι επί δεκαετίες δυνάστες του χώρου, γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τους πάντες και τα πάντα. Δεν τους νοιάζει τίποτα πέραν του να διασφαλίζουν με τον οποιοδήποτε τρόπο (θεμιτό ή αθέμιτο) τα συμφέροντα τους.
Σαφέστατα απείρως πιο τραγική είναι η συμπεριφορά των ΜΜΕ που χειραγωγημένα σε βαθμό εξαθλίωσης τους ακολουθούν στον κατήφορο τους, συγκαλύπτοντας τα ανομίματα τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και στο σύνολο τους ούτε ασχολήθηκαν με τα δύο εξόχως σημαντικά κι επικίνδυνα αυτά επεισόδια, εξαφανίζοντας τα τελείως από την επικαιρότητα. Ως εκ τούτου και συνοψίζοντας, μπορούμε με τη σειρά μας να υποθέσουμε ότι οι επιλογές των διαπιστευμένων στο λιμάνι, γίνονται από κάποια επιτροπή στην οποία προϊστανται ο συμπαθέστατος Τάκης Τσουκαλάς.
Αλλιώς δεν εξηγούνται τα όσα τραγικά συνέβησαν τόσο στον αγώνα του Άρη, όσο και στον αντίστοιχο με τον Παναθηναϊκό. Στην πρώτη περίπτωση φανερά και ομαδικά οι φιλοξενούμενοι δέχθηκαν αήθη κι επικίνδυνη επίθεση με ύβρεις και απόπειρες λιντσαρίσματος (εδάρη παράγοντας των κιτρίνων και του προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες) και στην δεύτερη με έναν αδέσποτο ή διαπιστευμένο χουλιγκάνο.
Αδέσποτα όμως ή ελεγχόμενα τα «σκυλιά» στο Φαληρικό στάδιο είναι το ίδιο επικίνδυνα. Τέλος, να υπενθυμίσουμε και κάτι ακόμη στον αστυνομικό διευθυντή Πειραιά. Μήπως θυμάται τι ακριβώς δήλωσε μετά την ομαδική επίθεση που δέχθηκαν οι Αρειανοί και τον ξυλοδαρμό του φίλου του προέδρου του Άρη από διαπιστευμένους των γηπεδούχων; Αν το έχει ξεχάσει του το θυμίζουμε ότι χαρακτήρισε το επεισόδιο σχεδόν σαν μια απλή αντιπαράθεση από έχοντες διαφορετική γνώμη (!!!), τη στιγμή που ο ατυχής Αρειανός παράγοντας οδηγείται εσπευσμένα για τις πρώτες βοήθειες. Δεν ξέρουμε αν έκανε κάποια δήλωση και μετά τον τραυματισμό του αστυνομικού.
ΥΓ1: Έγινε κλήση προς απολογία χθες για το τελευταίο επεισόδιο. Για το πρώτο ούτε καν σκέψη. Για το δεύτερο, το οποίο προφανώς έγινε γιατί το θύμα ήταν αστυνομικός, το να αναφέρουμε ποιες είναι οι πιθανές ποινές, είναι αφελές και μάταιο. Το βέβαιο είναι ότι ο κατ΄ εξακολούθηση υπότροπος Ολυμπιακός, θα τη βγάλει και πάλι...λάδι.
ΥΓ2: Σαφέστατα ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και πήρε δίκαια τον τίτλο. Για αυτό βέβαια υπάρχουν ευθύνες στους ανταγωνιστές και ιδιαίτερα στον ΠΑΟΚ, του οποίου οι άνθρωποι και κάποιοι υπάλληλοι διέλυσαν και κατακρεούργησαν την ομάδα του νταμπλ και το πλούσιο ρόστερ της και άφησαν ανοιχτό τον δρόμο στους ερυθρόλευκους. Ωστόσο ας μην μιλάμε και ας μην αναφερόμαστε σε μεγάλες διαφορές, από τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι ο πρωταθλητής στα δύσκολα και σε οκτώ αγώνες που διαιτήτευσαν Έλληνες διαιτητές (τι σύμπτωση κι αυτή) πήρε πάνω από 16 βαθμούς που δεν τους εδικαιούτο.