Ο δημιουργός της μεγάλης, της μέγιστης Λίβερπουλ (είμαστε εξ απαλών ονύχων…fan της και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε)… Ο Μπιλ Σάνκλι είχε πει: «…Το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι κάτι απείρως πιο σοβαρό»! Ως εκ τούτου συνάγεται αβίαστα – εξ ημών τουλάχιστον - το συμπέρασμα πως η σοβαρότητα είναι από τα βασικά «υλικά» της «συνταγής» για καλή μπάλα.
Κι είναι από τα «υλικά» (πληθυντικός επειδή λείπουν κι άλλα) τα οποία δεν υπάρχουν πλέον, στη «συνταγή» του ΠΑΟΚ Αν και με αυτό , με τη σοβαρότητα δηλαδή (και με άλλα….), πέρασε επικά και την Μπεσίκτας και την Μπενφίκα. Έκτοτε όμως, το «υλικό» αυτό (όπως και τα άλλα) δεν υπάρχει. Η… γεύση του είναι ανύπαρκτη! Η έλλειψη του δε, αφορά και τους προπονητές αλλά και τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Για λέμε την πάσα αλήθεια.
Αντίθετα η γεύση της επιπολαιότητας δεν είναι απλά, υπαρκτή. Είναι κι έντονη. Και σε επιλογές των προπονητών και σε επιλογές των παικτών. Αποτέλεσμα; Ο ΠΑΟΚ απώλεσε ήδη έξι βαθμούς σε πέντε αγώνες Πρωταθλήματος όντας σε όλους καλύτερος από τους αντιπάλους του. Και στο Γιουρόπα Λιγκ έκανε το χειρότερο (το χείριστο θα ήταν η ήττα) ξεκίνημα.
Εν τούτοις μετά εκείνες τις εμφανίσεις ο ΠΑΟΚ ως ομάδα εξετράπη από την τροχιά σοβαρότητας. Τούτο προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Προκαλεί μάλιστα, μεγαλύτερη επειδή δεν διαφαίνεται προσπάθεια επαναφοράς σε τροχιά σοβαρότητας. Μπορεί και να μην καταβάλλεται ανάλογη προσπάθεια . Μπορεί…
Η έλλειψη σοβαρότητας αφορά άμυνα κι επίθεση του ΠΑΟΚ. Εκεί είναι το πρόβλημα του. Στην άμυνα κυρίως, η εμμονή των προπονητών του σε ένα σύστημα το οποίο δεν του πάει… Σήμερα δεν του πάει. Αύριο; Ίσως αλλά… Ποιος με ποιο δικαίωμα θυσιάζει το στάνταρ σήμερα για ένα αύριο παίζοντας με τριπλή παραλλαγή;
Φυσικά, και δε θα μάθουμε εμείς την δουλειά στους προπονητές του ΠΑΟΚ (δεν είναι μόνος του ο Αμπέρ Φερέιρα στον πάγκο…). Δεν γίνεται από την άλλη, να μην καταθέτουμε την απορία μας για την επιμονή τους σε αυτό το σύστημα, το οποίο εκθέτει είτε ως σύνολο, είτε ως άτομα την άμυνα του. Και την καταθέτουμε επειδή συχνά πυκνά ακούμε από τον Πορτογάλο προπονητή για την ευελιξία της ομάδας του σε ό, τι αφορά την διαχείριση της σε κάθε αγώνα. Την ακούμε αλλά δεν βλέπουμε.
Κι εάν αλλάζει κάτι στον ΠΑΟΚ, αλλάζει όταν βρίσκεται στριμωγμένος στα σκοινιά περισσότερο από το αποτέλεσμα του αγώνα και λιγότερο από τον αντίπαλο του. Στην ουσία δεν είναι οι αλλαγές αυτές οι οποίες βελτιώνουν τη λειτουργία του ΠΑΟΚ. Το έχουμε αναφέρει τονίζοντας το ουκ ολίγες φορές. Οι διορθώσεις λαθών των προπονητών τη βελτιώνουν όταν γίνονται σε ορθό χρόνο.
Αντίθετα, διορθώσεις λαθών των παικτών του ΠΑΟΚ δεν γίνονται. Και στην άμυνα και στην επίθεση τα λάθη παικτών είναι ουσιαστικά αφορμές για τις απώλειες βαθμών. Με αιτία τα λάθη των προπονητών. Σαφές…
Κι επιμένουμε. Για τη σημερινή κατάσταση του ΠΑΟΚ δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Δε χωρούν δικαιολογίες. Τα λάθη προπονητών και παικτών είναι ασυγχώρητα. Κι η έλλειψη σοβαρότητας τους; Απαράδεκτη!
Το γεγονός πάντως, το οποίο ενοχλεί ανυπόφορα τον κόσμο του είναι η προχειρότητα με την οποία ο ΠΑΟΚ ως ομάδα, ήτοι ως άτομα κι ως σύνολο προπονητών παικτών, διαβαίνει από τον έναν αγώνα στον άλλον. Με αναφορές κατά κανόνα στη θεωρία της χαμένης νίκης για τον έναν αγώνα. Και στην εύκολη δέσμευση για νίκη για τον άλλον.
Η απόλυτη επιπολαιότητα προσέγγισης μιας ανησυχητικής κατάστασης. Έτσι ΠΑΟΚ δεν πάει πουθενά. Πρέπει να αλλάξει εδώ και τώρα. Να κάνει το restart που λέγαμε…