Σε μια εποχή που η Ρεάλ δεν κάνει καμία μεταγραφή, η Λίβερπουλ για να ξορκίσει τους τραυματισμούς των αμυντικών της σκέφτεται τον… Παπασταθόπουλο, η επιλογή του ΠΑΟΚ να πάει σε μια πιο ρεαλιστική οικονομική και αγωνιστική πολιτική δεν μπορεί να είναι ντροπή. Αυτή η πολιτική, όμως, πρέπει να συνοδεύεται και με ειλικρινή επικοινωνία προς τον κόσμο και καθορισμό ενός ξεκάθαρου πλάνου.
Ο ΠΑΟΚ αποδεικνύει με τις πράξεις του πως φέτος ο στόχος του δεν μπορεί να είναι ο πρωταθλητισμός παρότι φανέρωσε την Τετάρτη πως αυτά που τον χωρίζουν με τον Ολυμπιακό αγωνιστικά είναι πολύ λιγότερα από αυτά που πολλοί πίστευαν…
Οι άνθρωποι του, όμως, δεν το παραδέχονται. Υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα πως ο ΠΑΟΚ θα διεκδικήσει σίγουρα το Κύπελλο και θα κάνει τα πάντα για να ανατρέψει τα εις βάρος του δεδομένα και στο πρωτάθλημα. Πως; Με μια ομάδα που στην αρχή του πρώτου της επίσημου αγώνα της για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ είχε Άκπομ, Πέλκα, Μάτος αλλά και σημαντικά αγωνιστικά κενά και τον Ιανουάριο αντί να τα καλύψει, πήρε έναν καλό αλλά δανεικό και χωρίς ρήτρα επιθετικό και έχασε τον καλύτερό της ποδοσφαιριστή;
Οι παράγοντές του «φωνάζουν» πως ο οργανισμός ΠΑΟΚ θα στηρίξει με κάθε τρόπο το δικό της παιδί που επέλεξε για τον πάγκο. Πως; Στερώντας του τον Γιαννούλη που πάνω του είχε στηριχθεί μεγάλο μέρος και του δικού του πλάνου; Μην παίρνοντας έτοιμους παίκτες όπως και ο ίδιος ζήτησε σε δηλώσεις και όλα αυτά γνωρίζοντας πως ακόμα και ο λατρεμένος Πάμπλο θα κριθεί και πιθανώς να φθαρεί από τα αποτελέσματα; Κανόνας είναι στην Ελλάδα…
Το πρόβλημα δεν είναι η πώληση του Δημήτρη Γιαννούλη. Είναι πως δεν πωλήθηκε όταν υπήρχαν πολλές επιλογές αντικατάστασής του το προηγούμενο καλοκαίρι και σε ομάδες επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, είναι η θολή συμφωνία της παραχώρησής του σε ομάδα που ναι μεν είναι φαβορί για την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ (για να ενεργοποιηθεί η συμφωνία) αλλά δεν την έχει εξασφαλίσει. Είναι η αισιόδοξη προοπτική του να πάρει άλλα 7.500.000 ευρώ το καλοκαίρι αλλά και η απαισιόδοξη να πάρει πίσω έναν παίκτη που θα έχει χάσει μέρος της αξίας του και η ομάδα την αγωνιστική του προσφορά όταν αυτή κυνηγά την κορυφή.
Είναι η πώληση του Γιαννούλη αλλά και του Πέλκα γιατί ήθελαν να κάνουν το βήμα παραπάνω και όχι γιατί τότε εξυπηρετούνται καλύτερα τα αγωνιστικά συμφέροντα του ΠΑΟΚ. Η επιστροφή του Άκπομ στην Αγγλία γιατί και αυτός την επιθυμούσε, είναι ο Ζαμπά που βολτάρει στη Βραζιλία όντας περιουσιακό στοιχείο του Δικεφάλου που το έχει παρατήσει στην τύχη του. Πέραν των δεδομένων μεγάλων ευθυνών του ίδιου του ποδοσφαιριστή.
Είναι η επιλογή του Εσίτι που ήρθε για να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ και οργανωτικά στα χαφ σε μια τιμή κοντά στα 3.000.000 και ανάθεμα αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μόλις τον είδε στον πλανήτη που να πίστεψε πως μπορεί να το κάνει. Είναι η επιλογή του Τσόλακ που πρόλαβε σε πέντε μήνες να μένει σταθερά πλέον εκτός αποστολής. Οι σπατάλες από άστοχες επιλογές όταν «διαφημίζεται» η ανάγκη των πωλήσεων λόγω FFP.
Είναι, βασικά πως όλα τα παραπάνω λάθη τα έκαναν οι άνθρωποι που θα κληθούν να υλοποιήσουν το ρεαλιστικό πλάνο του προλόγου όταν ο περιορισμός του μπάτζετ απαγορεύει να κάνουν νέα.
Είναι η επικοινωνία του πλάνου που μπερδεύει την ομάδα και τον κόσμος της. Το βλέπουμε και στα social media και ας είναι το τελευταίο… μέτωπο που θα έπρεπε να προβληματίζει όσους παίρνουν τις αποφάσεις. Το βλέπουμε παντού.
Ποια είναι η λύση; Στήριξη του Πάμπλο Γκαρσία επειδή πιστεύουν στις ικανότητές του και όχι γιατί τον λατρεύει ο κόσμος. Και σίγουρα όχι γιατί πήρε τα αποτελέσματα (σκόπιμη η επανάληψη του προφανούς).
Πριν την επιλογή των νέων παικτών, η… επιλογή και αξιολόγηση των ανθρώπων που θα λάβουν τις αποφάσεις.
Η ενημέρωση του κόσμου για το νέο πλάνο ακόμα και αν χρειαστεί να ειπωθούν σκληρά λόγια για τους τίτλους που πιθανώς δεν θα διεκδικεί ο ΠΑΟΚ…