Προφανώς δεν υπάρχει λόγος για να μπούμε σε πολύ μεγάλο προβληματισμό μετά από την δεύτερη φιλική ήττα του ΠΑΟΚ στην προετοιμασία του στην Ολλανδία. Τα παιχνίδια αυτά γίνονται για να δουλέψει η ομάδα πάνω σε αδυναμίες και πράγματα που χρειάζονται ακόμη βελτίωση και υπό αυτό το πρίσμα, ο Δικέφαλος θα βγει σίγουρα κερδισμένος από το χθεσινό 1-3 από την Γκενκ που προήληθε κυρίως από τα τραγικά λάθη του Ότο που σαφέστατα προβληματίζει ως τώρα.
Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, για να μην ακυρώνουμε όσα λέμε και γράφουμε όταν ο ΠΑΟΚ νικά, δεν είναι καλό να προσπερνά έτσι ματς τα οποία χάνει. Πρέπει να θυμώνει, να βγάζει αντίδραση, γιατί αυτή η νοοτροπία είναι που τον έφερε πέρυσι στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αλλά δεν μπορούμε και να προσπεράσουμε τα αγωνιστικά ζητήματα. Ο ΠΑΟΚ έχει κενά και αυτά έχουν φανεί στα παιχνίδια του ως τώρα, ακόμη και σε αυτό κόντρα στην ΑΕΚ Λάρνακας που που νίκησε.
Του λείπει πάρα πολύ ένας μέσος σαν τον Μεϊτέ στο κέντρο που το έδινε την ισορροπία στον τρόπο που πάει από την άμυνα στην επίθεση και αντίστροφα. Το ξανάγραψα και θα επιμείνω σε αυτό, ο Καμαρά μοιάζει να είναι περισσότερο επιθετικός χαφ, σίγουρα είναι μποξ του μποξ που όταν έχει την μπάλα θέλει να βγαίνει με φόρα προς την αντίπαλη εστία. Εχει ανάγκη από έναν Μεϊτέ πίσω του για να καλύπτει τους χώρους και κυρίως να δίνει ηρεμία με την κάλυψη της μπάλας και την σωστή κυκλοφορία.
Για τον φορ ας μην το κουράζουμε. Επιθετικά παίκτης Σαμάτα δεν υπάρχει, είναι μόνο για να βάζει πίεση στον αντίπαλο, οπότε αν ο ΠΑΟΚ δεν βρίσκει το στυλ παιχνιδιού που ταιριάζει στον Μπράντον θα υπάρχει θέμα. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να τα λύσει αυτά αν θέλει να έχει τύχη για να πάει μέχρι το τέλος του δρόμου στο Champions League. Χρόνος υπάρχει, αλλά δεν θα ισχύει για πολύ ακόμη αυτό. Τα πλέι οφ του Champions League, αν με το καλό βρεθεί ο ΠΑΟΚ εκεί, δεν είναι πολύ μακριά.