Το rotation του Λουτσέσκου στη Λιβαδειά ήταν... τρομακτικό. Ισως ο Ρουμάνος πίστεψε ότι ο ΠΑΟΚ θα αντιμετωπίσει μια ερασιτεχνική ομάδα και ότι ο αγώνας προσφέρεται για να πάρουν χρόνο συμμετοχής νεοφερμένοι παίκτες σε μια αρχική ενδεκάδα που δεν δοκιμάστηκε ούτε καν σε δίτερμα στην προπόνηση.
Και, ναι, ο Λεβαδειακός δεν είναι δα ένας φοβερός αντίπαλος, όταν, όμως η δική σου ομάδα είναι... χαμένη στο διάστημα, τότε σιγά-σιγά αρχίζει να μοιάζει με Ρεάλ.
Ο ανύπαρκτος σε όλο το ματς επιθετικά ΠΑΟΚ έμεινε όρθιος χάρη στο δοκάρι στο χαμένο πέναλτι του Λεβαδειακού, χάρη και στη φοβερή απόκρουση του Κοτάρσκι στη βολίδα του Γιαννώτα και βρήκε τη λύτρωση στο φινάλε χάρη στην ποιότητα του Βιεϊρίνια και την μάγκικη κεφαλιά του Καμαρά.
Αλλά το ακατανόητο (ενόψει και της διακοπής του Πρωταθλήματος) rotation 10/11 του Ρουμάνου δεν ήταν η μοναδική αιτία της κάκιστης εμφάνισης του ΠΑΟΚ. Στη Λιβαδειά όλοι οι παίκτες της περσινής ομάδας, εκτός του Κοτάρσκι, ήταν τραγικοί.
Ο Οτο, ο Σβαμπ, ο Ζίβκοβιτς αλλά και ο Μουργκ, μολονότι ήταν ο μόνος που κάτι προσπάθησε να κάνει. Από τον Λόβρεν και τον Κόλει δεν μπορεί να έχει κανείς παράπονο, αλλά όλοι οι άλλοι καινούργιοι επίσης δεν βλέπονταν.
Ο “λίγος” και τσαπατσούλης Γκόμες, ο απαράδεκτος σε όλα Μπακαγιόκο, ο Σορετίρε, που διέγραψε την καλή εντύπωση που είχαμε σχηματίσει γι' αυτόν και ο Τισουντάλι, που κάθε επαφή του με την μπάλα ήταν ένα λάθος.
Με οκτώ αρνητικούς παίκτες στην ενδεκάδα, μάλλον η απόδοσή τους φταίει για την έλλειψη ομοιογένειας και όχι η έλλειψη ομοιογένειας για την απόδοσή τους. Δηλαδή, αλήθεια, η έλλειψη ομοιογένειας έφταιξε που ο Ζίβκοβιτς ήταν σα να μην υπήρχε στο γήπεδο, ή που ο Σβαμπ έμοιαζε με βετεράνο;
Το ευτύχημα για τον ΠΑΟΚ ήταν ότι πήγαν καλά όλες οι αλλαγές. Ο Βιεϊρίνια έβγαλε πέντε-έξι ωραίες πάσες και τρεις-τέσσερις ωραίες σέντρες με μια από τις οποίες “ξεκλειδώθηκε” η νίκη και, γενικά, έδωσε υπόσταση επιθετικά στον ΠΑΟΚ παίζοντας ουσιαστικά εξτρέμ και όχι μπακ. Για εμένα, ήταν ο MVP, γιατί χωρίς αυτόν ακόμη θα ψάχναμε να βρούμε πώς και από ποιον θα έρθει το γκολ.
Ο Καμαρά πάτησε μια χαρά στο χόρτο και κατάφερε να γίνει και σκόρερ. Ο Ντεσπόντοφ και ο Τάισον δεν μας έβγαλαν τα μάτια, αλλά βοήθησαν στο να γίνουν επιθέσεις, ενώ ο Κωνσταντέλιας με τη δεύτερη ενέργεια που πρόλαβε να κάνει στο παιχνίδι κέρδισε το πέναλτι για να έρθει και το 0-2.
Στο ποδόσφαιρο τα πράγματα τις περισσότερες φορές είναι απλά. Βγήκαν πέντε παίκτες που σέρνονταν στην κυριολεξία, μπήκαν πέντε που άλλαξαν αρκετά την εικόνα της ομάδας και η νίκη ήρθε, έστω και καθυστερημένα. Και, βέβαια, χωρίς να επιτευχθεί ξαφνικά ομοιογένεια και “χημεία”...
Το ευχάριστο είναι ότι αυτός ο ΠΑΟΚ που κινδύνευσε να βουλιάξει σε μια αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια μετά τις τρεις σερί ήττες και που δεν ήταν καθόλου ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά, φιγουράρει μόνος πρώτος στη βαθμολογία.
Αρα ένας κανονικός ΠΑΟΚ θα έχει λογικά τη δυνατότητα να ξεφύγει ακόμη περισσότερο, διότι βλέπουμε ότι και οι τρεις της Αθήνας έχουν τα δικά τους σοβαρά θέματα, ενώ κοντεύουμε να τελειώσουμε το 1/3 της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος.
Οπότε, ερχόμαστε να πούμε πάλι το αυτονόητο: Μακάρι να φορμαριστεί η ομάδα τέλη Οκτωβρίου-αρχές Νοεμβρίου, όπως ξαναδήλωσε ο Λουτσέσκου και μακάρι να λειτουργήσει τώρα θετικά η νέα διακοπή για να δούμε από εκεί και πέρα το ωραίο έργο που είδαμε και πέρσι.
Δηλαδή, έναν ΠΑΟΚ να μένει σταθερά στην κορυφή και να μπαίνει με καλές προϋποθέσεις στα πλέι οφ. Στο μεταξύ, όμως, οφείλουν όλοι οι παλιοί παίκτες να δουλέψουν πολύ σοβαρά για να υπενθυμίσουν στους πάντες ότι είναι οι πρωταθλητές και όλοι οι καινούργιοι για να αποδείξουν ότι αποκτήθηκαν για να ενισχύσουν ποιοτικά το ρόστερ και όχι για να αποτελέσουν τροχοπέδη στην πρόοδο του ΠΑΟΚ.
Με... ζαλισμένους και τους τρεις της Αθήνας, η ευκαιρία φέτος είναι ακόμη πιο μεγάλη από την περσινή...
ΥΓ1. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα το τραβήξει το σχοινί ο Λουτσέσκου. Ούτε και ο Σαββίδης. Αν ενοχλήθηκε με το πρόστιμο ο Ρουμάνος, έχει 100% δίκιο. Δεν φτιάχνονται οι ομάδες με τα πρόστιμα. Αλλά με την αφόρητη, πολλές φορές, πίεση από τον Ιβάν, πρέπει να έχει συνηθίσει.
Οπότε, ας χαλαρώσει και ας συνεχίσει ήρεμα τη δουλειά του. Η εμπιστοσύνη στις ικανότητές του είναι δεδομένη. Το Βουκουρέστι κοντά είναι. Αλλά δεν ήρθε ακόμη η ώρα να πάει να ξεκουραστεί...
ΥΓ 2. Τρία μακρινά άστοχα σουτ και μια κεφαλιά άουτ του Ινγκασον από σχετικά καλή θέση έχει να επιδείξει στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός, ενώ ο Ολυμπιακός χάνει πέντε κλασικές ευκαιρίες και δεν κερδίζει εξ αιτίας του Λοντίγκιν, του Ινγκασον και της αστοχίας των παικτών του.
Και όμως, οι πράσινοι μιλούν για ένα... καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο και για ένα μαρς πέναλτι που έκανε, λέει, ο Ρέτσος, υποδεχόμενος μια μπάλα με τα χέρια σαν βολεϊμπολίστας.
Οι άνθρωποι δεν πάνε καλά. Βρίσκονται μονίμως σε παράκρουση, επειδή επιμένουν να φαντασιώνονται ότι ο... Panathinaikos με το... φοβερό ρόστερ που διαθέτει είναι ικανός να πάρει, επιτέλους, το Πρωτάθλημα!
Δηλαδή να βάλει από κάτω και τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, ακόμη και τον Αρη, που δείχνει φέτος ικανός για υψηλότερες πτήσεις. Στη θέση τους θα ήμουν υπερ-ευχαριστημένος αν η πράσινη... αρμάδα καταφέρει να μπει στα πλέι οφ της πρώτης τετράδας...