Ο Μαρινάκης έστησε ολόκληρη «επιχείριση» προκειμένου να εξυπηρετήσει και να ικανοποιήσει τον διαμαρτυρόμενο αυτοκόλλητο του (μην ξεχνάτε την ανίερη συμμαχία) Αλαφούζο, που δεν ήθελε με τίποτα τον συγκεκριμένο διαιτητή.
Χρησιμοποίησε ακόμη και τον Μπαλτάκο, επιστρατεύοντας φαιδρά και έωλα επιχειρήματα.
'Ετσι στα καλά καθούμενα αναστατώθηκε το σύμπαν! Η απόφαση του νέου αρχιδιαιτητή, να ορίσει στο ντέρμπι Παναθηναϊκού – ΑΕΚ τον κατά τεκμήριο καλύτερο Έλληνα διαιτητή, με προφανέστατο σκεπτικό κάποια στιγμή και οι εντός συνόρων διαιτητές να έχουν την ίδια ευκαιρία και το ίδιο δικαίωμα με τους ξένους, έφερε τα πάνω - κάτω, προκαλώντας τις εύλογες απορίες της κοινής γνώμης. Βέβαια εκείνοι που δεν αιφνιδιάστηκαν, είναι οι παροικούντες την ποδοσφαιρική μας Ιερουσαλήμ, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά τι ακριβώς συμβαίνει και τι παίζεται πίσω από τις κουίντες και τα παρασκήνια. Είναι γνωστό σε αυτούς και τεκμηριωμένο από καιρό, ότι οι ανακατατάξεις στην «στρούγκα» της Σούπερ Λίγκα με κάποια παραρτήματα να αλλάζουν συμπεριφορές και στρατόπεδα (μην ξεχνάτε τους λογοτιμήτες που έγιναν πεμπτοφαλαγγίτες) διαφοροποίησαν το σκηνικό.
Όπως επίσης και η εξόφθαλμη πλέον ανίερη συμμαχία συμπόρευσης Μαρινάκη – Αλαφούζου, που δίνει περιθώρια σε κάποιους να κινούνται αυταρχικά και πραξικοπηματικά, με ορατό δια γυμνού οφθαλμού να αυτοεξυπηρετηθούν. Πρόσφατο το πρώτο από αυτά τα πραξικοπήματα η νταηλίδικη επιβολή του διορισμού του πρώην αρχιδιαιτητή , τουρίστα και αργόμισθου Κλάτενμπεργκ, που μπήκε στη μισθοδοσία απλά και μόνο για να ελέγχει το τι γίνεται, να μαρκάρει το νέο αρχιδιαιτητή και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα εκείνων που έδωσαν μάχη για να τον επαναφέρουν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορούμε να πούμε ότι έχουμε με αυτά που γίνονται ένα δεύτερο πραξικόπημα, του οποίου βέβαια την έκβαση δεν την γνωρίζουμε.
Έχει σχέση απόλυτη όμως και σύνδεση, με την αναστάτωση που αναφέραμε εισαγωγικά. Και εξηγούμεθα: Ο Αλαφούζος ο οποίος όπως φαίνεται ποντάρει πολλά στη βοήθεια που θα έχει από τον ερυθρόλευκο χαλίφη έστω και σαν ουρίτσα του και δεύτερος, κάτι που ενοχλεί βέβαια και αφηνιάζει περιστασιακά τους πράσινους οπαδούς, δείχνει πως θέλει να παίξει κάποιον ρόλο στα δρώμενα.
Έτσι, ξεκίνησε με οργισμένες αντιδράσεις για τον ορισμό ενός διαιτητή Έλληνα, καταλογίζοντας στον νέο αρχιδιαιτητή σκέψεις που ούτε καν περνούν από το μυαλό του. Από την άλλη ο Μαρινάκης βρίσκει μια πολύ καλή ευκαιρία να αποδείξει στον αυτοκόλλητο του πόσο δυνατός είναι και ως εκ τούτου, ότι μπορεί να περιμένει πολλά από αυτόν στην διάρκεια του πρωταθλήματος. Η συμμαχία των δύο ισχυρών μιντιαρχών που επί χρόνια είχαν σύρει ο ένας τον άλλον σε ένα βούρκο με συκοφαντίες και χυδαιότητες μέσω των ΜΜΕ που διαθέτουν, αυτή τη στιγμή αποτελεί και έναν κίνδυνο διόγκωσης της παρασκηνιακής δύναμης που είχε μονοπωλιακά το λιμάνι. Πάμε όμως στο θέμα μας. Δεν θα ασχοληθούμε βέβαια με τα φτηνά επιχειρήματα που επιστρατεύτηκαν για το νέο πραξικόπημα.
Ασφαλώς και θα ανησυχήσουμε όμως, με το γεγονός ότι σε αυτή την διαδικασία σύρθηκε και ο πρόεδρος της ΕΠΟ. Παράλληκα μας προβληματίζει η περίπτωση εκπροσώπου συγκεκριμένου συλλόγου, τον οποίο σύλλογο το δίδυμο Αλαφούζου – Μαρινάκη είχε, έχει και θα έχει στόχο να τον διαλύσει και αν γίνεται να τον εξαφανίσει. Κάποιοι δεν πρέπει να ξεχνούν ποτέ τον βρώμικο πόλεμο σε βάρος του ΠΑΟΚ, αλλά και την λυσσαλέα προσπάθεια να εξοντώσουν τον Ιβάν. Σωρεία συκοφαντιών! Κατά συρροή προσβολές! Ανέντιμη μόνιμη επίθεση! Με αυτούς η συμπόρευση θα πρέπει να αποτελεί κόκκινη γραμμή.
Το τι συνέβη δεν το γνωρίζουμε. Απειρία; Αφέλεια ή προβοκατόρικη διαρροή παραπληροφόρησης; Συνοψίζοντας, μπορουμε να πούμε για το όλον θέμα, η αναστάτωση δηλαδή και το υπό εξέλιξη πραξικόπημα αποτελεί ένα μεγάλο ανέκδοτο. Γιατί η κοινή γνώμη καταλήγει σε αυτό που βάλαμε στον τίτλο μας. Αλήθεια βρε άσχετοι δεν έχετε εμπιστοσύνη στον Σιδηρόπουλο και έχετε απόλυτη εμπιστοσύνη στο στρατό της ερυθρόλευκης παράγκας (Μανούχο, Καραντώνη, Παπαπέτρου και τους υπόλοιπους καμικάζι); Δεν έχετε ασχοληθεί με τα όργια ακόμη και τα φετινά, που άρχισαν πριν ξεκινήσει ακόμη το πρωτάθλημα; Τι έχετε να πείτε για τον Καραντώνη; Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές γίνεστε πιο αστείοι από ότι είστε στην πραγματικότητα.
Αποχαιρετώντας τον Ιγνάτη Κατερτζιδέλη
Ζήσαμε μαζί πολλές στιγμές και στα πέτρινα, αλλά και στα ένδοξα χρόνια. Τον είχα βαφτίσει ο «επίμονος ταχυδρόμος» γιατί ήταν αυτός που έφερνε κατά κύριο λόγο στην εφημερίδα (στα «ΣΠΟΡ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ») όλες τις ανακοινώσεις της θρυλικής «Θύρας 4», της οποίας έγινε και πρώτος πρόεδρος της. Η διαδικασία ήταν απλή, όπως απλός ήταν και ο ίδιος. Πάντοτε ένα τηλεφώνημα για να κρατήσουμε χώρο για την ανακοίνωση. Διακριτικός, ευγενής και τυπικότατος, πρόσθετε έναν αφοπλιστικό τρόπο, που σε υποχρέωνε να τον ακούσεις με σεβασμό: «Θα κάνω μισή ώρα για να έρθω αφεντικό (έτσι με αποκαλούσε), να με περιμένεις». Και ερχόταν με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, πάντοτε ιδρωμένος, με την ένταση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. Μου έδινε την ανακοίνωση και περίμενε πάντοτε να τη διαβάσω και να του πω τη γνώμη μου για το περιεχόμενο της. Δεν ήταν σπουδαγμένα τα παιδιά που πολλές φορές την έγραφαν, γιατί τα γεγονότα ήταν σημαντικά και έπρεπε να προλάβουν. Για αυτό και ο Ιγνάτης συνήθιζε να κλείνει την επίσκεψη λέγοντας «αν έχουμε καμιά χοντραμάρα διόρθωσε τη, όμως αυτό που λέμε να μην πειραχτεί».
Περίμενε πάντοτε χωρίς να ενοχλεί. Η παρουσία του ήταν διακριτική. Οταν είχε και πολύ κόσμο, έμενε και εκτός γραφείου και έπιανε συζήτηση με τους συντάκτες του ΠΑΟΚτσήδικου ρεπορτάζ. Υστερα περνούσε να με καληνυχτίσει, εκτός εάν υπήρχε κάποιο σπουδαίο γεγονός που αφορούσε τον ΠΑΟΚ, όπως επί παραδείγματι μια μεγάλη μεταγραφή. Ξενύχτησα πολλές φορές με την παρέα του και με τα παιδά από τη «Θύρα 4» που τον συνόδευαν και προφανώς τον κουβαλούσαν με τα μηχανάκια τους στις επισκέψεις του. Η συντροφιά με τον Ιγνάτη καθαρά ΠΑΟΚτσήδικη στα καλά και τα άσχημα, θα μπορούσα να πω ότι κράτησε δεκαετίες ολόκληρες. Τι να πρωτοθυμηθώ; Η τελευταία εικόνα που έρχεται μπροστά μου, είναι όταν ήρθε μαζί με τον Μάκη, τον Ζοζέ και όλη την κομπανία και μου ζήτησαν να τους βοηθήσω να χαλάσουν την μεταγραφή του Τουρσουνίδη στον Παναθηναϊκό. Ηταν πολλοί και δεν χωρούσαν στο γραφείο.
Ο Ιγνάτης όμως βρήκε τη λύση και απευθυνόμενος σε όλους είπε: «Θα καθίσουμε κάτω στο πάτωμα, για να χωρέσουμε όλοι». Ο «επίμονος ταχυδρόμος» μου έφυγε. Η συντροφιά του στα ΠΑΟΚτσήδικα ξενύχτια μου, θα αποτελεί μια ανάμνηση αλλά και μία υπενθύμιση πυρακτωμένη, ότι κάποιοι «άγνωστοι στρατιώτες» της ΠΑΟΚτσήδικης ιδέας, που ήταν εκείνοι που έγραψαν ιστορία με οπαδικούς θρύλους (Θύρα 4 – καμίνι της Τούμπας) δεν θα πρέπει να λησμονηθούν ποτέ. Εμείς οι παλιοί, έχουμε ιερή υποχρέωση σεβόμενοι την μνήμη τους και την προσφορά τους, να τους ξαναφέρνουμε με την πρώτη ευκαιρία στο προσκήνιο, ώστε και οι νέες γεννιές των ΠΑΟΚτσήδων να μάθουν ποιοι ήταν εκείνοι που μπήκαν μπροστά και ξεκίνησαν την μεγάλη επανάσταση του 70΄ κόντρα στο κατεστημένο.
Μια επανάσταση για την οποία είναι υπερήφανοι και συχνά την επικαλούνται οι νεότεροι, χωρίς όμως να γνωρίζουν και ποιοι πρωτοστάτησαν σε αυτήν. Προσευχόμενος για την ανάπαυση της ψυχής του δικού μου Ιγνάτη, δίνω τα ειλικρινή συλλυπητήρια μου στους δικούς του και ιδιαίτερα στην κορούλα του, που είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσει τον δικό του «επίμονο ταχυδρόμο» στην «αλληλογραφία» του με τον αγαπημένο του ΠΑΟΚ. Καλό ταξίδι φίλε...