Ολυμπιακοί Αγώνες στο Ρίο της Βραζιλίας, Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκυο της Ιαπωνίας, Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι σε έναν μήνα.
Ο Χρήστος Λιάκος, Έλληνας διαιτητής πάλης θα είναι για τρίτη φορά στη μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού, μια τεράστια τιμή για τον ίδιο και φυσικά για την Ελλάδα. Ο καταξιωμένος και υψηλού επιπέδου Έλληνας διαιτητής πάλης μίλησε στο metosport.gr εκφράζοντας την περηφάνια αλλά και τη χαρά του. Τρεις φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες ως διαιτητής; Δεν το ζουν όλοι κάτι τέτοιο.
Ένα γυμναστήριο στο Περιστέρι, παιδάκι ακόμη ο Χρήστος Λιάκος, ήταν η αφορμή να ασχοληθεί και να αγαπήσει την πάλη. Πρώτα ως αθλητής και τα τελευταία 25 χρόνια ως διαιτητής.
Με μια βαλίτσα στο χέρι συνεχώς ταξιδεύει και διαιτητεύει για το άθλημα που αγαπάει και υπηρετεί όπως λέει στο metrosport.gr ενώ δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον της Ελληνικής Πάλης στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Εννοείται πως ζητήσαμε και συμβουλή από τον Χρήστο Λιάκο για την πάλη. Αν δεν ζητήσεις από έναν έμπειρο άνθρωπο της πάλης, πρώην αθλητή και νυν διαιτητή, από ποιον θα τη ζητήσεις;
«Χρειάζονται θυσίες, αλλά αγαπάω την πάλη»
- Τι σημαίνει για εσένα η παρουσία σου στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι;
«Είναι μεγάλη χαρά, είναι μεγάλη τιμή και περηφάνια που θα είμαι για τρίτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Είναι μεγάλη η χαρά για να συμμετέχεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στη μεγάλη γιορτή του αθλητισμού που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια».
- Πώς φτάνει ένας διαιτητής πάλης για τρίτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες; Φαντάζομαι ότι χρειάζονται και κάποιες θυσίες, αλλά και να είσαι συνεχώς σε υψηλό επίπεδο...
«Βέβαια, υπάρχουν θυσίες πολλές. Πρώτα από όλα συμμετέχεις σε αγώνες, είτε σε εθνικά πρωταθλήματα, γυρνώντας όλη την Ελλάδα, όπου έχει πρωταθλήματα, Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Κρήτη, σε όλη την Ελλάδα.
Μετά
στο εξωτερικό, παγκόσμια και πανευρωπαϊκά
πρωταθλήματα. Όλα αυτά απαιτούν πολλές
ημέρες από τη ζωή σου, από την οικογένεια
σου, από τη δουλειά σου. Οπότε
όλα αυτά είναι, θα έλεγα, θυσίες. Αλλά
για ένα άθλημα το οποίο αγαπάμε και το
υπηρετούμε δεν λέγεται θυσία, είναι
ευχαρίστηση».
Η πρώτη επαφή με την πάλη και η συμβουλή
του στα νέα παιδιά
- Η σχέση σου με την πάλη πότε ξεκίνησε;
«Από μικρό παιδί, από 10 χρονών παιδάκι. Έχω περάσει πρωταθλητής από διάφορες ηλικίες και κατηγορίες. Παμπαίδων, παίδων, εφήβων, μετά πέρασα ως προπονητής ένα διάστημα και τα τελευταία 25 χρόνια είμαι διαιτητής».
- Γιατί την πάλη σαν άθλημα;
«Η πάλη με κέρδισε γιατί περνώντας έξω από ένα γυμναστήριο στο Περιστέρι, στο οποίο έμενα, μπήκα από περιέργεια σαν παιδί στο γυμναστήριο. Με βλέπει ο τότε προπονητής , ο κύριος Δημήτρης Κολιτσόπουλος και με κέρδισε η παρουσία του, η ομιλία του. Μου έδωσε να καταλάβω το άθλημα της πάλης και να το νιώσω μέσα μου. Με την αγάπη του και με την προπονητική του».
- Ταιριάζει η πάλη στον Έλληνα; Είναι από τα αθλήματα που θα μπορούσε να ασχοληθεί αν και δεν είναι τόσο διαδεδομένο όπως άλλα
«Νομίζω πως ναι, ταιριάζει. Είναι στο DNA του Έλληνα. Αλλά θέλει και προσοχή. Θέλει και να σκύψει η Πολιτεία πάνω από την πάλη γιατί φέρνει και διακρίσεις. Μην το ξεχνάμε αυτό, τα τελευταία χρόνια φέρνει πολλές διακρίσεις».
- Με την εμπειρία που έχεις θα σύστηνες σε ένα γονιό, σε ένα νέο παιδί να ασχοληθεί με την πάλη; Και γιατί να ασχοληθεί...
«Ανεπιφύλακτα να ασχοληθεί με την πάλη για να κερδίσει ένα υγιές πνεύμα, ένα υγιές σώμα. Γιατί η πάλη μπορεί να σου χρειαστεί και σε μια δύσκολη στιγμή στη ζωή σου, σε μια αυτοάμυνα.
Αλλά
και το πνεύμα φτιάχνει τον αθλητή μέσα
από τον Ολυμπισμό. Μέσα από την ιδέα του
Ολυμπισμού φτιάχνεις και προσωπικότητες.
Και πρώτα από όλα η ευγενής άμιλλα. Μην
ξεχνάμε πως έχουμε πολλές προσωπικότητες
στην πάλη που έχουν ασχοληθεί από
διάφορα, μέσω της Ομοσπονδίας. Οπότε,
ναι, θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα».
«Είμαι αισιόδοξος, μπορούμε μετάλλια
στο Παρίσι»
- Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον του αθλήματος;
«Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι μπορούμε να τα πάμε καλά και στο Παρίσι, να πάρουμε μετάλλια. Πιστεύω ότι θα πάμε καλά».
- Υπάρχει κάποια στιγμή ως διαιτητής που δεν θα την ξεχάσει ποτέ;
«Η πάλη είναι αγώνας ζωής. Και όπως είναι η ζωή ένας διαρκής αγώνας και ποτέ δεν σταματάει θυμάμαι ένα περιστατικό που μου έτυχε σε αγώνα το εξωτερικό. Σε Πανευρωπαϊκό, σε αγώνα γυναικών. Στα τελευταία δευτερόλεπτα, χωρίς να σφυρίξω, κερδίζει η μια αθλήτρια και νιώθει ότι έχει τελειώσει το ματς. Έχεις όμως χρόνο και ενώ έχει τη νίκη στα χέρια της παρατάει την αντίπαλό της και πανηγυρίζει. Κάνει όμως αντεπίθεση η ηττημένη μέχρι εκείνη τη στιγμή και της παίρνει δυο πόντους και την κερδίζει. Αυτό δείχνει ότι ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάμε. Μάλιστα αυτή η φάση είχε γίνει και viral στο YouTube, αν ψάξει κάποιος μπορεί να το βρει.
Πως
άλλαξε χέρια η νίκη στο τελευταίο
δευτερόλεπτο από έναν πανηγυρισμό.
Αυτός ο αγώνας μου έκανε τρομερή εντύπωση,
ήμουν εγώ διαιτητής στον συγκεκριμένο
αγώνα, πριν από 4-5 χρόνια. Παράτησε η
μια παλαιστής την αντίπαλο για να
πανηγυρίσει αλλά γυρνάει η αθλήτρια
που ήταν κάτω και της παίρνει δυο πόντους
και αλλάζει ο νικητής. Τρομερό συμβάν».
«Βοηθάει στην αντίληψη που έχεις,
λειτουργείς καλύτερα»
-Πόσο βοηθάει κάποιον που αθλητής γίνεται μετά διαιτητής;
«Τον βοηθάει πάρα πολύ έτσι ώστε να έχει την αντίληψη του αντικειμένου που κάνει σαν διαιτητής, στην προκειμένη περίπτωση στην πάλη. Θα έλεγα πως είναι ένα αβαντάζ. Δηλαδή αν ένας διαιτητής προέρχεται από την πάλη, έχει παλέψει, έχει νιώσει τον παλαιστή νομίζω ότι λειτουργεί καλύτερα. Έχει την αντίληψη, καταλαβαίνει πως μπορεί να συμπεριφερθεί ένας αθλητής την ώρα του αγώνα».
- Οι εμπειρίες που αποκόμισες από τις δυο προηγούμενες παρουσίες σου στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
«Οι εμπειρίες είναι τεράστιες. Η πρώτη ήταν η Ολυμπιάδα στο Ρίο και μετά η Ολυμπιάδα στο Τόκυο για αυτό έχω και την εμπιστοσύνη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πάλης και της Παγκόσμιας Επιτροπής Διαιτησίας».
- Οι επόμενοι στόχοι του Χρήστου Λιάκου;
«Δεν σταματάει ποτέ. Συνεχίζει ο Χρήστος Λιάκος, δεν σταματάει ποτέ. Συνεχίζει στη διαιτησία ενεργά για να προσφέρει τα καλύτερά του για την Ελληνική διαιτησία, για την Ελληνική πάλη. Σε παγκόσμιο επίπεδο».
Κλείνοντας τη συζήτηση, ο Χρήστος Λιάκος θέλησε να ευχαριστήσει μέσω του metrosport.gr την οικογένειά του που στέκεται δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια. «Θα ήθελα να ευχαριστήσω πρώτα από όλα την οικογένειά μου που μου συμπαραστέκεται. Τη γυναίκα μου και τα δυο μου τα παιδιά. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Παγκόσμια Ομοσπονδία Πάλης και την Παγκόσμια Επιτροπή Πάλης και τον πρόεδρό της».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube