Δεν ήταν καλός ο ΠΑΟΚ στη Δανία, δεν στάθηκε στο ύψος του απέναντι σε μια σαφώς κατώτερη ομάδα, δεν δικαιούταν το θετικό αποτέλεσμα και τελικά δεν το πήρε, πληρώνοντας μία από τις λίγες στιγμές ολιγωρίας στην άμυνά του, αλλά και τη χτυπητή αδυναμία του να δημιουργήσει φάσεις και καλές ευκαιρίες. Χωρίς ανάπτυξη, χωρίς δημιουργία, χωρίς απειλή της αντίπαλης εστίας, ο χθεσινός ΠΑΟΚ έδειχνε ότι δεν θα έβρισκε τρόπο να σκοράρει ακόμη και σε τρία 90λεπτα.
Η πρόκριση, φυσικά, είναι ανοιχτή και ένας καλός ΠΑΟΚ μπορεί να την πάρει στη ρεβάνς της Τούμπας. Όμως, πρέπει σίγουρα παίκτες και Λουτσέσκου να ασχοληθούν ώστε να βελτιώσουν τη δημιουργία φάσεων, γιατί γκολ σαν του Κούρτιτς και του Μιτρίτσα με την ΑΕΚ δεν μπαίνουν κάθε μέρα, ούτε γίνεται να σκοράρει ο Κρέσπο κάθε μέρα, όπως έγινε με τον Ατρόμητο.
Eνα καλό σουτ του Ζίβκοβιτς που απέκρουσε ο τερματοφύλακας της Μίντιλαντ και μια κεφαλιά του Τσιγγάρα που έστειλε την μπάλα άουτ ήταν οι μοναδικές φάσεις που δημιούργησε ο ΠΑΟΚ σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Πολύ λίγο για να προηγηθεί, ελάχιστο για να υποστηρίξει την προοπτική μιας νίκης που ίσως εξασφάλιζε την πρόκριση από χθες.
Σα να μην έφτανε η επιθετική ανεπάρκεια, ήρθε και μια από τις συνηθισμένες φέτος στιγμές αδράνειας, για να βρεθεί ξαφνικά και από το πουθενά πίσω στο σκορ. Ο Σίντκλει άφησε από την πλευρά του τεράστια τρύπα, η μπάλα σε μια από τις λίγες καλές επιθέσεις της Μίντιλαντ πήγε στον παίκτη του, ο οποίος βρέθηκε μόνος απέναντι στον Πασχαλάκη και τον πλάσαρε με την ησυχία του, “γράφοντας” το 1-0.
Αιτία του κακού το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ έβγαλε τα πρώτα 45 λεπτά παίζοντας με εννιά παίκτες. Ο Σβαμπ και ο Αουγκούστο δεν ήταν εκεί. Ήταν ανύπαρκτοι. Οπότε πήγε η μπάλα στα πόδια τους δεν δημιούργησαν τίποτε. Το μόνο που έκαναν ήταν... άγαρμπα φάουλ υπέρ της Μίντιλαντ. Ετσι, με δύο κομβικούς χαφ να απουσιάζουν ουσιαστικά και με τον Τσιγγάρα να είναι οπισθοχωρημένος, οι μόνοι που προσπάθησαν κάτι να δημιουργήσουn ήταν ο Ζίβκοβιτς, ο Μιτρίτσα και ο Ακπομ που πάλευε εκτός μεγάλης περιοχής, αλλά που ούτε μια φορά αξιώθηκε να κοιτάξει φάτσα την αντίπαλη εστία, πόσο μάλλον να προσπαθήσει να σκοράρει.
Ήταν ολοφάνερο ότι έπρεπε να αλλάξουν πολλά και όντως το προσπάθησε ο Λουτσέσκου, κάνοντας τον ΠΑΟΚ σταδιακά όλο και πιο επιθετικό με τις αλλαγές του στο δεύτερο ημίχρονο. Όμως, μολονότι πίεσε περισσότερο και είχε μεγαλύτερη κατοχή μπάλας από ό,τι στο πρώτο, ήταν η ομάδα που κινδύνευσε και όχι η ομάδα που απείλησε. Δεν γίνεται εύκολα πιστευτό, αλλά ο ΠΑΟΚ μέχρι τη λήξη με τόσα κερδισμένα “στημένα” και τόση πίεση για να σκοράρει, το μόνο που παρουσίασε τελικά ήταν ένα σουτ του Τσιγγάρα από καλή θέση στο οποίο κοντραρίστηκε η μπάλα από αμυνόμενο και έφυγε κόρνερ. Αντίθετα, ο Πασχαλάκης χρειάστηκε να κάνει δύο σωτήριες αποκρούσεις και προς το φινάλε ό ΠΑΟΚ στάθηκε τυχερός σε ένα πολύ ωραίο σουτ που αποκρούστηκε από το δοκάρι.
ΥΓ. Αν προσπαθήσει κανείς να ξεχωρίσει έστω έναν παίκτη του ΠΑΟΚ από το χθεσινό παιχνίδι για να πει ότι έκανε μια πολύ καλή εμφάνιση, θα δυσκολευτεί πολύ. Αυτό κάτι δείχνει. Μπορεί να μιλήσει για τον Ινγκασον και τον Κρέσπο, για τον Πασχαλάκη, για τον Λύρατζη, αλλά από χαφ και επιθετικούς τίποτε.