Βγήκα από τα ρούχα μου με τον καταλογισμό του πέναλτι υπέρ του Μπακασέτα στο ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό, αλλά τώρα χαίρομαι γιατί δόθηκε η αφορμή να ξυπνήσουν όσοι διαιτητές και... τηλεδιαιτητές κοιμούνται όρθιοι, ή δεν έχουν αίσθηση του τι ακριβώς συμβαίνει σε μια φάση, η οποία, λόγω της ανικανότητάς τους και μόνο, φτάνει στο σημείο να θεωρείται “επίμαχ用.
Δεν μιλώ, προφανώς, ως φίλαθλος του ΠΑΟΚ και, ειλικρινά το λέω, θα είχα εξοργιστεί το ίδιο, ως φίλος του ποδοσφαίρου και... της κοινής λογικής, αν αυτό το πέναλτι καταλογιζόταν υπέρ του ΠΑΟΚ. Οπως εξοργίζομαι με παρόμοιες περιπτώσεις σε αγώνες των καλύτερων ευρωπαικών Πρωταθλημάτων, ή και των διοργανώσεων της ΟΥΕΦΑ, διότι το φαινόμενο δεν είναι θλιβερό προνόμιο μόνο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Διαιτητές που δεν “νιώθουν” και έχουν υποταχθεί πλήρως στο slow motion μόσιον του video υπάρχουν παντού και πολλοί από αυτούς φορούν και το σήμα της ΦΙΦΑ στο στήθος.
Την αφορμή για να αρχίσουν να “νιώθουν” όσοι διαιτητές υστερούν σε ευφυία, αντίληψη και επίγνωση της πραγματικότητας, την έδωσε ένας Ελληνας πρώην διαιτητής και νυν τηλεκριτικός διαιτησίας, ο Αριστομένης Κουτσιαύτης (στη φωτογραφία). Τον άκουσα στο Metropolis 95.5 και όσα είπε ήταν ο... αντίλαλος όσων φώναζα στο σπίτι μου σαν τρελός όταν καταλογίστηκε το πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού: Η επαφή Τάισον-Μπακασέτα είναι ανεπαίσθητη, δεν πέφτει κάτω σαν... κεραυνοβολημένος ο Μπακασέτας εξ αιτίας αυτής της επαφής, κάνει θέατρο, πρέπει να τιμωρηθεί με κίτρινη κάρτα και, φυσικά, δεν υπάρχει κανένα πέναλτι. Πολύ απλό για όσους αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και έχουν την προσωπικότητα να πάρουν απόφαση σύμφωνα μ' αυτό που αντιλαμβάνονται.
Ο Νορβηγός Σάγκι, διαιτητής ΦΙΦΑ και πρώτης κατηγορίας ΟΥΕΦΑ, ήταν σε απόσταση τριών-τεσσάρων μέτρων και, πολύ σωστά, δεν υπέδειξε το πέναλτι. Ο συμπατριώτης του VARίστας, όμως, ο Τομ-Χάραλντ Χάγκεν, τον έβαλε στο λούκι, στέλνοντάς τον στην οθόνη. Κι έτσι, έχασαν και οι δύο την ευκαιρία να δοξαστούν για την αντίληψη και την ευθυκρισία τους. Είδαν το video σε slow motion, είδαν ότι (φαίνεται να) υπάρχει επαφή και αφού (φαίνεται να) υπάρχει επαφή... δίνουμε πέναλτι, δεν έχει να μας πει τίποτε κανένας και έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο...
Το πρόβλημα με το ποδόσφαιρο, γενικώς, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι, όπως γράφει και ο φίλος μου ο Αλέξης ο Σπυρόπουλος, ότι “το video από υποβοήθημα, έγινε ο de facto διαιτητής”. Ο κανόνας για όσους διαιτητές δεν διαθέτουν προσωπικότητα, είναι απλός: Ο,τι φαίνεται για πέναλτι στην οθόνη, δίνεται πέναλτι και τέλος! Κι άντε τώρα εσύ να αποφανθείς αν αυτό βοηθάει το ποδόσφαιρο. Εγώ λέω πως όχι. Αλλά μήπως είναι προτιμότερα τα... τηλεοπτικά πέναλτι από το αλαλούμ που είχαμε χωρίς το VAR με τους αμυνόμενους να σπρώχνουν, να τραβάνε φανέλες, να πατάνε, να κλωτσάνε, να γρονθοκοπούν και στις εννιά από τις δέκα περιπτώσεις να μην παίρνουν χαμπάρι οι διαιτητές; Δύσκολη η απάντηση.
Γι' αυτό λέω, αγαπητοί, ότι επειδή το VAR είναι πλέον ο ουσιαστικός διαιτητής σε κάθε αγώνα, το κομβικό είναι ο χειριστής του VAR να έχει αντίληψη για να μπορεί να εκτιμά σωστά αυτό που βλέπει και να μην παρασέρνει σε λανθασμένες αποφάσεις και τον διαιτητή. Ο οποίος διαιτητής πρέπει να διαθέτει, εκτός από αντίληψη, και προσωπικότητα, ώστε να μην παρασύρεται από τον VARίστα όταν πάει και ο ίδιος να δει μια φάση στην οθόνη.
Επίσης, ο Μένιος Κουτσιαύτης “είδε” αυτό που δεν “είδαν” οι δύο Νορβηγοί. “Ενιωσε” το στοιχείο που αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Μπακασέτας έκανε θέατρο. Δηλαδή ότι πέφτει στην αντίθετη πλευρά από αυτήν που έπρεπε να πέσει αν η πτώση σου οφειλόταν στην επαφή με τον Τάισον. Τους νόμους της φυσικής δεν μπορεί να τους νικήσει κανείς. Και ο Μπακασέτας, αντί να πέσει μπροστά, πέφτει... όπως τον βολεύει εκείνη τη στιγμή, αφού, με τη μεγάλη εμπειρία του, προλαβαίνει σε κλάσματα δευτερολέπτου να σκεφτεί ότι έχει την ευκαιρία να κερδίσει ένα πέναλτι από το πουθενά και όντας με την πλάτη γυρισμένη σε μεγάλη απόσταση από την εστία του Κοτάρσκι... Ακριβώς το ίδιο φώναζα μόνος μου όση ώρα ο Σάγκι έβλεπε τη φάση στην οθόνη και ακριβώς για τον ίδιο λόγο τον μούτζωσα όταν, τελικά, έφαγε την πατάτα που του σέρβιρε ο VARίστας.
Κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό, που είπε ο Κουτσιαύτης: “Το πρωτόκολλο λέει σ' αυτές τις περιπτώσεις ότι η φάση πρέπει να εξετάζεται όχι σε αργή κίνηση, αλλά σε κανονική ταχύτητα”. Και, προφανώς, αυτό είναι το πιο λογικό. Ναι, να δει ο διαιτητής και να ξαναδεί όσες φορές θέλει μια φάση, αλλά να έχει τη δυνατότητα να αξιολογήσει σωστά τη δύναμη της επαφής και το αν ο επιτιθέμενος πέφτει κάτω εξ αιτίας αυτής της επαφής. Με slow motion και stop carre δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Ακούει κανείς;