Ο Μάριος Κανέλλης Χατζηκυριάκος μίλησε στο Metropolis 95,5 FM και την εκπομπή «Τρίτο Ημίχρονο» για τη wild card που πήρε για συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο στο Πινγκ-Πονγκ, την προσωπική του πορεία και το πώς αντιμετωπίζει την αναπηρία του.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για την αναπηρία του και ότι οι γιατροί είχαν πει πως δεν θα περπατήσει:
«Δεν μπορώ να λέω ότι είμαι παράδειγμα. Υπήρχαν γιατροί που έλεγαν στους γονείς μου ότι δεν θα περπατήσω. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Δεν μιλάμε για παιδιά ΑΜΕΑ και αρτιμελή παιδιά. Ο καθένας πρέπει να έχει ένα σκεπτικό, με όσα έχει, να προχωρήσει τη ζωή του και να καταφέρει τους στόχους που θέτει».
Για το ότι η ζωή του άλλαξε σε ένα παιδικό πάρτι στα 11 χρόνια του:
«Η αναπηρία που έχω είναι εφόρου ζωής. Μέσω του αθλήματος κατάφερα να βελτιώσω την κίνησή μου και να κάνω τα πάντα χωρίς κανένα πρόβλημα. Μέχρι τότε δεν αθλούμουν. Έτυχε να πάω σε παιδικό πάρτι που είχε τραπέζι εκεί. Πήγα, δοκίμασα στο Πινγκ Πονγκ και όλα άρχισαν κάπως έτσι».
Για την Επιτραπέζια αντισφαίριση και πως τον βοήθησε:
«Η επιτραπέζια αντισφαίριση είναι άθλημα που θέλει αντανακλαστικά, συγκέντρωση, δύναμη, είναι άθλημα σώματος και μυαλού. Παίζει ρόλο η ψυχολογία. Δεν μ’ έκανε να περπατήσω. Περπάτησα από 3 χρονών. Έπαιζα και μπάλα μικρός με όλα τα παιδιά. Είχα βοηθήματα με νάρθηκες. Με τη δουλειά στο άθλημα με βοήθησε να βγάλω τους νάρθηκες και να μην κάνω φυσιοθεραπείες».
Για το αν μικρότερος είχε αποδοχή από άλλα παιδιά ή όχι:
«Πάντα υπήρχαν παιδιά που τους φαινόταν περίεργο. Σε μικρή ηλικία μπορεί τα παιδιά να εκφράζουν την απορία τους με άκομψο τρόπο. Οφείλεται στο διαφορετικό που βλέπει σε μια χώρα που δυστυχώς δεν προβάλλονται πολύ οι ΑΜΕΑ. Ένα παιδί πρέπει να ρωτάει όταν βλέπει έναν άνθρωπο ΑΜΕΑ. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί. Δε μιλάμε για ειδικές ανάγκες ή ειδικές ικανότητες. Η λέξη αναπηρία είναι ταμπού στην Ελλάδα. Αυτοί οι όροι είναι λανθασμένοι. Ειδικές ανάγκες όλοι έχουμε. Αποδέχομαι τον όρο αναπηρία. Αυτός είναι. Ούτε ειδικές ανάγκες, ούτε ειδικές ικανότητες».
Για τη στήριξη της οικογένειας:
«Μπορεί να υπάρχει και πρέπει η επιμονή, η πίστη για τη ζωή, αλλά και οι γονείς μου μ’ έχουν στηρίξει στο μέγιστο, όπως επίσης ο προπονητής μου και η Ομοσπονδία. Δεν έχω κάνει τίποτα μόνος. Υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν θυσίες για να είμαι εκεί που είμαι».
Για τα παιδιά που εγκαταλείπουν την προσπάθεια:
«Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι ΑΜΕΑ ή αρτιμελής. Κυρίως για τα ΑΜΕΑ παιδιά πρέπει να βγουν και να πάρουν τις ευκαιρίες. Να μη ντρέπονται να αθληθούν ή οτιδήποτε άλλο. Θέλω να δω κι άλλους ΑΜΕΑ να κάνουν πράγματα όπως εγώ».
Για το πρότυπό του:
«Μου αρέσει πως δουλεύει ο Τζόκοβιτς. Από το Πινγκ Πονγκ; Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο. Έχουμε κορυφαίους όπως τον Κρεάνγκα και τον Γκιώνη στην Ελλάδα».
Για τους στόχους του στους Παραολυμπιακούς:
«Στόχος είναι να κάνω το καλύτερο δυνατό και αν μπορώ να φέρω κάποιο μετάλλιο. Κάποιους αντιπάλους τους έχω αντιμετωπίσει, κάποιους τους έχω κερδίσει. Είμαι στο νούμερο 3 στην κατάταξη στον κόσμο στο U23 και στο νούμερο 20 στον κόσμο στους Άνδρες».