Συναισθανόμενοι μεν, όσους απογειώθηκαν μετά τη νίκη (και την εικόνα βεβαίως, βεβαίως) του ΠΑΟΚ κόντρα στον ΠΑΣ αρνούμεθα, να τους ακολουθήσουμε στην… πτήση τους, δε. Θεωρούμε κι εμείς πως στο Περιστέρι, ίσως είδαμε σκηνές από το έργο του Πάμπλο Γκαρσία… Προσεχώς! Αυτό από τη μία. Από την άλλη; Δεν εξάγουμε κιόλας δεδομένα συμπεράσματα για το τι μέλλει γενέσθαι.
Για το τι γίνεται; Ναι, εξάγουμε δεδομένο συμπέρασμα. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε καλή μπάλα. Ανασταλτικά λειτούργησε καλά. Νίκησε έναν δύσκολο αντίπαλο σε ένα δύσκολο γήπεδο. Λέμε: Δύσκολο γήπεδο καθώς οι πρόσφατες αναμνήσεις από τον αγώνα κόντρα στον Ατρόμητο ήταν μαχαιριές. Κι η ριμάδα η ψυχολογία παίζει κι αυτή μπάλα!
Ως εκ τούτου να συμφωνήσουμε πως ο αγώνας με τον ΠΑΣ θα μπορούσε, να καταστεί διάδρομος απογείωσης του «δικέφαλου». Όχι πάντως, αεροδιάδρομος πτήσης του. Ναι, θα μπορούσε, αυτός ο αγώνας να αποτελέσει καλό οιωνό. Θα μπορούσε, να εκληφθεί μάλιστα, ως μία θεμελιακή βάση οικοδόμησης της νέας ομάδας του ΠΑΟΚ.
Κι επιτρέψτε μας, να επιμείνουμε πως μετά τη σημαντική νίκη και τους τρεις πολύτιμους βαθμούς εξέχουσα διαπίστωση είναι η εύρυθμη ανασταλτική λειτουργία του ΠΑΟΚ. Με κύριο χαρακτηριστικό της την έλλειψη ατομικών λαθών. Αυτά τα λάθη καθίσταντο ευκαιρίες – βλέπετε – για γκολ των αντιπάλων του. Το παθητικό του ΠΑΟΚ είναι πλημμυρισμένο εφέτος με γκολ από ατομικά λάθη παικτών του.
Διορθώνοντας, το ταχύτερο δυνατόν, ο Πάμπλο Γκαρσία αυτήν την απαράδεκτη (αγωνιστική) κατάσταση με τα τόσα ατομικά λάθη… Θα διανύσει τη μισή απόσταση μέχρι την οικοδόμηση της νέας ομάδας του ΠΑΟΚ. Αν και πιστεύουμε πως δεν είναι θέμα μόνον προπονητή. Είναι θέμα κυρίως, παικτών.
Ακούμε με προσοχή όσους αναλύουν ρόλους παικτών και συστήματος ομάδας του ΠΑΟΚ. Μήτε διαφωνούμε, μήτε συμφωνούμε. Ακούμε πάντως. Τα ατομικά λάθη είναι καθαρά θέμα ατομικής ευθύνης. Είτε αριστερά παίξει ο Αντελίνο Βιεϊρίνια (αναφέρουμε ως παράδειγμα τον εμβληματικό «κάπτεν») είτε δεξιά… Είτε με τρεις φορ, είτε με έναν στην κορυφή παίξει ο ΠΑΟΚ… Η ευθύνη για ατομικά κι ομαδικά επιπόλαια λάθη δεν είναι τού προπονητή.
Ο προπονητής οφείλει φυσικά, να βρεθεί τις αιτίες του πλήθους των λαθών. Να σπάσει το κεφάλι του για λύση. Να τις μελετήσει. Να τις αναλύσεις. Να τις συζητήσει. Και να τις εξαφανίσει…
Ο ΠΑΟΚ στο Περιστέρι, κόντρα στον ΠΑΣ, χρεώθηκε με έναν αριθμό λαθών από τους μικρότερους στο τρέχον Πρωτάθλημα. Δίχως η απόδοση ισχύος του να αγγίξει μάξιμουμ επιδόσεις. Έπαιξε καλή μπάλα. Και λειτούργησε ανασταλτικά καλά. Τόσο απλά!
Μετά από μία σειρά αγώνων με πολλές ανορθογραφίες κι ανισορροπίες αγωνιστικές εμφανίστηκε ο ΠΑΟΚ – σε ένα δύσκολο τεστ – δίχως αυτές. Έτσι έφθασε σε μία άνετη εκτός έδρας νίκη. Αυτό είναι το καλό για τον ΠΑΟΚ. Το καλύτερο είναι ο άνεμος αισιοδοξίας που έπνευσε από τη νίκη (και την εικόνα…) αυτή. Και το κάλλιστο για τον ΠΑΟΚ είναι η στήριξη εαυτών κι αλλήλων στην ομάδα του.
Ο Χρήστος Τζόλης ήταν και πάλι, ουσιώδης. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος του wonder boy του ΠΑΟΚ κι ουχί η εντύπωση. Η ουσία μένει άσβεστη. Η εντύπωση σβήνει. Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς σκόραρε πάλι. Το γκολ για τον φορ είναι τόνωση ψυχής, πνεύματος και σώματος. Κι ο Αμρ Ουάρντα έδειξε πως βρήκε τον ορθό δρόμο για την επιστροφή του στην εθνική Αιγύπτου.
Υπάρχει όμως, ατομικά κι ομαδικά δρόμος μακρύς. Είναι και δύσκολος. Φαίνεται πως κατευθύνεται σε αυτόν ο ΠΑΟΚ. Για να επιμείνουμε εμείς: Για να γυρίσει ο ήλιος στην Τούμπα θέλει δουλειά πολλή. Κατά πως φαίνεται πάντως, καταβάλλεται προσπάθεια γι αυτήν την δουλειά…
Χαμηλά λοιπόν, την …μπάλα!