Τα ακραία
γεγονότα στα σχολεία δεν προκαλούνται
ως στιγμιαίο σύμπτωμα ρήξης µε τον
ισχύοντα κώδικα συμπεριφοράς ή ως
εφήμερη και βιαστική παραβίαση των
επίσημων κανόνων του υπουργείου Παιδείας.
Ανάβουν και φουντώνουν επειδή προηγουμένως
πολλά μικρά γεγονότα δεν αξιολογήθηκαν
και δεν αντιπαλεύτηκαν, όταν και όπως
έπρεπε, απ’ όλους τους εμπλεκόμενους
φορείς. Ακόμη περισσότερο, τα περιστατικά
σχολικής βίας αντιμετωπίζονται επιπόλαια,
περιστασιακά, πρόσκαιρα και κυρίως με
υστερία.
Ειδικότερα,
όταν αναπαράγονται από τα ΜΜΕ συνοδευόμενα
από αποκαλυπτικά ερασιτεχνικά
βίντεο-ντοκουμέντα μέσω κινητών
τηλεφώνων. Το κακό είναι ότι ξεχνιούνται
γρήγορα και το χειρότερο ότι συνήθως
κουκουλώνονται με την καθησυχαστική
επωδό «ευτυχώς, είναι λίγα». Λες και η
παραστατικότητα των αριθμών αρκεί για
να ερμηνεύσει τις αποκλίνουσες
συμπεριφορές, που δεν είναι λίγες, αν
δεν είναι καθημερινές στα σχολεία της
επικράτειας. Μόνο που ελάχιστες έρχονται
στο φως της δημοσιότητας. Με την αιτιολογία
ή την υπερασπιστική γραμμή των μαθητών
που εμπλέκονται σε αυτά τα εκφοβιστικά
περιστατικά, να συμπυκνώνεται στη φράση
«Ελα, ρε συ, μια πλάκα κάναμε».
Πράγματι,
έχει τρελή «πλάκα» η ανάμειξη στο
«αστείο» περιπολικών, κρατητηρίων,
δικαστηρίων, ασθενοφόρων, χειρουργείων,
αν όχι νεκροταφείων. Είναι ξεκαρδιστικά
«κωμικό» να κουβαλάει μια μειοψηφία
μαθητών στις τσάντες της ως «σχολικά
είδη» μαχαίρια, σουγιάδες, κροτίδες,
σιδερογροθιές. Με τέτοια εγκληματικά
εργαλεία η «συνήθης» εκδήλωση bullying
αναβαθμίζεται σε ωμή, καθαρή βία.
Τη μαρτυρούν
μελαγχολικά τα περιστατικά που μετατρέπουν
την «πλάκα» σε τραγική, κυριολεκτικά,
ταφόπλακα. Με αποκορύφωμα την πένθιμη
κατάληξη του 14χρονου Μάκη. Ενός μαθητή
που φέτος στα μέσα Μαΐου αυτοκτόνησε
με τη ζώνη του στο σπίτι του στα Σεπόλια
επειδή βίωνε έναν καθημερινό εφιάλτη
από συγκεκριμένα άτομα του σχολείου
του. Ή όπως του 15χρονου από την Αργυρούπολη
που τον Ιούλιο του 2018, αφότου επέστρεψε
ξημερώματα Κυριακής σπίτι, απαγχονίστηκε
στο μπαλκόνι του. Στο σημείωμα που άφησε
κατονόμαζε έξι συμμαθητές του που τον
στοχοποίησαν και κατέστρεψαν τη σύντομη,
δυστυχώς, ζωή του.
Χώρια οι ξυλοδαρμοί, τα μαχαιρώματα, τα χαρακώματα. Οπως του 17χρονου που στις αρχές του έτους δέχτηκε ομαδικό ξυλοδαρμό από συμμαθητές στην αυλή του σχολείου τους στο 1ο ΓΕΛ Βύρωνα και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο σε τραγική κατάσταση. Του 14χρονου μαθητή στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης που μαχαιρώθηκε στη δεξιά ωμοπλάτη και μετά την αιματηρή επίθεση έχει χειρουργηθεί τέσσερις φορές. Του 15χρονου σε σχολείο της Αμαλιάδας καθώς και του 14χρονου στην Καλλιθέα που χαρακώθηκαν με ένα κλειδί στο πρόσωπο από συμμαθητές τους. Τα άγρια εκδικητικά μαχαιρώματα μεταξύ μαθητών σε συγκρουσιακά «ραντεβού» σχολείων στην Πάτρα, στο Αγρίνιο, στου Ζωγράφου, στα οποία από τύχη δεν θρηνήσαμε νεκρούς.
Πηγή: protothema.gr