Ηταν...πολύ εύκολο το ταμείο (και) του Σαββάτου. Μετά απ' τα απανωτά σε Ισπανία και Conference League, ήρθε κι αυτό στον τελικό. Ολα κριθηκαν σε 2 φάσεις. Απαξ και δεν σκόραρε η Ιντερ σε εκείνες τις φοβερές ευκαιρίες, ήταν αναμενομενο να πληρωθώ. “Κατάκτηση Σίτι-Νο goal-under 3,5”. Μια χαρά. Αν ερχοταν και 2-0, τότε θα ήταν...λουκουμάκι (και αυτός) ο τελικός.
Το δέχομαι όμως, όλα έκλεισαν ιδανικά. Η Και φυσικά, η Μάντσεστερ Σίτι είναι πλέον στην κορυφή της Ευρώπης. Το αναμενόμενο έγινε δηλαδή, αυτό που περιμέναμε περίπου όλοι. Και οι μπουκ και οι πάικτες και οι απλοί θεατές. Αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο ήταν ο τρόπος. Γιατί η Σίτι δεν ήταν καλή, ήταν μέσα στο άγχος, ενώ έχασε νωρίς και τον μαέστρο της τον Ντε Μπρόιν. Παράλληλα- αύτο της το οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε- ήταν εξαιρετική η Ιντερ. Στάθηκε στο ύψος ενός τελικού η Ιταλίδα, παρότι φαινόταν ότι ήταν κατώτερη.
Αφού λοιπόν το πήρε η Σιτι, αφού πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη της και το Champions League, ξεκίνησαν οι...αιώνιοι haters την προσπάθεια αποδόμήσης της. Αν το έχανε ήταν “ευκολάκι”. Θα διαβάζαμε ξανά και ξανά περί φανέλας-πούπουλου και τα γνωστά αυτά. Τώρα που το πήρε, είχαμε την άλλη καραμέλα, αυτή των “νεόπλουτων”. Οτι “αγόρασαν” δηλαδή την επιτυχία. Κλασικά είναι αυτά, στην Ελλάδα αλλά και όχι μόνο εδώ.
Κι όμως, αν έχεις κλωτσησει τόπι έστω και λίγο, ξέρεις πόσο δύσκολο ειναι αυτό που κάνει η Σίτι (να πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο) και που εκανε και φέτος (το treble). Γιά να καταλάβετε, treble έχουν κάνει στην ιστορία μόλις οκτώ ομάδες! Και συνολικά έχουν γίνει δέκα φορές. Η Σέλτικ πρώτη το 1967, ο Αγιαξ το 1972, η PSV το 1988, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999, η Μπάρτσα το 2009 και το 2015, η Ιντερ το 2010 και η Μπάγερν το 2013 και το 2020. Η Σίτι έκανε το 10ο και ήταν η 8η. Η Ρεάλ ας πούμε, που έχει 14 Πρωταθλητριών, δεν έχει κάνει treble.
Απο εκεί και πέρα, τα νούμερα δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Μάντσεστερ Σίτι ήταν μάλλον μακράν η κορυφαία του πλανήτη (της Ευρώπης σίγουρα). Οκτώ νίκες-πέντε ισοπαλίες, η μοναδική αήττητη φέτος στο Champions League. Τα γκολ; 32-5! Η διαφορά 27 τερμάτων είναι η τρίτη καλύτερη όλων των εποχών (μετά από Μπάγερν με +35 το 2020 και τη Ρεάλ το 2014 με +31, χρονιές που φυσικά το είχαν πάρει). Εκλεισε ακριβώς 60 ματς η Σίτι με τον τελικό και κέρδισε τα 44, σκόραρε 150 γκολ (τα περισσότερα απ' όλες στις πέντε μεγάλες Λίγκες).
Και πάμε στο ζουμί: Σε αυτούς που λένε ότι “αγόρασε” την επιτυχία. Η Σίτι αγοράστηκε το 2012 από τους σεϊχηδες. Πέρασαν 11 χρόνια γιά να φτάσουν στην κορυφή. Ο Γουαρδιόλα ήρθε το 2016. Πέρασαν επτά σαιζόν γιά να το σηκώσει μαζί της. Δεν είναι...αερόστατο που φούσκωσε απότομα και θα ξεφουσκώσει. Και κυρίως; Δεν είναι η ομάδα που έχει δώσει τα περισσότερα λεφτά. Ούτε καν. Οι κατηγορίες της UEFA και της Αγγλικης Λίγκας έχουν να κάνουν κυρίως με διαφημίσεις. Περί μεταγραφών και ενδυνάμωσης της ομάδες και περί εσόδων-εξόδων, το έγκυρο transfermarkt μπορεί να ανοίξει τα μάτια σε όλους!
Απ την πρώτη σαιζόν του Γουαρδιόλα ως και χθες, η Σίτι ήταν 4η σε έξοδα και συνολικά τρίτη σε balance. Είχε δώσει 1,24 δις ευρώ σε επτά σαιζόν, ενώ η Τσέλσι έχει δώσει 1,62, η Γιούβε 1,33 και η Μπάρτσα 1,28! Γιατί η Μπάρτσα είναι “mes que un club” και η Σίτι είναι οι...νεόπλουτοι; Και οι διαφορές και με άλλες είναι μικρές. Η Γιουνάιτεντ έχει δώσει 1,17 δις, η Παρί 1,03 δις. Στο δε balance, είναι πρώτη στη...χασούρα η Γιουνάιτεντ με 903 μύρια, δεύτερη η Τσέλσι με 805 και αρκετά πίσω με -666 η Σίτι (τέταρτη πολύ κοντά με -638 η Αρσεναλ). Στις δε μεταγραφές επταετίας; Μόνο μιά ήταν η (πολύ) ακριβή της Σίτι. Ο Γκρίλις με 117,5 στην 8η θέση. Νειμαρ-Μπαμπε-Κουτίνιο-Ντεμπέλε-Φέλιξ-Εντσο Φερνάντες και Γκριεζμάν ήταν πιό ακριβοί και όχι της Σίτι (οριακά με ενα μύριο λιγότερο πήγαν οι Ρονάλντο και Αζάρ αντίστοιχα σε Γιούβε και Ρεάλ).
Αυτά φτάνουν. Αποδεικνύουν περίτρανα ότι τα λεφτά δεν φέρνουν ντε και καλά την ευτυχία και πάράλληα οτι η Σίτι είναι δικαίως εκεί στην κορυφή, με την καλύτερη μπάλα, χωρίς να είναι “νεόπλουτη”, αλλά με προοδευτική-κάθε χρονο-βελτίωση.
Γράφει ο Billaras