Είναι ή δεν είναι σχήμα οξύμωρο; Να μας πείτε…
Από τη μία βυθιζόμαστε στην άβυσσο από τον φόβο μας. Τούτο για όσα έπονται του περάσματος της μάστιγας του Κορωνοϊού. Σε οικονομικά θέματα αναφερόμαστε βεβαίως, βεβαίως. Οι χαλεποί καιροί τους οποίους διάγουμε επί του παρόντος εγκυμονούν περισσότερο χαλεπούς επί του μέλλοντος. Κι από την άλλη; Διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας επειδή θέλουμε, να πλέουμε σε πελάγη ελευθερίας για τις πασχαλιάτικες διακοπές μας στα χωριά μας. Με τον παρά μας και την κυρά μας. Μας στερούν αυτήν την ελευθερία…
Συμπέρασμα; Αφ’ ενός μεν, κλαιγόμαστε για το αύριο αλλά συνάμα… Δεν κρατιόμαστε για το σήμερα. Με λίγα λόγια: Λεφτά υπάρχουν; Δεν το γνωρίζουμε. Ως εκ τούτου ρωτούμε κι απορούμε πως γίνεται να καλπάζει πάλι, στα μέρη μας (κι ουχί μόνον) η ανεργία, να παραμένει κλειστή η αγορά, να σαρώνει η αναστολή εργασίας και την ίδια ώρα να ρέει το χρήμα. Γι’ αυτό αναζητούνται διέξοδοι στα αδιέξοδα ένεκα της απαγόρευσης κυκλοφορίας.
Εάν κι εφ’ όσον δεν είναι αυτό οξύμωρο σχήμα, τότε ποιο είναι; Πείτε μας…
Δυστυχώς για τους πολλούς δεν είναι λίγοι όσοι αρνούνται, να αντιληφθούν πως ζούμε έναν πόλεμο. Είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με έναν αόρατο εχθρό. Είμαστε μάλιστα, ακόμη άοπλοι.
Κι άραγε, όσοι ανάμεσα σε αυτούς τους ουκ ολίγους επικαλούνται την πίστη τους στην Ορθοδοξία, για να το παίζουν… αντάρτες, μετρήθηκαν; Ζυγίσθηκαν; Και βρέθηκαν βαρύτεροι όλων των άλλων σε πίστη; Τι λέτε;
Είναι δηλαδή, καλύτεροι Χριστιανοί όσοι προσέλθουν σε περίγυρους εκκλησιών τη Μεγάλη Εβδομάδα ενώ οι Λειτουργίες θα γίνΟνται κεκλεισμένων των θυρών; Κι εμείς που θα μείνουμε σπίτι και θα τις παρακολουθούμε με ευλάβεια τηλεοπτικά είμαστε χειρότεροι; Ήμαρτον…
Και δεν είναι μόνον η Μεγάλη Τεσσαρακοστή περίοδος υποχρεώσεων των πιστών. Είναι κι οι 365 ημέρες του χρόνου. Πιστός είναι κι όποιος πάει το Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση και μένει για να κοινωνήσει αρκετή ώρα μετά τα μεσάνυκτα… Πιστός είναι κι όποιος πάει στην Ανάσταση λίγη ώρα πριν το «Δεύτε λάβετε φως» και φεύγει τρέχοντας (για να μην κρυώσει η μαγειρίτσα) μετά το «Χριστός Ανέστη». Δε μετριέται η πίστη από εμάς εδώ κάτω. Από Αυτούς εκεί πάνω μετριέται!
Η πίστη είναι στην ψυχή κι η εκκλησία στο πνεύμα!
Ξέρετε κάτι; Δεν έχει ακόμη εφευρεθεί… χριστιανόμετρο! Πόσο Χριστιανός – Θεέ μας, συγχώρεσε μας – είναι ο καθένας-μία μόνον ο Θεός κι η ψυχή μας ξέρουν!
Και που είστε; Το Άγιον Φως παραμένει στα καντήλια των εκκλησιών άσβεστο κάθε χρόνο. Πόσοι εκτός από το Μεγάλο Σάββατο το παίρνουν σπίτι τους; Σβήνει πριν την Ανάσταση για χρόνο dt καθώς έρχεται πάλι, από τον Πανάγιο Τάφο. Υπάρχει και θα υπάρχει καθημερινά Άγιον Φως στις εκκλησίες. Η δε, αγιότητα του δεν εξαρτάται από την … φρεσκάδα του! Δεν υπάρχει παλιό και νέο Άγιον Φως! Μην μπερδεύεται την παράδοση με την πίστη μας. Έλεος…
Κοινός παρονομαστής όλων όσων εξελίσσονται τη περίοδο της μάστιγας του Κορωνοϊού είναι φυσικά, το Κράτος. Ποιος εκφράζει το Κράτος; Η νυν Κυβέρνηση. Αυτή οφείλει όχι απλά, να λάβει μέτρα (όπως ορθά λαμβάνει)…Όχι απλά, να τα εφαρμόσει αλλά και να τιμωρήσει παραδειγματικά (προς γνώσιν και συμμόρφωσιν που έλεγαν στα δικά μας χρόνια οι δάσκαλοι) κάθε παραβάτη του μέτρου.
Η Ορθόδοξη βαθιά πίστη μας άντεξε κάπου τετρακόσια χρόνια Τουρκοκρατίας. Δε θα αντέξει μερικούς μήνες Κορωνοϊού-κρατίας;
Be serious, που λέμε και στα χωριά μας! Όπου δε θα πάμε εφέτος για το Πάσχα. Next year, πρώτα ο Θεός!