Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που ζήσαμε και αγαπήσαμε

Βασίλης Μάστορας06 Φεβρουαρίου 2020

Με αφορμή τη συμπλήρωση 150 χρόνων ιστορίας της, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας ζήτησε από τον συγγραφέα και αρθρογράφο Musa Okwonga να γράψει ένα ποίημα για το ποδόσφαιρο και τη λατρεία του αγγλικού λαού προς αυτό. Για να είμαι ειλικρινής αγνοούσα το κείμενο. Το πληροφορήθηκα με ένα email στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο που είχε αποστολέα τον Κωνσταντίνο Μαλέλη, τον οποίο ευχαριστώ.

Το περιεχόμενο του που έχει την υπογραφή του Musa Okwonga αποτελεί ωδή στο ποδόσφαιρο που όλοι αγαπήσαμε. Το συνυπογράφω και το αναδημοσιεύω με μεγάλη μου χαρά.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

“...Μια παρέα από μπόμπιρες να περπατάει σ’ ένα πεζοδρόμιο με τον πιτσιρικά που κρατάει την μπάλα να προχωράει πάντα πρώτος, μια παρέα να παίζει μονό σε μια μικρή αλάνα ενώ έχει σκοτεινιάσει, μια παρέα να δίνει ραντεβού για την επόμενη μέρα, στο ίδιο μέρος, με τις ίδιες συνθέσεις, την ώρα που φτάνει στη διασταύρωση που πρέπει να χωριστεί γιατί κάποιος μεγαλύτερος και δήθεν σοφότερος τους έχει πει ότι το βράδυ δεν έχει παιχνίδι, έχει σπίτι και ύπνο,

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

...Τα σκισμένα παντελόνια στο σημείο του γόνατου, οι τσιρίδες της μάνας μόλις αρχίσει να χάνεται το φως, τα γήπεδα χωρίς διαγράμμιση, τα έξαλλα πανηγύρια για μια μπάλα που απλά περνάει δυο πέτρες ή δυο μπουφάν που συνεχίζουν προς τον ουρανό με μια νοητή κάθετη γραμμή που βλέπει μόνο το μυαλό του παιδιού και όποιου έχει παίξει μπάλα,

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

...Η πρώτη φορά στο γήπεδο με τον πατέρα σου, η νοητή βάφτιση πολλών καινούριων πραγμάτων, οι πρώτες εικόνες που χαράζονται στη μνήμη για πάντα, τα χρώματα, οι φωνές, τα πρόσωπα, η υποδοχή από τους διπλανούς, το να τραγουδάς ότι τραγουδάει ο μπαμπάς, η αγκαλιά στο γκολ,

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

...Ένα μοναχικό πιτσιρίκι σε μια άδεια αυλή να προσπαθεί να κάνει τσαλιμάκια με μια μπάλα, για ώρα, για ώρες, γιατί κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο χρόνος δεν κυλάει το ίδιο, το έχει πει και ο Αινστάιν,

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

Η πρώτη κλωτσιά στην κοιλιά μιας μάνας, ο ενθουσιασμός των γονιών, η γραφική, κλισέ, χαρούμενη ατάκα του μπαμπά «να δεις, θα γίνει ποδοσφαιριστής»…

Προτείνουμε
This page might use cookies if your analytics vendor requires them.