Δύο κουβέντες θα μπορούσε κανείς να απευθύνει στον «όλο οργανισμό ΠΑΟΚ», ενόψει της... τελικής - όπως διαφαίνεται - προσπάθειας που θα επιχειρηθεί, προκειμένου να γίνει προσβάσιμη η πορεία προς τους στόχους που απέμειναν μετά από την απώλεια του τίτλου. Δυστυχώς κι ενώ υπήρχε η ευκαιρία να ενισχυθεί σημαντικά η ομάδα με κάποιες κινήσεις σε θέσεις που «πονούσαν» στην κυριολεξία, κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Άγνωστο για ποιο λόγο. Δύο έτοιμες και αξιόλογες προσθήκες όπως ήταν οι περιπτωσεις Φεράρι και Χαρίση αγνοήθηκαν, με συνέπεια ο κόουτς να παιδεύεται να βρει λύσεις εκ των ενόντων, μερικές όμως από τις οποίες δεν αποδείχθηκαν επαρκείς. Προκαλώντας όπως ήταν επόμενο μια διαταραχή διαρκείας που εμπόδιζε την σταθερή βελτίωση και απόδοση της ομάδας.
Αυτό που απομένει λοιπόν για όλους τους «εμπλεκόμενους» από εδώ και πέρα είναι να συνειδητοποιήσουν σε απόλυτο βαθμό ποιο είναι το χρέος τους, ώστε να μην χαθούν οι προοπτικές που υπάρχουν για την κατάκτηση του κυπέλλου και το πλασάρισμα στις κορυφές της βαθμολογίας.
Ως εκ τούτου θεωρείται αναγκαία μια αυστηρή αυτοσυγκέντρωση, μια ειλικρινής αυτοκριτική και μία γενναία απόφαση κατάθεσης ψυχής για να σταθεροποιηθεί το τρένο πάνω στις γραμμές του και να αποφευχθούν οι περεταίρω εκτροπές. Στο σημερινό σχόλιο επέλεξα να φιλοξενήσω δύο απόψεις συναδέλφων, του Στέλλιου Γρηγοριάδη και του Δημήτρη Κανελλάκη που έχουν σχέση με την πορεία και τα προβλήματα του ΠΑΟΚ.
Παρουσιάζουν κατά την ταπεινή μου άποψη εξαιρετικό ενδιαφέρον. Γράφει λοιπόν ο Στέλιος Γρηγοριάδης για τον Χρήστο Τζόλη, που πριν ακόμη φορέσει την φανέλα του ΠΑΟΚ παρουσιάζεται ως ο μεγαλύτερος μεταγραφικός στόχος, μετακινούμενος σε όλα τα μήκη και πλάτη του ευρωπαϊκού χώρου:
«Πολλά χρόνια είχε να εμφανιστεί στον ΠΑΟΚ ένας πιτσιρικάς με τη στόφα του παικταρά. Προσωπικά, δεν θυμάμαι άλλο παίκτη να μπαίνει στην πρώτη ομάδα από τα 17 ή τα 18 και να βγάζει μάτια εκτός από τον Γιώργο Κούδα. Το έκανε και εξακολουθεί να το κάνει ο Χρήστος Τζόλης και αναρωτιέται κανείς πού μπορεί να φτάσει αυτό το παιδί αν αξιοποιήσει σε απόλυτο βαθμό το πλούσιο ταλέντο του.
Πού μπορεί να φτάσει, αλλά και... με ποια ομάδα θα φτάσει.Φοβάμαι ότι το 2022 δεν θα τον βρει στον ΠΑΟΚ. Ετσι όπως το πάει, ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε μέχρι τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου. Αν συνεχίσει τα “μαγικά” του, είναι βέβαιο ότι κάποια ομάδα θα τα “στάξει” κανονικά για να πάρει έναν μεγάλο παίκτη, σχεδόν έτοιμο από τα 19 του. Προσωπικά πιστεύω ότι όσα χρήματα κι αν φέρει μια παραχώρηση του Τζόλη δεν θα είναι συμφέρουσα για τον ΠΑΟΚ.
Γιατί πέρα από τα λεφτά, υπάρχουν κι άλλα σημαντικά πράγματα. Οπως είναι η ανάδειξη της σύγχρονης “σημαίας” του συλλόγου. Οπως είναι η ταύτιση του κόσμου με έναν ποδοσφαιριστή από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ, που θα αποτελεί σύμβολο και οδηγό για όλους τους νέους πιτσιρικάδες που θα έρθουν πίσω του. Οπως είναι η πολύχρονη προσφορά ενός μεγάλου παίκτη στην ομάδα που τον ανέδειξε. Σέβομαι μόνο την επιθυμία του Τζόλη (και κάθε Τζόλη) να ξεφύγει από τη μιζέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου και να ανοίξει τα φτερά του για μια από τις πέντε σπουδαίες ποδοσφαιρικά ευρωπαϊκές χώρες.
Την ανάγκη του ΠΑΟΚ, όταν πρόκειται για μια τόσο εξαιρετική περίπτωση μετά από τόσα πολλά χρόνια, δεν τη σέβομαι καθόλου. Θα ήταν σα να αποδεχόμουν να είχε πουληθεί ο Κούδας μετά από δύο ή τρία χρόνια από τότε που προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Θα ήταν ιστορικό έγκλημα»
Και ο Δημήτρης Κανελάκης με τη σειρά του δίνει μια άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα για το ισοζύγιο αγορών και πωλήσεων στις μεταγραφές, με τις δυσνόητες επιλογές του ΠΑΟΚ: «Είναι δύσκολο, έως πάρα πολύ δύσκολο, να εξηγηθεί η τακτική που ακολουθεί ο ΠΑΟΚ στο θέμα των πωλήσεων, ειδικά ως προς το χρόνο που επιλέγει να κάνει κάποιες από αυτές. Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει ισορροπία στο θέμα “πωλήσεις-αγορές” τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούν πως παραχώρησε ποδοσφαιριστές που η αξία τους είναι μεγαλύτερη από αυτή των ποδοσφαιριστών που απέκτησε.
Γι' αυτό, βέβαια, ανατράπηκαν και ισορροπίες οι οποίες με κόπο κτίστηκαν, γι' αυτό και αποδυναμώθηκε η ομάδα, γι' αυτό της λείπει και ποιότητα, καθώς, δεν είναι μόνο ο... επιθετικός τρόπος με τον οποίο γίνονται οι πωλήσεις από το καλοκαίρι του 2019 και μετά, αλλά και ο συνδυασμός τους με αποτυχημένες επιλογές στις αγορές, με συνέπεια να γίνουν ακόμη χειρότερα τα πράγματα.
Το FFP δεν μπορεί, πλέον, να είναι επιχείρημα. Μέχρι κάποια στιγμή μπορούσε να σταθεί και να αποτελέσει μιαν εξήγηση για τον περίφημο... εξορθολογισμό.
Ομως, η πορεία των πραγμάτων και η ανάλυση των κινήσεων από την πλευρά της ΠΑΕ ΠΑΟΚ οδηγεί, πια, περισσότερο σε συμπεράσματα περί ατυχέστατων χειρισμών, λάθος στρατηγικής, αποτυχιών οι οποίες κοστίζουν».
Δεν έχω παρά να προσθέσω απλά την υπογραφή κάτω από τα πολύ ενδιαφέροντα και κατατοπιστικά κείμενα των δύο έμπειρων και καταξιωμένων αθλητικογράφων.