Προσωπικά και σε ότι αποκλειστικά αφορά όλους τους φίλους του αθλητισμού, το ότι από εδώ και πέρα δεν θα είμαστε υποχρεωμένοι να αναφερόμαστε ούτε στην παρουσία, αλλά ούτε και στο όνομα ενός πολιτικού που πέρασε σαν λαίλαπα και δεν άφησε πίσω του τίποτα όρθιο, αποτελεί μια ανακούφιση.
Δεν θα λέγαμε και μια αντίστοιχη δικαίωση, από τη στιγμή που ο προκλητικός και ανεκδιήγητος αυτός πολιτικός, συνόδευσε το πέρασμα του από το Υφυπουργείο Αθλητισμού με ότι χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αντίθετα θα έλεγε ο καθένας από εμάς κι έχοντας μάλιστα και απόλυτο δίκιο, ότι ανταμείφθηκε με μία αναβάθμιση απόλυτα περίεργη.
Η οποία ωστόσο για κάποιους που είναι βαθύτεροι γνώστες του πολιτικού χώρου, έχει και την εξήγηση της. Κι αυτή αναφέρεται στο γεγονός ότι ο Κρητικός πολιτικός έχει την αποφασιστική και απόλυτη στήριξη της αδερφής του θριαμβεύσαντος Πρωθυπουργού.
Η οποία ασφαλώς δεν ξέχασε και ούτε πρόκειται να ξεχάσει ποτέ, ότι ήταν ο μόνος που την ακολούθησε στο αποτυχημένο εγχείρημα της να δημιουργήσει κόμμα. Να μην σας βάλουμε όμως σε λεπτομέρειες, γιατί δεν αξίζει και τον κόπο. Άλλωστε λίγο – πολύ όλοι μας παρακολουθώντας την περίεργη συμπεριφορά ορισμένων, μάλλον μπερδευτήκαμε για το ποιος ποιον στηρίζει και με ποιον τρόπο τον στηρίζει προεκλογικά. Αν σήμερα σας έλεγαν ότι αυτοί που για αρκετό καιρό ήταν δίπλα σταθερά στον Μητσοτάκη, ξαφνικά «την γύρισαν» και μάλιστα πολύ άτσαλα, επιχειρώντας να τον κλαδέψουν (να τον κοντύνουν όπως έλεγε ο έμπειρος Καρατζαφέρης), τι θα λέγατε;
Περνάει από το μυαλό σας συγκεκριμένα ότι δύο από τους πιο «πιστούς» μιντιάρχες – γνωστούς στον χώρο μας – στην προεκλογική περίοδο έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να πλήξουν τον Μητσοτάκη; Τους λόγους θα τους βρείτε μόνο στα παρασκήνια και σε ορισμένες θαρραλέες διαδικτυακές αναρτήσεις. Προφανώς να μην τους ικανοποίησε σε ορισμένες απαιτήσεις τους.
Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία. Η ουσία είναι ότι «ολοφάνερα» επιχείρησαν να τον πλήξουν. Κάτι που ασφαλώς δεν το κατάφεραν. Να σκεφτεί κανείς, ότι ο ένας εξ αυτών, ακόμη και την ημέρα των εκλογών «παρανόμησε» (ή παρατύπησε), αφιερώνοντας πρωτοσέλιδο του στον βασικό ανταγωνιστή του Μητσοτάκη.
Ας γυρίσουμε ωστόσο την πλάτη στην πολιτική και στα όσα βιώσαμε προεκλογικά, με τις τσαχπινιές της Πόπης, τις ξινίλες της Ράνιας και τις πιρουέτες της Σίας και ας σταθούμε στα δικά μας. Τα οποία λίγο – πολύ τα είχαν εγκαταλείψει συγκεκριμένοι του χώρου, για να επιδοθούν στις πιασάρικες αναλύσεις της προεκλογικής περιόδου.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μερικοί εξ αυτών (ασφαλώς λίγοι) τα κατάφεραν κάπως. Άλλοι αιχμάλωτοι μονολιθικών ιδεολογικών αγκυλώσεων, αποδείχθηκαν γκρουπούσκουλα της κακιάς ώρας. Επιχείρησαν αποτυχημένους μαζικούς εκμαυλισμούς, ποντάροντας στην ευφράδεια τους. Ωστόσο οι έχοντες ορθή αντίληψη τους πήραν χαμπάρι και τους γύρισαν τις πλάτες.
Δυστυχώς «τα δικά μας» (αντιλαμβάνεστε ότι αναφερόμαστε στις επιδόσεις των ομάδων μας στα μεταγραφικά μέτωπα), ιδιαίτερα στα του ΠΑΟΚ, δεν είναι ούτε εύγευστα και πολύ περισσότερο ούτε και εύπεπτα. Η κατάσταση που επικρατεί στον δικέφαλο και η οποία σε κάποιο σημείο και με την κατάληψη του Ροστόφ από την Βάγκνερ (βλέπε μάπετ σόου) χτύπησε κόκκινο, με τους φίλους του λαοφιλέστατου συλλόγου όσο κυλούν οι ημέρες και με την διαπίστωση ότι… «όλα τριγύρω αλλάζουν και όλο τα ίδια μένουν», παρουσιάζεται και είναι περισσότερο αγχώδης και προβληματική, από κάθε άλλη φορά.
Δεν κουνιέται φύλλο. Αν κάποια φύλλα κινούνται, αυτά είναι εκείνα που είναι πεσμένα στο χώμα και τα πάει όπου θέλει ο άνεμος. Οι αναφορές ονομάτων με τις παράλληλες διαψεύσεις, είναι ένα κουβάρι. Για να δούμε αν κάποια στιγμή βρεθεί η άκρη του.