Aγαπητή Metrosport
Mε πολύ πάθος, με τέσσερις-πέντε ωραίες επιθέσεις, με τους αντιπάλους να δέχονται ένα γκολ και να τα χάνουν, με διάθεση να παίξουν όχι μόνο για τους εαυτούς τους, αλλά και για τον προπονητή τους και, βέβαια, με γενναία βοήθεια από την τύχη, που υπερασπίστηκε την εστία μας καλύτερα από τον τερματοφύλακά μας, η Εθνική νίκησε τη Σουηδία και διατήρησε τις θεωρητικές ελπίδες της για την πρόκριση στα τελικά του Mundial.
Αλλά η σημαντική είδηση του προχθεσινού αγώνα στο ΟΑΚΑ ήταν οι δηλώσεις του Φαν'τ Σιπ. Τον άκουσα και προς στιγμή πίστεψα ότι... διάβασε και ασπάστηκε τα σχόλιά μας μετά την ισοπαλία στο Κόσοβο. Αλλά ο άνθρωπος είπε απλώς τα αυτονόητα. Αυτά που καταλαβαίνουμε όλοι μας, εκτός από εκείνους που δήθεν κόπτονται για το συμφέρον του ελληνικού ποδοσφαίρου.
“Μόνο επτά-οκτώ παίκτες μπορώ να έχω από τις πέντε μεγάλες ομάδες του ελληνικού Πρωταθλήματος, το οποίο ακόμη δεν άρχισε καν”, είπε ο Ολλανδός. “Ολους τους άλλους ψάχνω να τους βρω στις ξένες ομάδες. Οι πέντε μεγάλες ελληνικές ομάδες προτιμούν ξένους παίκτες. Αυτό πρέπει να αλλάξει γιατί δεν βοηθάει την προσπάθεια να έχουμε πολλές καλές επιλογές για την Εθνική ομάδα”.
Πού κάνει λάθος; Τι δεν λέει σωστά; Σε τι υπερβάλλει; Αυτή δεν είναι η πικρή αλήθεια; Είναι. Οπότε είναι αστείο να κατακρίνουμε τον εκάστοτε προπονητή και τους παίκτες. Είναι γελοίο να εθελοτυφλούμε και να στρουθοκαμηλίζουμε. Είναι μάταιο να ελπίζουμε ότι η άφθονη ποιότητα θα πέσει από τον ουρανό.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι άδειο από Ελληνες παίκτες. Κι αν δεν υπήρχαν κάποια παιδιά που ανδρώθηκαν στο εξωτερικό και κάποια άλλα που είχαν την τύχη να μεταγραφούν σε ξένες ομάδες, ή δεν θα συμπληρώναμε Εθνική, ή η Εθνική θα ήταν ίσης δυναμικότητας με το Γιβραλτάρ και το Λιχτενστάιν.
Ο Φαν'τ Σιπ δεν είναι κακός προπονητής. Και οι παίκτες μας, αυτοί είναι. Αυτούς τους λίγους έχουμε και μ' αυτούς τους λίγους πορευόμαστε. Μακάρι να προκύπτουν κάθε χρόνο ένας Τζόλης και ένας Δουβίκας, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο. Οταν ΠΑΟΚ, Αρης, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, αλλά και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες ομάδες, “κατεβάζουν” δέκα ξένους στις ενδεκάδες τους και όταν στα ρόστερ τους ξένοι είναι οι 18 από τους 25, είναι παραλογισμός να πιστεύουμε ότι θα κάνουμε αξιόλογη Εθνική ομάδα. Εκτός κι αν προκύψει, από συγκυρία, μια φουρνιά πολλών καλών παικτών. Οπως συνέβη τη χρονική περίοδο που μας οδήγησε στο σωτήριον έτος 2004. Ομως και τότε, όπως επίσης πολύ σωστά είπε ο Φαν'τ Σιπ, ο Οτο Ρεχάγκελ είχε στη διάθεσή του 25 παίκτες από τους οποίους σχεδόν όλοι έπαιζαν σε ελληνικές ομάδες.
Αλλά, μην πάτε μακριά. Τις προάλλες έπαιξε η Εθνική Κ-21 με την Ισλανδία για τα προκριματικά του EURO 2023. Aυτή η ομάδα υποτίθεται ότι είναι η δεξαμενή που τροφοδοτεί την Εθνική ανδρών. Ιδού οι παίκτες που αγωνίστηκαν σ' αυτό το ματς. Δείτε τους και βρείτε πόσοι παίζουν βασικοί στις ομάδες τους: Τζολάκης, Λύρατζης, Μιχαηλίδης, Χριστόπουλος, Διαμάντης, Κανελλόπουλος (71' Κούτσιας), Σουρλής, Τσιγγάρας (90' Λιάσος), Ζαγαρίτης, Μπότος, Ιωαννίδης.
Καληνύχτα...
ΥΓ. Ναι, δεν υπάρχει σχέδιο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ναι δεν έχουμε εθνική ταυτότητα στο ποδόσφαιρο, αλλά το όλο πρόβλημα δημιουργείται από την ξενολατρεία των συλλόγων. Μοναδική λύση: Ατυπη συμφωνία μεταξύ τους, με την αποδοχή από την ΕΠΟ και τη Σούπερ Λίγκα: Το πολύ 10 ξένοι σε κάθε ομάδα. Αλήθεια, το θέλει κανείς;
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook