Κόμπος η ψυχή. Παγωμάρα στο μυαλό. Βλέμμα χαμένο. Πίκρα… Φαρμάκι η γλώσσα. Που να πάει το χέρι; Ακίνητο. Αρνείται να αρμενίσει στα νερά μιας γραφής. Βαθύς πόνος. Πλατιά θλίψη. Βαριά οδύνη…
Τολμούμε , να πούμε πως ο Σταύρος Σαράφης ήταν από τους καλύτερους φίλους – παίκτες του ΠΑΟΚ! Ήμασταν που ήμασταν εμείς αναντάμπαπαντάμ… Εξ απαλών ονύχων που λέμε… Λάτρεις του «Καίσαρα». Είχαμε και τον συγχωρημένο τον μπάρμπα Γιάννη… «Άγγελο», να τον ανεβάζει. «Άγγελο», να τον κατεβάζει.
Και τέτοιος ήταν ο «Καίσαρας». Για τον ΠΑΟΚ, για την Εθνική, για το ποδόσφαιρο, για τη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία, την Ελλάδα. Άγγελος ήταν. Κι είναι! Ως Άγγελος πήγε να βρει τη θέση του στον ουρανό…
Εξάλλου και στα γήπεδα φτερά είχε. Πετούσε ο Σταύρος Σαράφης. Δεν παιζόταν στους αιθέρες! Απίστευτη η πτητική του ικανότητα!
Θυμόμαστε ένα απόγευμα Κυριακής στην – ξεχειλισμένη κόσμο - Τούμπα. Πάνε πολλά, πάρα πολλά χρόνια από τότε. Ήταν 21η Απριλίου του 1974. Ο ΠΑΟΚ είχε νικήσει 1-0 τον Ολυμπιακό. Σκόρερ με «καρφωτή κεφαλιά» - σε σέντρα του Κώστα Ιωσηφίδη - μπροστά στη «Θ 4». Είχε σηκωθεί δυο μέτρα από τη γη. Ο Κελεσίδης απλά, είδε τη μπάλα στα δίχτυα. Κι ο Αγγελής είχε ήδη υποκλιθεί στο ανάστημα του «Καίσαρα», γονατίζοντας μπροστά του...
Τούτο για να θυμούνται οι παλιοί. Και να μαθαίνουν οι νέοι.
Περιμέναμε στα αποδυτήρια για δηλώσεις. «Πόση προπόνηση, για να βρίσκετε τόση δύναμη και κάνετε τέτοια άλματα;». Η ερώτηση ενός νεοσσού ρεπόρτερ σε έναν κολοσσιαίο παίκτη. Η απάντηση; «Η δύναμη της ψυχής είναι τα φτερά του σώματος, φίλε»!
Εκείνο το «φίλε» - το οποίο εννοούσε και πολλάκις ποικιλοτρόπως αποδείκνυε διαχρονικά - το είχαμε και το έχουμε και θα το έχουμε πολύτιμο αγαθό στο διάβα μας…
Μια ζωή ΠΑΟΚ!Απύθμενα ΠΑΟΚτσής. Παθιασμένος. Στρατευμένος στην ιδέα του ΠΑΟΚ. Προσέφερε μέχρι τα τελευταία του πολυτιμότατες υπηρεσίες ως απλός κι αγνός στρατιώτης. Ήταν, είναι και θα είναι μοναδικός στη ιστορία του «δικέφαλου».
Ο Σταύρος Σαράφης ουδέποτε άλλαξε φανέλα. Από τα 17 του χρόνια σπίτι του η Τούμπα! Με τον «δικέφαλο» στο στήθος ανέτειλε και μεσουράνησε. Με τον «δικέφαλο» στο στήθος έδυσε ως μέγας παίκτης. Μέγας κι ως άνθρωπος. Ξεχωριστός. Ανώτερος. Κύριος. «Καίσαρας» για…
Όταν ήταν παιδί θαύμαζε Τάκη Λουκανίδη και Γιώργο Σιδέρη. Όταν μεγάλωσε; Τον θαύμαζαν αυτοί. Και το έλεγαν αμφότεροι: «Αυτός μας ξεπέρασε. Δεν παίζεται στον αέρα…»!
Είναι απέραντη η θλίψη για τον θάνατο του Σταύρου Σαράφη, στα 72 του χρόνια. Τα λόγια γι’ αυτόν είναι περιττά. Αρκεί μία του ονόματος του αναφορά. Ο «Καίσαρας» του ΠΑΟΚ, το ανεκτίμητης αξίας κόσμημα του ποδοσφαίρου μας, άφησε έντονο το αποτύπωμα του στον ελληνικό αθλητισμό.
Μαχητής από γεννησιμιού του. Παλικάρι! Μία μάχη όλη κι όλη στη γεμάτη μάχες ζωή του έχασε. Κι έμελλε να είναι η τελευταία της! «Έφυγε», λένε, ο «Καίσαρας». «Φεύγουν» οι ωραίοι ως άνθρωποι; Ποτέ. Δεν πάνε πουθενά. Στο μυαλό και στην ψυχή μας μένουν.
Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια, κατά τον Λέοντα Τολστόι. Υπάρχει μεγαλείο εκεί όπου υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει αλησμόνητα ο «Καίσαρας» του ΠΑΟΚ. Απλός, καλοσυνάτος, αληθινός!
Αθάνατος ο Μέγας Σταύρος Σαράφης. Αθάνατος…
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook