Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Αυτά τα ποδοσφαιρικά παιχνίδια επιβάλλεται να ονομαστούν αλλιώς. Ο απλός θεατής μπορεί να παρακολουθεί για 90-100 λεπτά έναν αγώνα αλλά ο παοκτσής φίλαθλος χαράζει μια ιδιαίτερη στιγμή στο βιβλίο της ζωής του. Δεν είναι ένα ταξίδι, μια περιπέτεια, ένας αγώνας. Δεν είναι η πρόκριση και το θέαμα που μπορεί ή δεν μπορεί ο Δικέφαλος να προσφέρει.
Η χθεσινή ποδοσφαιρική στιγμή αποτελεί μια ξεχωριστή, όμορφη και δύσκολα επαναλαμβανόμενη, στη ζωή ενός φιλάθλου. Το παιχνίδι είχε μια σημασία ως το ποιος θα προκριθεί πρώτος ή δεύτερος. Για τους 8-10.000 οπαδούς από την Ελλάδα, την Γερμανία αλλά και μέρη που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, η συνολική εμπειρία δεν μπορεί να περιγραφεί και να καταγραφεί ως ένα γεγονός μιας συνηθισμένης ευρωπαϊκής συνάντησης. Στον κάθε οπαδό που παραβρέθηκε στην παγωμένη Φρανκφούρτη αντιστοιχεί και κάτι διαφορετικό. Από σύνηθες μέχρι συναρπαστικό, ίσως και ανεπανάληπτο.
Ο Δικέφαλος ήθελε έστω την ισοπαλία προκειμένου να έχει στην κατοχή του τη δυνατότητα να τερματίσει πρώτος και να γλυτώσει δυο αγώνες τον προσεχή Φεβρουάριο. Μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και αντιμετώπισε σαν ίσος προς ίσο έναν Γερμανικό σύλλογο που το πρόβλημά του τελευταία ήταν ότι ενώ διέθετε 120 εκατομμύρια κέρδη, δεν είχε αποκτήσει έναν ακόμη εξαίρετο επιθετικό. Κι όμως… Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά ότι με το χρήμα αγοράζεις σχεδόν τα πάντα. Αυτά που δεν μπορείς να πάρεις τα έχει κατακτήσει η καρδιά και η ψυχή του ΠΑΟΚτσή, εν προκειμένω!!
Και εννοούμε την απίστευτη θέληση για τη νίκη. Αυτή ήρθε την στιγμή που όλοι είχαν υπόψη τους ότι το «Άιντραχτ- ΠΑΟΚ» δεν ήταν απλώς ένας αγώνας εντυπώσεων. Η Άιντραχτ ήθελε να διατηρήσει τη φήμη της, να επιδείξει τη δύναμη και τις δυνατότητές της και να προσφέρει στους δεκάδες χιλιάδες φιλάθλους της ένα ακόμη σόου. Ωστόσο υπήρχε και η μεγάλη σημασία των τριών βαθμών. Οι γηπεδούχοι ήθελαν και πίστευαν ότι εύκολα ή δύσκολα θα τους κατακτήσουν γιατί οδηγούν στην πρώτη θέση που «σβήνει» το μήνα Φεβρουάριο από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Οι δύο ομάδες στο πρώτο ημίχρονο , παρά το γεγονός ότι συνεπήραν όλους όσους τις παρακολουθούσαν, δημιούργησαν μόνο από μια καλή ευκαιρία.
Η διαφορά των γηπεδούχων από τους φιλοξενούμενους ήταν ότι από τη μια πλευρά είχες επαγγελματίες και από την άλλη ….ΠΑΟΚτσήδες. Αυτό που προκρίνει το παιχνίδι στην άσβεστη μνήμη του κάθε οπαδού ήταν το δεύτερο ημίχρονο. Τρία γκολ, φάσεις, εκνευρισμός των γηπεδούχων στα όρια του ευτελισμού και τελικά θρίαμβος των τύποις φιλοξενούμενων. Δεν είναι στιγμή να προχωρήσουμε σε αγωνιστικές αναλύσεις… ποιος ήταν ο καλύτερος και ο αδύναμος κρίκος. Ούτε υπάρχει λόγος να αναφερθούμε σε συστήματα. Ο Δικέφαλος του Βορρά επέδειξε και απέδειξε ότι οι παίκτες δέχθηκαν και απορρόφησαν την επιθυμία των οπαδών και μετέτρεψαν ένα παιχνίδι σε μια μάχη που επιβάλλεται να έχει έναν συγκεκριμένο νικητή. ΤΟΝ ΠΑΟΚ!
Ο Δικέφαλος προηγείται, αμέσως δέχεται την ισοφάριση και περίπου για 10-15 λεπτά χάνει την ψυχολογία του. Εκεί ακριβώς αποδεικνύει τι εστί ΠΑΟΚ. Καταφέρνει να ξεφορτωθεί τα πλείστα αρνητικά στοιχεία που είχαν φορτωθεί στις ποδοσφαιρικές του πλάτες, να επανέρθει και όχι μόνο να διατηρήσει την ισοπαλία αλλά να φύγει νικητής. Μακάρι αυτή η αγωνιστική υπέρβαση να συνεχιστεί τον Μάρτη που όλοι οι ασπρόμαυροι τον περιμένουνε με αγωνιώδη ευχαρίστηση. Μακάρι τέτοιους αγώνες να παρακολουθήσουμε και τους επόμενους μήνες.