Το χειροκρότημα στο τέλος μαζί με την παρότρυνση για την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας μάλλον είναι η εικόνα που πρέπει να κρατήσει αλλά και να εστιάσει ο Αρης μετά τη χθεσινή ήττα από τον ΠΑΟΚ η οποία προφανέστατα ζωντάνεψε έναν εφιάλτη λόγω της κατάκτησης του τίτλου από τον τελευταίο μέσα στο «Κλ. Βικελίδης». Από την άλλη πλευρά όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα, μ’ αυτή οφείλει να συμβιβαστεί η ομάδα του Ακη Μάντζιου και φυσικά να τη διαχειριστεί.
Σίγουρα δεν της άξιζε το χθεσινό υπό την έννοια ότι ήταν καλύτερη από τον αντίπαλό της στο δεύτερο ημίχρονο και με κορυφαία τη φάση του Ανσαριφάρντ στην τελευταία στιγμή του αγώνα, δικαιούταν τουλάχιστον την ισοβαθμία. Γενικώς όμως χθες, οι στιγμές δεν ήταν με το μέρος της. Ο ΠΑΟΚ ήταν τυχερός, κυρίως όμως αξιοποίησε τις δύο στιγμές του στο παιχνίδι.
Το χθεσινό παιχνίδι είναι πλούσιο σε διδάγματα για τον Αρη. Σαν αυτό της λιγότερης πίεσης που θα πρέπει να νιώσει ή μάλλον της μετατροπής της σε δημιουργική ικανότητα. Αυτό φάνηκε για παράδειγμα στο πρώτο ημίχρονο αλλά και στο δεύτερο όταν μπήκε στο γήπεδο με 0-1 στην πλάτη κι έπαιξε ποδόσφαιρο. Το δεύτερο δίδαγμα είναι ότι τα ατομικά λάθη έχουν μεγάλο κόστος. Σαν αυτό στο πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ από τον Λορέν Μορόν ή αυτό του Κίκε Σαβέριο στο δεύτερο γκολ που έδωσε την ευκαιρία στον Γιάννη Κωνσταντέλια να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
Για την ψυχολογία της ομάδας αλλά και τον οργανισμό, το χθεσινό ασφαλώς θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί πλέον όμως δεν έχει τον χρόνο να ασχοληθεί περισσότερο. Εχει μπροστά της τον τελικό Κυπέλλου, μια ιστορική ευκαιρία να πάρει τίτλο έπειτα από πέντε δεκαετίες και παράλληλα να χτίσει την επόμενη μέρα καθώς θα εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ασχετα της πίκρας που πήραν οι οπαδοί του Αρη χθες, το σπουδαιότερο παιχνίδι της χρονιάς δεν ήταν το χθεσινό αλλά είναι αυτό του ερχόμενου Σαββάτου.