Σπανίως ένας ποδοσφαιριστής δίχως παρουσία στο αρχικό σχήμα εισπράττει εμπιστοσύνη τέτοιου μεγέθους από τον προπονητή του, πιο σπάνιο είναι επίσης να εξελιχθεί και σε πρωταγωνιστή του ντέρμπι. Κι όμως, ο Κίκε Σαβέριο το κατάφερε στη δυναμική επιστροφή που απελπισμένα αναζητούσε και τον ανέδειξε σε πρωταγωνιστή μιας σημαντικής νίκης.
Αντικειμενικά, ο 24χρονος δεν πέρασε λίγα καθώς από εκείνον τον τραυματισμό του στον δεύτερο αγώνα (της προκριματικής φάσης του Conference League) με την Αραράτ έως και… λίαν προσφάτως ήταν μεταξύ κερκίδας και «απελπισίας». Το βαρύ διάστρεμμα «εξελίχθηκε» σε οστικό οίδημα και μια απουσία 15-20 ημερών μετατράπηκε σε μετακόμιση στο ψυγείο καθώς έγινε τρίμηνη.
Οι δαίμονες του παρελθόντος άρχισαν ξανά να περιτριγυρίζουν στο μυαλό του μαζί με τις μνήμες από τους σοβαρούς τραυματισμούς που αντιμετώπισε στο παρελθόν και το παράπονο… «εγώ πότε θα παίξω μπάλα;». Αυτό είχε διατυπώσει σε μια συζήτηση που είχε με τον Ακη Μάντζιο πριν από περίπου ενάμιση μήνα και σε μια περίοδο κατά την οποία διαχειριζόταν κρίση ταυτότητας νομίζοντας ότι μια ακόμη χρονιά θα περνούσε ανεκμετάλλευτη.
Σ’ εκείνη την κουβέντα, ο προπονητής του, τού σύστησε υπομονή και του διεμήνυσε ότι θα ερχόταν η ευκαιρία του. Ζήτησε μόνο ένα πράγμα. Να εντείνει την προσπάθειά του. «Θα έχεις όσο χρόνο χρειαστείς για να επανέλθεις όταν εσύ θα νιώσεις έτοιμος», του είχε πει μεταξύ άλλων και το επανέλαβε προχθές στη συνέντευξη Τύπου μετά τη νίκη επί του ΠΑΟΚ.
Για να φτάσουμε στις παραμονές του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης. Από τότε είχε σχεδιαστεί η παρουσία του στο βασικό σχήμα με τον ΠΑΟΚ. Ο 24χρονος το γνώριζε. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ήξεραν ότι ο Σαβέριο δεν θα αποτελούσε την έκπληξη του Μάντζιου αλλά και βασικό άξονα του τακτικού σχεδίου. Αυτή η απόφαση βασίστηκε στην επιλογή του δεξιού μπακ από την πλευρά του ΠΑΟΚ παράλληλα της ικανότητας του επιθετικού από το Εκουαδόρ στο ένας εναντίον ενός. Πάνω σ’ αυτό το σχέδιο δομήθηκαν και οι τελευταίες προπονήσεις. Ο 54χρονος τεχνικός επένδυσε στην ταχύτητα αλλά και στη διεισδυτικότητα του ποδοσφαιριστή του. Παράλληλα ήταν συνεπής σ’ αυτό που του είχε πει κατά τα μέσα του Νοέμβρη.
Η εικόνα και οι αριθμοί στοιχειοθέτησαν τη μεγαλύτερη δικαίωσή του. Δεν ήταν απλά η ασίστ (στο πρώτο γκολ) αλλά και αυτό που πέτυχε ο ίδιος όσο η συνολική παρουσία του όπως κι ένα ακόμη στοιχείο. Ο Σαβέριο μπορούσε να αγωνιστεί μάξιμουμ 60 αγωνιστικά λεπτά καθώς παραμένει στη συνομοταξία αυτών που προσπαθούν σταδιακά να επιστρέψουν. Παρόλο αυτά έμεινε στο χορτάρι είκοσι περισσότερα έχοντας δύο τελικές προσπάθειες στον στόχο, τη δημιουργία μιας μεγάλης ευκαιρίας, τέσσερις πετυχημένες ντρίμπλες και ποσοστό ευστοχίας 79% στις πάσες. Κυρίως όμως ήταν αυτό που ανάγκασε να κάνει η αντίπαλη άμυνα στέλνοντας δύο και τρεις παίκτες πάνω του.
Επιστρέφοντας στο εισαγωγικό σημείωμα, πιο εντυπωσιακό είναι ότι ελάχιστοι κατάφεραν αυτό που πέτυχε ο Κίκε Σαβέριο. Να αναδειχθεί δηλαδή σε πρωταγωνιστής στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης στην παρθενική παρουσία του στο αρχικό σχήμα και μόλις 31 αγωνιστικά λεπτά συμμετοχής στα προηγούμενα παιχνίδια. Γι’ αυτό έδειξε να δακρύζει νιώθοντας αδύνατο να απορροφήσει το σύνολο των συναισθημάτων που παρήγαγε η ψυχή του. Τρία χρόνια ταλαιπωρείται. Από εκείνον τον Ιούνη του 2020 όταν πήρε την απόφαση αποδέσμευσης από την Μπαρτσελόνα διακρίνοντας ότι δεν θα έπαιρνε συμμετοχές.
Αρχικά ήταν τα μυϊκά προβλήματα, μετά προέκυψε η επέμβαση στον αχίλλειο τένοντα και αντί μιας καριέρας λαμπρής, όπως είχαν προβλέψει οι εκτιμητές ταλέντων κατά την εποχή της παρουσίας του στη «Μασία» και των παρθενικών συμμετοχής του με τους «Μπλαουγκράνα», ο νεαρός επιθετικός ανεβοκατέβαινε βουνά. Μοναδική γεμάτη σεζόν του ήταν η προπέρσινη (2021-22) όταν έκανε 29 συμμετοχές με την Πονφεραντίνα, τη μία από τις τέσσερις (ισπανικές) ομάδες από τις οποίες πέρασε σε βάθος τριετίας! Γι’ αυτό το περασμένο καλοκαίρι αποδέχθηκε την πρόταση του Αρη υπογράφοντας τριετές (2+1) συμβόλαιο. Αναζήτησε το νέο περιβάλλον και την καινούργια αρχή. Το οστικό οίδημα μαζί με την τρίμηνη απουσία του «κατέστρεψε» το όνειρο αλλά προχθές, άρχισε και πάλι να ονειρεύεται, νιώθοντας ότι ίσως έχει έρθει η στιγμή του.