Το πάλεψε, το πίστεψε και το ήθελε. Μέσα σε λίγα 24ωρα, ο Άρης γύρισε τον διακόπτη του «off» στο «Καραϊσκάκης», αλλά το «On» έμεινε στη μέση και, για δεύτερο παιχνίδι δεν σκόραρε στα Play... Off, και μοιραία έφυγε ηττημένος αυτή τη φορά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό.
Σε αντίθεση με την αναμέτρηση απέναντι στον Ολυμπιακό, το πρώτο ημίχρονο στο «Κλ. Βικελίδης» έδωσε την εντύπωση πως ο Άρης είχε τα μέσα και τη διάθεση να βάλει δύσκολα στον αντίπαλό του.
Η παρουσία των Ζουλ και Νταρίντα στον άξονα έφερνε ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης, ο Μανού Γκαρθία προσπάθησε να φτιάξει τις φάσεις για τελικές και γκολ, αλλά τελικά μόνο το γκολ δεν ερχόταν.
Η αριστερή πτέρυγα με Φεράρι και Σαβέριο λειτουργούσε σαφώς καλύτερα και στα δύο κομμάτια του γηπέδου σε σχέση με τη δεξιά, και ο Άρης έβγαζε καλύτερο αέρα σε σχέση με μερικά βράδια πριν.
Συγκροτημένο ποδόσφαιρο, ορθολογικό και δομημένο στη λογική Μάντζιου με τις κατάλληλες -αυτή τη φορά- επιλογές προσώπων και σχηματισμού.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Θεός του Πολέμου, διατήρησε το πνεύμα της μαχητικότητας, έκανε λιγότερες φάσεις, αλλά -ειδικά προς το τέλος- ήταν ό,τι πρέπει, για να έρθει το γκολ, που πάλι δεν ήρθε όμως.
Σωστά, ο Μάντζιος έριξε στο παιχνίδι και δεύτερο επιθετικό (τον Ανσαριφάρντ), για να παίξει ο Μορόν λίγο πίσω του, σωστά τοποθέτησε και τους Φετφατζίδη, Βερστράτε και Τζούρασεκ, περιμένοντας να δει πώς θα λειτουργήσουν κυρίως οι δύο πρώτοι στην επίθεση.
Τα πράγματα δεν άλλαξαν δραματικά σε ό,τι αφορά στην απόδοση των Θεσσαλονικέων και τη στιγμή που ήδη ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά με 0-1, εξαιτίας λαθών στην άμυνα του Άρη. Παρόλα αυτά, και το έψαχναν και μπορούσαν να δημιουργήσουν τις συνθήκες, για να πάρουν κάτι περισσότερο από το τίποτα, διότι αυτό θα συνιστούσε μορφή δικαιοσύνης, η οποία έννοια είναι... σχετική και καθόλου απτή.
Ο Παναθηναϊκός το πήγε αλλιώς, του βγήκε και έχει το δικαίωμα να διατηρεί το... άγχος για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, εφόσον πήρε μόνος του τα όποια δικαιώματα (δεν) έδωσε ο Άρης.
Το 0-2 ήρθε σε ένα σημείο που σχεδόν τα πάντα είχαν κριθεί και αφού ελάχιστα πριν, οι γηπεδούχοι έχασαν την ευκαιρία του αγώνα.
Όσον αφορά την απόδοση του Μπράμπετς, ο Τσέχος δεν έγινε ξαφνικά «κακός» ή απρόσεχτος αμυντικός. Η πορεία του και η συνεργασία του με τον Φαμπιάνο δεν αγγίζει τα στάνταρ του πρώτου χρόνου που ήρθαν στο Χαριλάου, ούτε καν τα περσινά, όπου υπήρχαν σημάδια αστάθειας.
Φέτος, το κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Άρη, έχει χάσει σημαντικά από τη δυναμική του, η φθορά είναι σημείο συζήτησης, αλλά όχι και να αποδομείται ο Μπράμπετς με τόσο κυνικό τρόπο.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube