Στο ποδόσφαιρο «μετρούν οι τρεις βαθμοί». Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η κρίση έρχεται μέσω του τελικού αποτελέσματος. Άδικο; Πολύ. Γιατί, αν δεν μετρά και η εμφάνιση, πρέπει τουλάχιστον να μετρά ο τρόπος. Και ο Άρης τις Σέρρες είχε τον τρόπο ή -ακριβέστερα- τους παίκτες που ξέρουν τον τρόπο.
Οι «κιτρινόμαυροι» τα πήγαν καλά με αντίπαλο τον Πανσερραϊκό. Τα βασικά, τα έκανα σωστά, σε επαρκή διάρκεια, και αν λάβουμε υπόψη ότι η 11άδα είχε συν τρία νέα πρόσωπα σε σχέση με την πρεμιέρα, τότε η κρίση είναι πιο ορθολογικά, ψύχραιμη και όχι κατ' ανάγκη επιεικής.
Τα δύο από τα τρία πρόσωπα, ήταν τα... πρόσωπα του αγώνα.
Σιφουέντες και Ντιαντί, Ντιαντί και Σιφουέντες ήταν περίπου ο μισός Άρης.
Ο Σίστο δεν έδειξε προσαρμογή, αν και ξεκίνησε βασικός, ωστόσο ανά κομμάτια του παιχνιδιού, οι δύο προαναφερθέντες έκαναν πολλά και τα έκαναν σωστά, εξαίρεση τα τελειώματα του 18χρονου Σενεγαλέζου, ο οποίος έφτανε ξανά και ξανά κοντά στο γκολ, αλλά έβλεπε την μπάλα να καταλήγει... αλλού.
Ο Άρης όμως έψαξε το γκολ και οι προθέσεις φάνηκαν νωρίς.
Όταν ο βασικός σου φορ είναι εκτός κλίματος και ψυχολογίας ή, απλούστερα, δεν υπάρχει ο τρόπος να πάρει παιχνίδι στα πόδια του, όταν η ανάπτυξη είναι προβληματική, καθώς ο Μανού Γκαρθία έβλεπε περισσότερο τον Μόντσου να κάνει παιχνίδι, τότε τα... σουτ είναι μέρος του μονόδρομου.
«Σουτάρετε, τις σας ζητάω...», φώναζε ο αείμνηστος, Αλκέτας Παναγούλιας στα αποδυτήρια της εθνικής Ελλάδας, στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994.
Χθες (24/8), οι ποδοσφαιριστές του Άρη έκαναν αυτό που ζητούν πολλοί προπονητές, όταν βλέπουν ότι η ομάδα τους ζορίζεται να πατήσει περιοχή ή -εν πάσει περιπτώσει- να στείλει στη σέντρα την αντίπαλη ομάδα.
Προσωπικά, θεωρώ το σουτ «ποδοσφαιρική απόλαυση», όταν έχεις στην 11άδα παίκτες, που ούτε το σκέφτονται, ούτε φοβούνται, ούτε προσπαθούν να κάνουν... προμενάδες, όπως έλεγε ο Παναγούλιας για τον Νίκο Μαχλά.
Και ας έχει παίκτες μπροστά ο αντίπαλος.
Σιφουέντες, Ντιαντί, Νταρίντα, Μόντσου είναι μέσοι με διαφορετικές αρετές στο παιχνίδι τους, αλλά -το λιγότερο- με ένα κοινό στοιχείο.
Όταν βρουν χώρο, δεν θα μπουν σε δεύτερες σκέψεις. Θα σουτάρουν.
Ο δε Ντιαντί, είναι ποδοσφαιριστής που έχει και ντρίμπλα, ενίοτε στα όρια της υπερβολής (βάσει των μικρών δειγμάτων πάντα), αλλά και μπάλα ξέρει και «σφαίρα» με την μπάλα στα πόδια είναι και, για την ηλικία του, έχει οξυδέρκεια.
Αν μη τι άλλο, ο Άρης, ναι, έδειξε σημάδια ότι μπορεί να φτιάξει ομάδα, αξιοποιώντας ο Μάντζιος, τις (υπερ)ταλαντούχες μονάδες που διαθέτει.
Η επαναλαμβανόμενη ατάκα «περί δουλειάς» δεν προσφέρει τίποτα στη συζήτηση του Σαββατοκύριακου. Τη δουλειά, δεν την επικαλείσαι, απλώς την κάνεις εκεί που ξέρεις, δηλαδή στην προπόνηση.
Το σουτ, λοιπόν, φαίνεται πως είναι κομμάτι του φετινού Άρη, γιατί ο αντίπαλος τερματοφύλακας δεν ξέρει από πού θα του έρθει.
Και οι παίκτες των «κιτρινόμαυρων» δεν έκαναν σουτ... απελπισίας. Το κάθε άλλο. Έκαναν σουτ, που κατέληγαν στον στόχο και μία φορά -αλλά αρκετή- στα δίχτυα.