Τρίτος, λοιπόν, και Ευρωπαίος για τρίτη σερί σεζόν. Κάτι καλό -ή καλύτερα διαφορετικό σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες- πρέπει να έγινε (ο χρόνος ταιριάζει και σε Ενεστώτα), για να φτάνουν στο σημείο, οι πρωταγωνιστές της φετινής πορείας, να λένε πως ο Άρης άξιζε τη 2η θέση.
Στόχος, ο οποίος τέθηκε κατά τη διάρκεια της σεζόν, όταν οι "κιτρινόμαυροι"... τσιμπολογούσαν έως ότου ανοίξει στην πορεία η όρεξη για μεγαλύτερο πιάτο.
Αντικειμενικά, είτε 2ος, είτε 3ος, είτε 4ος δεν έχει και τόση σημασία σε μία -ούτως ή άλλως- επιτυχημένη χρονιά.
Και όχι απαραίτητα από την άποψη του γοήτρου, το οποίο τονώθηκε πολλαπλά μέσω της μπάλας και των αποτελεσμάτων, που παρήγαγε το σύνολο του Ακη Μάντζιου, αλλά ούτε και της ουσίας που θα ήταν η συμμετοχή σε μεταγενέστερη φάση του Conference League.
Ο Άρης έπαιξε και καθιέρωσε συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, με συγκεκριμένες αρετές και συγκεκριμένες αδυναμίες. Ακόμη κι αν ολοκλήρωνε τη σεζόν κάτω από τον Ολυμπιακό, τι θα σήμαινε; Ότι όλα έγιναν άψογα και ότι τα όποια αγωνιστικά ζητήματα/προβλήματα θα έμπαιναν κάτω από τα χαλάκι; Προφανώς και όχι.
Το σημείο αναφοράς είναι η συνολική πορεία, η πρωτόγνωρη σταθερότητα και αποτελέσματα -σε μεγάλα παιχνίδια- τα οποία καταγράφηκαν εν πλήρη συνειδήσει και όχι από σπόντα.
Ο Άρης, αυτή τη φορά, αποτέλεσε προϊόν -δυστυχώς στο pick του Covid 19- επομένως, το μεγαλύτερο διακύβευμα, από εδώ και στο εξής, είναι η βελτίωσή του και η καλύτερη δυνατόν αξιοποίηση.
Το πώς, αν, και πότε θα το δούμε ολοκληρωμένο δεν είναι ερώτημα το οποίο θα απαντηθεί αύριο. Αν η κεφαλή της ΠΑΕ, μαζί με τα υπόλοιπα στελέχη, ερμηνεύσουν όσα είδαν τους τελευταίους μήνες, τότε η ομάδα θα βαδίσει σε ασφαλή μονοπάτια.
Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση, πέρα από τον σεβασμό του φίλαθλου κοινού.
Ο Θεός του Πολέμου είναι ήδη σε διαδικασία διατήρησης κεκτημένων και πλαισίωσης σε πρόσωπα, ιδέες και νοοτροπία.
Κι αυτό το προϊόν δεν (πρέπει να) έχει ημερομηνία λήξης.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook