Οι 14 βαθμοί σε 10 αγωνιστικές δεν ανταποκρίνονται στις μεγάλες προσδοκίες που δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι. Ο Αρης έχασε βαθμούς εκτός προγράμματος, κατέγραψε τη χειρότερη συγκομιδή της τελευταίας πενταετίας σε αντίστοιχο αριθμό αγώνων και βρέθηκε από νωρίς μακριά από την πρώτη δυάδα, κοντά ωστόσο στα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Το τελευταίο έχει αξία πλέον και προϋποθέτει “συμμάζεμα” της ζημιάς που έχει γίνει με άμεση βελτίωση της βαθμολογικής θέσης. Κάτι που έγινε εξάλλου δεν μπορείς να το αλλάξεις. Μπορείς όμως να το διορθώσεις. Μέσα από την αναγνώριση λαθών και ει δυνατόν λύσεις στα προβλήματα, που για τον Αρη (σε αγωνιστικό επίπεδο) μοιάζουν με παθογένειες.
Για παράδειγμα, στο ματς με τον Παναθηναϊκό η ομάδα συμμάζεψε την αμυντική της συμπεριφορά, βρήκε ισορροπία στις γραμμές και ήταν συμπαγής. Μέχρι που έβγαλε αφέλεια και προδόθηκε -για 3ο διαδοχικό ματς - από στατική φάση. Κόντρα στον ΟΦΗ ο Αρης διατήρησε την ισορροπία, έγινε πιο δημιουργικός και λειτουργικός στην επίθεση σε σχέση με προηγούμενα ματς, αλλά σε 14 ευκαιρίες - εκ των οποίων οι 11 εντός της αντίπαλης περιοχής (!) - βρήκε μόλις ένα γκολ.
Ακόμη κι αν δεν άξιζε να χάσει βαθμούς στα δύο αυτά ματς, το αποτέλεσμα είναι που μένει και μετράει στο τελικό ταμείο. Βάσει της εικόνας που παρουσιάζει η ομάδα τα σημάδια βελτίωσης είναι ευδιάκριτα, όπως και η προσπάθεια του Άλαν Πάρντιου να συμμαζέψει την κατάσταση που βρήκε. Ασφαλώς έχει κάνει τα λάθη του και ο Βρετανός, τόσο στη διαχείριση του υλικού όσο και στη διαχείριση στη ροή των αγώνων. Ίσως κι αυτός να άργησε να προσαρμοστεί και να μην είδε τα προβλήματα που παραμένουν άλυτα για να μπορέσει να απεγκλωβίσει τον Αρη από τις αγωνιστικές του παθογένειες. Κάποιες μάλιστα φανερώνονται μέσα από τους αριθμούς οι οποίοι στην περίπτωση του Αρη καταγράφουν την πραγματικότητα. Έχουμε και λέμε:
-Οι 14 τελικές που κατέγραψε η στατιστική στον αγώνα με τον ΟΦΗ στοιχειοθετούν τη δεύτερη πιο δημιουργική επίδοση του Αρη πίσω από τις 16 τελικές που είχε κόντρα στον Ιωνικό. Με τη διαφορά όμως ότι με τους Κρητικούς οι 11 έγιναν μέσα από την περιοχή κι όμως ο Αρης κατάφερε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να μην βρει δεύτερο γκολ.
Πριν τη σέντρα ο Αρης ήταν στην 11η θέση στη στατιστική κατηγορία των τερμάτων ανά τελική προσπάθεια. Εκεί παρέμεινε. Παράλληλα, “αναρριχήθηκε” στη δεύτερη θέση στον τομέα των χαμένων ευκαιριών με εννέα, εκ των οποίων οι οκτώ μετά από ασίστ για γκολ. Είναι θέμα αυτοπεποίθησης; Ανικανότητας στο τελείωμα των φάσεων; Λείπει και φέτος το εύκολο γκολ, παρ’ ότι στην αρχή της σεζόν φάνηκε ότι βρέθηκε η λύση στις ποιοτικές προσθήκες που έγιναν; Ερωτήματα στα οποία καλείται να βρει την απάντηση ο προπονητής και να βελτιώσει την ομάδα του σε αυτόν τον τομέα.
-Ομοίως και στην άμυνα, όπου καλείται να βρει ισορροπία στη μετάβαση της ομάδας του. Είναι άκρως επικίνδυνο για μια ομάδα που έχει υψηλούς στόχους να δέχεται με τέτοια ευκολία ευκαιρίες από τον αντίπαλο. Οι περισσότερες μάλιστα με προϋποθέσεις. Με τέσσερις τελικές ο ΟΦΗ πήγε να σκοράρει δύο γκολ και να πάρει το ματς. Ο ουραγός στη βαθμολογία Ιωνικός έκανε στο Κλεάνθης Βικελίδης 10 τελικές. Δεν μπορεί να είναι συμπτωματικό πλέον το γεγονός ότι ο Αρης δέχεται τόσες φάσεις, πρώτος γκολ και πάντα κυνηγάει. Είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο. Βάσει αριθμών η άμυνα δέχεται 1,1 γκολ ανά παιχνίδι και έχει 2,6 σωτήριες επεμβάσεις.
-Δεν είναι τυχαίο ότι στις πρώτες 10 αγωνιστικές ο Αρης έχει βρεθεί πίσω στο σκορ στα 7 ματς, εκ των οποίων τα έξι με τον Πάρντιου στον πάγκο. Σε αυτά, δύο φορές μόνο κατάφερε να κάνει ολική επαναφορά και να πάρει το “τρίποντο”. Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όπου στο δεύτερο ημίχρονο έφερε τούμπα το ματς με 2-1 και στο ματς της 8ης αγωνιστικής με τον Ιωνικό και πάλι στο Κλεάνθης Βικελίδης όταν και πάλι πήρε το παιχνίδι με 2-1. Από εκεί και πέρα βρέθηκε να κυνηγά και δεν τα κατάφερε στο Αγρίνιο (3-1), στον Βόλο (2-0), από την ΑΕΚ εντός έδρας (2-0) και στην Λεωφόρο (1-0).