Το χθεσινό 90άλεπτο είναι αντιπροσωπευτικό της ποιότητας και των πολλών δυνατοτήτων που έχει ο φετινός Αρης. Μία “γεμάτη” εμφάνιση από την ομάδα του Άκη Μάντζιου, η οποία είχε κυριαρχικό ρόλο, αποτελεσματικότητα ανασταλτικά και δημιουργικά, εγκλώβισε την ανύπαρκτη ΑΕΚ και την υποχρέωση σε ήττα με κάτω τα χέρια.
Ο Αρης έπαιξε και διαχειρίστηκε πολύ έξυπνα το χθεσινό ντέρμπι. Επιθετικά “χτύπησε” στη βασική αδυναμία της Ένωσης, στην αστάθεια που την διακρίνει στα άκρα, και στήριξε (κυρίως) το παιχνίδι του στην αποτελεσματικότητα του Ματέο Γκαρσία, στην ποιότητα του Μπρούνο Γκάμα και στη γρήγορη σκέψη του Μαντσίνι. Στον ανασταλτικό τομέα όλη η ομάδα συνέβαλε τα μέγιστα, με τους Τζέγκο και Σάσα να κάνουν παιχνιδάρα κερδίζοντας κατά κράτος τον χώρο του κέντρου την ΑΕΚ. Η τετράδα στην άμυνα δε ήταν… για σεμινάρια. Ροζ και Δεληζήσης κέρδισαν πολλές μάχες, επιβεβαιώνοντας ότι είναι ένα δίδυμο που λειτουργεί πιο σταθερά απ’ ότι με τον Μπεναλουάν στην ενδεκάδα. Σούντγκρεν και Σάκιτς επίσης “έσβησαν” από τις πλευρές τους οτιδήποτε πήγε να δημιουργήσει η Ένωση. Ειδικά ο δεύτερος που είχε υπό την εποπτεία του τον Λιβάϊ Γκαρσία, ο οποίος δεν βρήκε επ’ ουδενί τους χώρους που είχε βρει στο πρώτο παιχνίδι στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Σε σχέση με άλλα παιχνίδια, ο Αρης εχθές σε κανένα σημείο δεν έδειξε να χάνει τον έλεγχο του ρυθμού του αγώνα, ακόμα κι όταν δεν είχε την μπάλα στα πόδια του, κάνοντας ένα ολοκληρωμένο 90άλεπτο.
Τα εύσημα προφανώς πηγαίνουν και στον Άκη Μάντζιο, ο οποίος έκανε εξαιρετική διαχείριση. Πρώτον, δικαιώθηκε για την επιλογή του να χρησιμοποιήσει στον άξονα το δίδυμο Σάσα-Τζέγκο και δεύτερον με την επιλογή του Μαντσίνι στην κορυφή της επίθεσης. Με τον Αργεντινός αφενός πόνταρε να χτυπήσει στην κόντρα και αφετέρου γέμισε κι άλλο ανάμεσα στα αμυντικά χαφ της ΑΕΚ με αποτέλεσμα ο Αρης να την “στραγγαλίσει” στον άξονα. Πολύ σωστό επίσης και το timing των αλλαγών του, ειδικά η επιλογή της τριπλής αλλαγής με Ματίγια, Μπρούνο, Κάτσε. Ηταν η παρέμβαση που “κλείδωσε” το παιχνίδι, γιατί εκεί κόπηκε κάθε δημιουργία της ΑΕΚ.