Το ζητούμενο για τον Αρη στο χθεσινό παιχνίδι με τη Λαμία ήταν να πάρει τη νίκη, προκειμένου να μετριάσει κάπως το κλίμα εσωστρέφειας που καλλιεργήθηκε μετά από τη γκέλα της προηγούμενης αγωνιστικής. Το βασικό στόχο λοιπόν τον πέτυχε. Ωστόσο, είναι φανερό ότι η ομάδα λειτουργεί κάτω από μεγάλη πίεση. Το άγχος που έβγαλε για ένα 20άλεπτο, μετά το γκολ του Μπράμπετς, δεν δικαιολογείται και αποτελεί την απόδειξη. Η Λαμία πήρε μέτρα στο γήπεδο και οι παίκτες του Μάντζιου, δίχως ασφαλώς να υπάρχει τέτοια εντολή οπισθοχώρησαν και έκαναν πολλά παιδικά λάθη, τα οποία ευτυχώς δεν πλήρωσαν.
Πέραν της νίκης, ο Αρης δεν μπορεί να κρατήσει πολλά από το χθεσινή παιχνίδι. Μόνο τους τρεις βαθμούς με την ελπίδα ότι αυτοί θα λειτουργήσουν προς την κατεύθυνση της αποσυμπίεσης και θα ξεμπλοκάρουν τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν βγάζουν την περσινή τους εικόνα. Εκείνο το γρήγορο και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο που βλέπαμε, την πίεση που ασκούσαν στον αντίπαλο και τον τρόπο που δημιουργούσαν φάσεις, δεν τα βλέπουμε φέτος. Ισως γιατί λείπει το καθαρό μυαλό και κυριαρχεί ο φόβος του “πρέπει”. Δεν δικαιολογούνται λάθη όπως αυτά που έκανε ο Ματίγια και έδωσε το δικαίωμα στη Λαμία να ελπίζει, ούτε λάθη όπως από τα πολλά που έγιναν στην τελική πάσα. Το θέμα είναι ότι είναι πως ο Αρης πρέπει να μάθει να ζει (και) με την πίεση. Το είπε και ο Μπρούνο Γκάμα μετά το τέλος του αγώνα, ενδεικτικό της παραδοχής ότι η ομάδα αυτή τη στιγμή δείχνει “μπλοκαρισμένη” στον ίδιο της τον εαυτό. Εφόσον όμως καταφέρει να χτίσει ένα σερί νικών, αρχής γενομένης από το χθεσινό, πολλά μπορούν να αλλάξουν και επιτέλους αυτό το σύνολο να βγάλει την ποιότητά του.