Για 10 περίπου μεταγραφές θα πάει ο Άρης, στο διάστημα που έμεινε μέχρι την ολοκλήρωση της καλοκαιρινή μεταγραφικής περιόδου, η οποία στην Ελλάδα διαρκεί 12 εβδομάδες. Η καταμέτρηση δεν ξεκινά από την 1η Ιουλίου, καθώς από τότε οι ΠΑΕ μπορούν να ανακοινώνουν συμφωνίες με ποδοσφαιριστές. Η προεργασία όμως έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Το ίδιο ίσχυσε και ισχύει στην περίπτωση των «κιτρινόμαυρων», απλώς όλες οι επαφές κάπου... κολλούν.
Και τα προηγούμενα καλοκαίρια, οι δυσκολίες δεν ήταν λίγες και ήταν δύο ειδών: Αντικειμενικές και υποκειμενικές.
Οι αντικειμενικές ήταν το πρόβλημα με τα ban από FIFA, την οποία περίμενε η ΠΑΕ, για να μάθει, αν θα γίνει άρση ή μη. Έστω κι έτσι, παίκτες έρχονταν, αν και λίγο βιαστικά, λίγο σε θέσεις που δεν χρειαζόταν, λίγο απ' όλα. Ωστόσο, έρχονταν...
Η άρση του ban άφησε μόνο τις υποκειμενικές δυσκολίες που ήταν η διαχείριση των ζητημάτων από τους ανθρώπους της εταιρείας.
Κι αυτές οι υποκειμενικές δυσκολίες παίζουν τον βασικό ρόλο στο φετινή «πάρε-δώσε», που προς το παρόν, στον Άρη είναι μόνο «δώσε», εκτός αν λογίζεται ως «πάρε» η συμφωνία με τον Σενεγαλέζο Ντιαντί.
Χθες (18/7) διάβασα τις δηλώσεις που έκανε στο Metropolis 95,5 ο Μαρκ Μπερνάν με αφορμή τις διαπραγματεύσεις του Ολυμπιακού με μεταγραφικό στόχο του ΠΑΟΚ, τον Μάρτιν Μπρεϊθγουέιτ και μου έμεινε η εξής ατάκα:
«Ο Δανός επιθετικός αναμένεται να συνεχίσει την καριέρα του στους «ερυθρόλευκους» μετά την επικοινωνία που είχε ο έμπειρος στράικερ με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ» και αναρωτήθηκα κάτι αφελές για τους... υποκειμενικούς.
Στον Άρη, πόσα χρόνια έχει να ακουστεί ότι ο «προπονητής μίλησε με μεταγραφικό στόχο και τον έπεισε ή τον έψησε να έρθει στην ομάδα»;
Πόσο καταλυτική ήταν η παρουσία του τεχνικού ηγέτη, ώστε να υπογράψει γρηγορότερα ένας μεταγραφικός στόχος ή να έρθει, λόγω της παρουσίας του προπονητή;
Στο ποδόσφαιρο, συνηθίζεται να ολοκληρώνονται μεταγραφικές κινήσεις, επειδή μεσολάβησε η επικοινωνία προπονητή-ποδοσφαιριστή.
Αμυδρά, ειπώθηκε κάτι τέτοιο και στον Άρη, την εποχή που ο Πάκο Ερέρα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία, στην πρώτη χρονιά Καρυπίδη στη Super League με τους Θεσσαλονικείς. Ας πούμε ότι ο Ισπανός είδε να υπογράφουν ποδοσφαιριστές τους οποίες γνώριζε ο ίδιος, άλλο αν έκαναν ή όχι καριέρα.
Από τότε, το σενάριο πήρε τελείως διαφορετική μορφή.
Παίκτες πάνε κι έρχονται, μετά από πρωτοβουλίες ενός -άντε δύο το πολύ- ανθρώπων. Ο ένας είναι εμφανής, ο άλλος αφανής, αν και πλέον έχει ανεβάσει level στο socializing, κάνοντας άνοιγμα σε πρόθυμα πρόσωπα.
Ποδοσφαιριστές που ελέγχονται από τους ίδιους, οι επαφές γίνονται από τους ίδιους, χωρίς να χρειάζεται η «παρουσία» του προπονητή, είτε πρόκειται για Ένινγκ, Μπούργος, Πάρντιου ή και Μάντζιου.
Όλοι τους είχαν την εμπειρία να μαθαίνουν ή να βλέπουν στις προπονήσεις ποδοσφαιριστές, για τους οποίους δεν είχαν ιδέα, γιατί ήταν εκτός παιχνιδιού. Ή αποδέχονταν ωμά την κατάσταση ή, και να ήθελαν, δεν είχαν δύναμη να την αλλάξουν.
Η επιρροή του προπονητή στον μεταγραφικό σχεδιασμό του Άρη είναι τελείως άγνωστη έννοια, αν και στην Ελλάδα το εν λόγω «μοντέλο» λειτουργεί πολύ επιλεκτικά και με προέδρους, οι οποίοι φέρνουν προσωπικότητες στους πάγκους.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube