Στην πρώτη κρίση αντέδρασε με αήττητο σερί. Στη δεύτερη απάντησε με τον ίδιο τρόπο και χθες, η φωνή του Αρη έσπασε σίδερα καθώς έβαλε την ήττα από τη Λαμία στο μπαούλο της ιστορίας και επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά ότι έχει τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα να ξεπεράσει αλλά και να αντιδράσει μετά από μια κακή στιγμή. Κι έτσι, όσοι επένδυσαν στο τέλος ενός «παραμυθιού», μάλλον αντιλήφθηκαν ότι τούτο δεν υφίσταται.
Σημείο αναφοράς δεν είναι τόσο η νίκη επί του Βόλου στο «Κλ. Βικελίδης» γιατί αυτή (λίγο πολύ) χαρακτηρίζεται αναμενόμενη βάσει της διαφοράς ποιότητας μεταξύ των δύο ομάδων αλλά και των αγωνιστικών πεπραγμένων. Το εντυπωσιακό του πράγματος ήταν η εικόνα, ο «κυριαρχικός ρόλος» που διαδραμάτισε το Αρης στο παιχνίδι, σε σημείο αυτό το 2-0 να μοιάζει απολύτως παραπλανητικό της πραγματικότητας, ιδιαιτέρως τιμητικό για τη θεσσαλική ομάδα, αλλά και ενδεικτικού του βασικού αγωνιστικού προβλήματος των «κίτρινων». Γιατί φάσεις δημιουργήθηκαν και μάλιστα μια ντουζίνα, αλλά πέρασαν αναξιοποίητες, σε σημείο τα λεπτά περνούν, το 1-0 να παραμένει, έως ότου ακολουθήσει η μαγική ενέργεια του Φακούντο Μπερτόγλιο στο 5ο γκολ του Αργεντίνου για φέτος, επίδοση η οποία ισοφαρίζει και το ατομικό ρεκόρ του.
Στη μία όψη του νομίσματος βλέπει κανείς και το γεγονός ότι ο Άρης μεταμόρφωσε μια άκρως δημιουργική ομάδα (όπως ο Βόλος) σε τρομερά δυσλειτουργική καθώς αν κανείς αξιολογήσει αντικειμενικά τις φάσεις της ομάδας του Ανχελ Λόπεθ, θα βρει αυτή του 55ου λεπτού όπου ο Περέα μπέρδεψε… τα μπούτια του κι ένα σουτ στα χασομέρια του αγώνα.
Στην άλλη όψη του νομίσματος θα δει την αναποτελεσματικότητα του Αρη, τις σπουδαίες ευκαιρίες του Σάντε Σίλβα και το πρόβλημα το οποίο έχει ονοματεπώνυμο. Ο Ακης Μάντζιος επιμένει και για να είμαι ειλικρινής το ίδιο θα έκανα στη θέση του, προς το παρόν όμως μοιάζει με ραντεβού όπου το δεύτερο πρόσωπο δεν έφτασε ποτέ. Ο Ματέο Γκαρσία παραμένει ο αδύναμος κρίκος στην επιθετική λειτουργία του Αρη, δεν του βγαίνουν οι φάσεις, οι αποφάσεις του είναι κακές και το επίπεδο αυτοπεποίθησής του θυμίζει ποσοστό νικοτίνης σε πακέτο από τσιγάρα. Ανασταλτικά έβαλε ενέργεια, συναδελφικότητα αλλά στο «Κλ. Βικελίδης» ήρθε για να βάζει γκολ κι αυτό ακόμη αναζητείται για να μην γράψω… καταζητείται.