Αν η αντίδραση στα τελειώματα του πρώτου ημιχρόνου και στις αρχές του δευτέρου – που λίγο έλειψε να οδηγήσει στην ολική ανατροπή – ήταν το στοιχείο που μπορεί να κρατήσει ο Άρης από τον χθεσινό αγώνα, περισσότερο οφείλει να ασχοληθεί με το ολικό ξεχαρβάλωμα που υπήρξε μετά το 2-1 του Ολυμπιακού.
Είναι προφανές ότι οι «κίτρινοι» απέτυχαν να διαχειριστούν τον ψυχολογικό παράγοντα, ίσα-ίσα που παρασύρθηκαν σ’ έναν ρυθμό ο οποίος ήταν κάθετα αντίθετος των εντολών του προπονητή τους και κυρίως του στιλ παιχνιδιού που μπορούν να υπηρετήσουν στην παρούσα στιγμή.
Ήταν τουλάχιστον αφελής η επιλογή να προσπαθήσουν να βαδίσουν σ’ ένα high tempo το οποίο ολοφάνερα ήταν υπέρ της ποιοτικότερης και πιο έτοιμης ομάδας, δηλαδή του Ολυμπιακού. Πάνω δε στην προσπάθεια εύρεσης διαδρόμου επιστροφής στη διεκδίκηση της νίκης, έχασαν κάθε αρχή στο γήπεδο. Λειτούργησαν σα να είχε τελειώσει το παιχνίδι πράγμα ανεπίτρεπτο για μια επαγγελματική ομάδα.
Γιατί δεν επιτρέπεται να μη διδάσκεσαι από αυτό που σου δείχνει το παιχνίδι. Από το 2-1 και μετά χάθηκε κάθε ισορροπία σε άμυνα και μεσαία γραμμή και η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο μετά και το δεύτερο γκολ του Ελ Κααμπί.
Καμία ανασταλτική γραμμή, ανεξέλεγκτα πήγαιναν όλοι στην επίθεση και ο Ολυμπιακός δεν βρήκε απλά χώρους και τις ευκαιρίες για τη διεύρυνση του σκορ αλλά έχασε τουλάχιστον δύο τετ α τετ, συν τη φάση του χαμένου πέναλτι με τον Φορτούνη.
Για ποδοσφαιριστές της εμπειρίας που διαθέτει ο Άρης, δεν επιτρέπεται αυτό το ποδόσφαιρο αλάνας του τελευταίου 20λεπτου, δίχως την παραμικρή πειθαρχία. Από αυτούς τους ποδοσφαιριστές είναι λογική η απαίτηση της ψύχραιμης και μεθοδικής αντίδρασης από τη λογική του… όσα φάμε κι όσα δώσουμε. Προφανώς αυτή η εικόνα ενόχλησε και τον Άκη Μάντζιο, κρίνοντας από τις τοποθετήσεις του μετά το παιχνίδι γιατί απέχει αρκετά από τη δική του ποδοσφαιρική λογική.
Ο Γιάκουμπ Μπράμπετς υποστήριξε ότι ήταν απογοητευτικό αυτό που συνέβη, στην πραγματικότητα όμως είναι εξόχως διδακτικό. Το χθεσινό πάθημα θα πρέπει να γίνει μάθημα για όλους γιατί σε κανέναν δεν επιτρέπεται να παρεκκλίνει τόσο έντονα από τα βασικά αγωνιστικά καθήκοντά του.